Koczur Feliks (1882–1962), nauczyciel, działacz społeczny i polityczny. Ur. 30 V w Jaworznie w pow. chrzanowskim w rodzinie górniczej. Po ukończeniu tamże szkoły ludowej i seminarium nauczycielskiego w Krakowie w r. 1903, rozpoczął pracę w 4-klasowej szkole ludowej w Milówce w pow. żywieckim; kontynuował ją przez lat 30, najpierw jako nauczyciel, a od r. 1918 jako kierownik szkoły. W pierwszym już roku został sekretarzem Tow. Szkoły Ludowej (TSL). Pracował nad podniesieniem wiedzy rolniczej ludności wiejskiej poprzez odczyty w założonych z własnej inicjatywy kółkach rolniczych. Zakładał biblioteki, urządzał odczyty także na tematy historyczne i inne. W r. 1905, delegowany przez nauczycielstwo pow. żywieckiego, uczestniczył w zjeździe delegatów szkół ludowych Galicji w Krakowie. T. r. założył Ogniska Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP) w Milówce, Żywcu, Jeleśni i Suchej i jako członek Stronnictwa Ludowego (SL, od 1903 Polskiego Stronnictwa Ludowego, PSL) rozpoczął pracę polityczną. W r. 1910 założył spółdzielnię Składnica Kółek Rolniczych, która istniała do r. 1932. Od r. 1912 był członkiem Rady Powiatowej w Żywcu. W t. r. kandydował z ramienia PSL do Sejmu Krajowego we Lwowie i mimo listu episkopatu potępiającego ludowców otrzymał w jawnym głosowaniu znaczną liczbę głosów.
W czasie pierwszej wojny światowej zakładał komitety powiatowe dla niesienia pomocy ludności. Założył Kasę Raiffeisena i był jej przewodniczącym do r. 1939; w r. 1916 założył dwie Kasy Stefczyka w Milówce i Kamesznicy, Bank Spółdzielczy i Kasę Spółdzielczą, działającą do dzisiaj. Po rozwiązaniu Rady Gromadzkiej w Milówce został komisarzem rządowym, a następnie wójtem, lecz znów w r. 1932 władze sanacyjne usunęły go z tego stanowiska. W r. 1918/9 zorganizował pierwszą 7-klasową szkołę podstawową w Milówce. Jego również zasługą było wybudowanie szkół w Milówce, Prusowie, Szarem i Kamesznicy. W r. 1919 wybrany został z listy PSL «Piast» posłem do Sejmu Ustawodawczego; w sejmie pracował w komisji spółdzielczej. Był korespondentem organu stronnictwa „Piast”. Należał do nielicznych posłów współpracujących z Zarządem Głównym ZNP. Za pracę w tej dziedzinie otrzymał w r. 1956 Złotą Odznakę Związkową. Po zakończeniu kadencji sejmowej wrócił do pracy w powiecie. Nie chciał kandydować do sejmu z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR); w wyniku szykan został przeniesiony do woj. kieleckiego, a po roku na emeryturę.
Po powrocie do Milówki został K. wybrany wójtem i pełnił tę funkcję do wybuchu drugiej wojny światowej. Za działalność konspiracyjną w Armii Krajowej (AK) w czasie wojny otrzymał Medal Zwycięstwa i Wolności. W r. 1945 został wójtem w Milówce i członkiem Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Żywcu, pracował we Froncie Jedności Narodu z ramienia Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (ZSL), w Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej i Gminnej Spółdzielni w Milówce. Był odznaczony Odznaką Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Rzepecki T., Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku, P. 1920 s. 193–4, 279, 285; Szczechura T., Związek Nauczycielstwa Polskiego. Zarys dziejów 1919–1939, W. 1957; – Informacje Janiny Koczur.
Red.