INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Wacław Teodor Iwaszkiewicz-Rudoszański      Portret namalowany przez Tomasza Łubieńskiego w 1926 r.
Biogram został opublikowany w latach 1962-1964 w X tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Iwaszkiewicz-Rudoszański Wacław Teodor (1871–1922), generał armii rosyjskiej i wojska polskiego. Ur. 26 VIII w Omsku, był synem inżyniera Witalisa Izydora, szlachcica z Witebszczyzny, zesłanego na Syberię za udział w powstaniu 1863 r. Był on oficerem w Okręgowym Zarządzie Budownictwa Wojskowego w Omsku. Matką I-a-R-ego była Leokadia, córka Kazimierza Korbuta. Po ukończeniu Korpusu Kadetów w Omsku na koszt państwa i Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu mianowany został I. (4 VIII 1891) podporucznikiem armii rosyjskiej i rozpoczął służbę na Dalekim Wschodzie. Brał udział w starciach z Chińczykami na pograniczu Mandżurii, w r. 1900 w ekspedycji wojskowej 8 mocarstw przeciwko powstaniu ludowemu w Chinach (tzw. powstanie bokserów). Uczestniczył w bitwie pod San-Sinem. W wojnie rosyjsko-japońskiej w l. 1904–5 walczył w ariergardzie wycofujących się wojsk rosyjskich, odznaczył się też w bitwie pod Laojanem, gdzie został ciężko ranny. W początkach pierwszej wojny światowej, w stopniu pułkownika, dowodził 54 p. strzelców syberyjskich. Za udział w bitwie pod Łodzią i za osłonę odwrotu został mianowany generał-majorem i dowódcą brygady piechoty. W r. 1917 jako dowódca dywizji odznaczył się w walkach pod Rygą, gdzie został ranny. Po wybuchu rewolucji lutowej w Rosji I. pracował najpierw w Naczpolu (Naczelny Polski Komitet Wojskowy), a następnie (21 XI 1917) objął dowództwo 3 dywizji strzelców. Dywizja ta po przybyciu z Jelni do Bobrujska weszła w skład I korpusu gen. Dowbór-Muśnickiego. Po kapitulacji korpusu przed Niemcami (21 V 1918) I. odrzucił propozycję objęcia dowództwa wojsk polskich formowanych w Ameryce i wyjechał do Polski. W listopadzie 1918 r. wstąpił do wojska polskiego jako generał-porucznik i objął dowództwo Okręgu Generalnego Kielce, organizując na terenie tego Okręgu nowe pułki piechoty i kawalerii. Mianowany dowódcą Dywizji Litewsko-Białoruskiej, od lutego 1919 r. dowodził kolejno grupami operacyjnymi w rejonie Wołkowyska i Lwowa. Po odwołaniu gen. Rozwadowskiego I. objął dowództwo nad grupą wojskową na terenie byłej Galicji wschodniej i przejściowo (maj 1919) również na terenie Wołynia. Po reorganizacji frontu ukraińskiego ponownie dowodził grupą galicyjską przemianowaną później na 6 armię. We wrześniu 1919 r. z powodu złego stanu zdrowia wyznaczony został na dowódcę Okręgu Generalnego Warszawa. W r. 1921 przeniesiony został na skutek choroby w stan spoczynku. Zmarł 25 XI 1922 r., zweryfikowany po śmierci jako generał broni. Pochowany został we Lwowie. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari II i V kl., Krzyżem Walecznych i innymi odznaczeniami polskimi i obcymi.

 

Enc. Wojsk., III 581–2; – Bagiński H., Wojsko Polskie na Wschodzie 1914–20, W. 1921; Generał Rozwadowski, Kr. 1929; Grossfeld L., Reakcyjne formacje wojskowe w Rosji 1917–1919, W. 1956 s. 42; Huppert W., Walki o Lwów, W. 1933; Kazimierski T., Wojskowi Polacy w Rosji w czasie rewolucji (1917–1918), W. 1935; Kukiel M., Zarys historii wojskowości w Polsce, Londyn 1949 s. 231; Lipiński W., Walka zbrojna o niepodległość Polski 1905–18, W. 1935 (fot.); Malinowski Pobóg W., Najnowsza historia polityczna Polski 1864–1945, Londyn 1956 II 125, 127, 159, 169; Oplustil Z., Polskie formacje wschodnie, W. 1924; Pawłowski A., Wojna polska 1919–1921, W. 1930 s. 51, 52, 57, 60, 86, 89, 91, 107; Sopotnicki J., Kampania polsko-ukraińska, Lw. 1921; – Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920, Lw. 1933–9 I–III, Seria 2. Lw. 1936–7 I–II; – „Kur. Warsz.” 1922 nr 325, 332, 1937 nr z 25 XI; „Polska Zbrojna” 1922 nr 322–30; „Słowo Polskie” 1922 nr 275, 278, 280.

Marian Zgórniak

 

 

Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to tekst zaktualizowany, uwzględniający opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.
 
 

Powiązane artykuły

 

Wojna o niepodległość i granice

Korzystna sytuacja geopolityczna jaka ukształtowała się jesienią 1918 r. oraz wola narodu posiadania własnego państwa spowodowały powstanie 11 listopada 1918 r. suwerennego państwa polskiego po......
 

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Józef Hieronim Retinger

1888-04-17 - 1960-06-12
polityk
 
 

Adam Piłsudski

1869-09-25 - 1935-12-16
wiceprezydent Wilna
 

Zygmunt Piasecki

1893-12-14 - 1954-01-26
generał brygady WP
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Piotr Paweł Sumiński

1908-11-11 - 1989-06-18
leśnik
 

Edward Petzold

1827-03-07 - 1888-05-06
malarz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.