Domański  Wawrzyniec (1807–1861), profesor weterynarii, ur. w Bodzentynie, ojciec profesora Stanisława, był od r. 1830 adiunktem katedry chemii, a od r. 1835 katedry anatomii w U. J. W wiedeńskim zakładzie weterynaryjnym uzyskał dyplom lekarza-weterynarza, a następnie w r. 1834 na U. J. dyplom dra medycyny i chirurgii. Od r. 1842 do 1861 był profesorem nadzwyczajnym weterynarii na wydziale lek. U. J. Jako gorący patriota nie wahał się w ciężkim czasie reakcji niemieckiej popierać śmiało prof. J. Dietla w jego usilnych zabiegach o przywrócenie języka polskiego jako wykładowego przeciwko zakusom prof. Bryka i prof. Treitza. Ogłosił kilka prac z zakresu weterynarii, z których najważniejszą była praca: O chorobach stadnych i zaraźliwych zwierząt domowych. Zmarł w Krakowie w r. 1861.

Własnoręczny życiorys w Arch. U. J.; Wachholz L., Wydział Lek. U. Kr., Kr. 1935.

Leon Wachholz