INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Wincenty Radzimiński  

 
 
1784-05-19 - 1854-11-18
Biogram został opublikowany w 1987 r. w XXX tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Radzimiński Wincenty (1784–1854), podpułkownik WP, ziemianin. Ur. 19 V we wsi Strzałków (woj. płockie) był synem Teodora, właściciela dóbr Dąbek, Dłużniewo (pow. płocki) i in., łowczego ciechanowskiego (1776), stolnika raciąskiego (1793), i Ewy z Ołdakowskich.

Służbę w wojsku polskim R. rozpoczął w grudniu 1806 wstępując w Bydgoszczy, z nominacją na porucznika, do formowanego pułku jazdy «towarzyszy», przemianowanego później na 6 p. ułanów armii Ks. Warsz. Dn. 4 II 1807 R. awansował na kapitana i odkomenderowany został do pełnienia obowiązków adiutanta polowego marszałka C. Augereau, dowódcy 7 korpusu Wielkiej Armii. Powrócił niebawem do pułku, gdyż marszałek Augereau ranny 8 II w bitwie pod Pruską Iławą, opuścił Polskę udając się do Francji. Z kolei R. przeniesiony został 5 VI 1807 do formowanego w Warszawie pułku szwoleżerów gwardii. Objął dowództwo 6 kompanii 2 szwadronu w randze kapitana. R. na czele 4 oddziału marszowego opuścił Warszawę 16 XI 1807 i przez Kalisz, Wrocław, Drezno, Frankfurt nad Menem przybył do Chantilly, a następnie przez Bordeaux dotarł do Bajonny. Z rozkazu przybyłego z Paryża marszałka J. Bessières’a, dowódcy gwardii cesarskiej, oddział R-ego został w marcu 1808 skierowany do Hiszpanii. R. stanął w Vitorii, jego oddział łańcuchem posterunków osłaniał drogę w kierunku na Madryt na odcinku z Vitorii do Briviesca. W kwietniu oddział R-ego eskortował króla Karola IV udającego się ze swym dworem na spotkanie z Napoleonem w Bajonnie. Z chwilą podjęcia działań wojennych przeciwko ogólnonarodowemu powstaniu hiszpańskiemu, R. ze swym oddziałem wszedł w skład korpusu marszałka Bessières’a. R. uczestniczył w zwycięskiej dla Francuzów bitwie pod Medina de Rioseco (14 VII 1808) i należał do pierwszych z tego pułku odznaczonych (4 IX) Orderem Kawalerskim Legii Honorowej. Niebawem nastąpiło połączenie oddziału R-ego z pułkiem, a on sam objął dowództwo swojej macierzystej kompanii.

R. odbył kampanię austriacką 1809 r., lecz na skutek nieporozumień pomiędzy oficerami pułku a jego dowódcą – płk. Wincentym Krasińskim, złożył prośbę o dymisję i uzyskał ją 16 XII 1809. Służbę wojskową R. kontynuował w armii Ks. Warsz., początkowo w stopniu szefa szwadronu nadliczbowego, a 16 X 1810 otrzymał przydział do 16 p. ułanów. Z pułkiem tym, w. składzie dywizji gen. Aleksandra Rożnieckiego, wyruszył na kampanię rosyjską 1812 r. W bitwie pod Mirem (9 VII), osłaniając w walce odwrót rozbitego 3 p. ułanów, dostał się do niewoli rosyjskiej. Zwolniony, powrócił do kraju i w powstającej armii Król. Pol. umieszczony został 13 II 1815 w stopniu majora z przeznaczeniem do 4 p. ułanów formowanego w Augustowie. Otrzymał dowództwo 2 dywizjonu. Z powodu złego stanu zdrowia uzyskał 29 IX 1817 na własną prośbę dymisję w stopniu podpułkownika z pozwoleniem noszenia munduru.

R. zajął się gospodarowaniem w swoich majątkach: Krzelowie (w pow. jędrzejowskim) i Rytomoczydłach (w pow. czerskim). Nie uczestniczył w życiu publicznym, nie wziął również udziału w powstaniu 1830/31 r. Wraz z bratem Klemensem zostali wylegitymowani w Król. Pol. w l. 1838–9. Zmarł 18 XI 1854 w Rytomoczydłach.

Żonaty z Pauliną z Zaborowskich, prawdopodobnie R. nie pozostawił potomstwa.

 

Pol. Enc. Szlachecka, X; Łoza, Legia Honorowa; Uruski, XV; Spis szlachty Król. Pol., W. 1851; – Gembarzewski, Wojsko Pol., 1807–14; Skałkowski A. M., O cześć Imienia Polskiego, W.–Lw. 1908; Staszewski J., Walki kawaleryjskie pod Mirem i Romanowem 1812 r., W. 1934; – Korespondencja Ks. Józefa Poniatowskiego z Francją, P. 1928–9, III (1810–11) s. 38, IV (1812) s. 207; Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na r. 1817, s. 117; Rozkazy dzienne Wodza Naczelnego z lat 1815–1817, W.; Załuski J., Wspomnienia, Kr. 1976; Źródła do historyi pułku polskiego lekkokonnego Gwardyi Napoleona I, Wyd. A. Rembowski, W. 1899; – „Gaz. Warsz.” 1855 nr 13; „Kur. Warsz.” 1855 nr 15; – Arch. Hist. du Ministère de la Guerre w Paryżu; Sekcja Admin., Teki osobowe; Paraf. Boglewice koło Grójca; Księga zgonów, akt nr 101 z 20 XI 1854; – Kartoteka oficerów WP 1815–1831 Zbigniewa Zacharewicza z Kr.

Zbigniew Zacharewicz

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

  więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.