INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Tadeusz (od Św. Ludwika) Bukowski  

 
 
1739-01-16 - 1801-12-31
Biogram został opublikowany w 1937 r. w III tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Bukowski Tadeusz od św. Ludwika (1739–1801), pijar, nauczyciel i poeta. Urodzony 16 I w woj. sandomierskim, do szkół uczęszczał w Sandomierzu a następnie w Radomiu. Mając lat 20 wstąpił do zgromadzenia oo. pijarów, po czym wykładał w szkołach zakonnych w Warce i Radomiu retorykę, filozofię i początki teologii. Przeniesiony później na stanowisko prefekta szkoły pijarskiej w Piotrkowie, które dzierżył przez cztery lata, uczył filozofii. Powołany przez Michała Poniatowskiego, bpa płockiego, na kierownika seminarium duchownego w Łomży i egzaminatora kleru świeckiego, przez sześć lat ku zadowoleniu władz i uczniów pełnił swe obowiązki. Gdy w r. 1785 bp. Poniatowski został prymasem, powołał go na podobne stanowisko w swojej archidiecezji w seminarium wieluńskim. W dowód uznania rzetelnej pracy B-go w r. 1786 odbyła się w klasztorze w Górze uroczystość, na której obdarzono go tytułem »emeriti viri«. Po kilku latach został B. przeniesiony do warszawskich szkół pijarskich, gdzie przez pewien czas pełnił obowiązki rektora. Tu, choć już dobrze sterany wiekiem i chorobami, rozpoczął pracę nad pisaniem wielkiego podręcznika teologii dla alumnów, którego plan władze duchowne w całości aprobowały. Pracy tej jednak z powodu śmierci, która go 31 XII 1801 zaskoczyła, ukończyć już nie zdołał. Prócz pracy pedagogicznej znalazł B. czas na pisanie wierszy. Z jego prac literackich zostały ogłoszone drukiem ody łacińskie na cześć Aleksandra Potkańskiego, star. radomskiego (1772), o. Demetrego Reszczyńskiego (1785), o. Waleriana Wąsowskiego (1786) i o. Ildefonsa Zubowskiego (1799), prowincjałów zakonu, Jana Albertrandiego, archidiakona i sufragana warszawskiego (1796), Józefa Bończy Miaskowskiego, bisk. warsz. (1799), dwie ody do cesarza Franciszka II (1796) i jedną do Fryderyka Wilhelma II, króla pruskiego (1798). W r. 1786 ogłosił B. Okaz winnej wdzięczności W. J. P. Piusowi Plesantowi, mężowi niemniej we wszelakich umiejętnościach, jako i w sztukach felczerskich i lekarskich zaszczyconemu… za wyleczenie nóg swoich, po łacinie złożony, po polsku wytlomaczony.

 

Horanyi, Scrip. Piar. I 322–3; Estr.; Bielski Sz., Vita et scripta quorundam e Congregatione… Scholarum Piarum in Provincia Polona Professorum, W. 1812.

Stanisław Szczotka

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.