Andrychiewicz Władysław (1848–1902), prawnik i działacz społeczny. Syn Wiktora, urzędnika sądowego, i Walerji z Koperskich, pochodzącej z ziemian ziemi radomskiej, urodził się w Warszawie. Po ukończeniu gimnazjum w r. 1865 zapisał się na wydział prawny warszawskiej Szkoły Głównej i ukończył ją w 1869 r. Rozpoczął karjerę urzędniczą jako podpisarz w sądzie pokoju w Warszawie. Posuwając się po różnych szczeblach karjery sądowniczej, miał zlecone pełnienie obowiązków podprokuratora. Gdy nadeszła reforma sądownictwa b. Kongresówki w 1876 r., A. spadł z etatu. W Rosji szukać posady nie chciał. Przyjął skromną posadę sekretarza Sądu Handlowego. Później został sędzią handlowym w Warszawie i pozostał na tem stanowisku lat piętnaście. W r. 1893 opuścił sądownictwo, by objąć kierownictwo Spółki Akcyjnej Towarzystwa Ubezpieczeń na życie p. f. »Przezorność«. Na tem stanowisku pozostawał do śmierci (12 III 1902). A. brał udział w różnych akcjach społecznych, szczególnie w pracach przygotowawczych do nowego prawodawstwa. Wykładał prawo handlowe w ówczesnej Szkole Handlowej L. Kronenberga i na kursach handlowych J. Siemiradzkiej. Od młodych lat folgował żyłce literackiej, drukując swe utwory w »Kronice Rodzinnej« i »Gazecie Warszawskiej«, później w »Ateneum« (1894, pt. Dżali), a w »Gazecie Warszawskiej« (nr 204– 209, 1885) pomieścił nowelę Robor, napisaną z okazji rugów antypolskich Bismarka. Z polityką zetknął się tylko raz, przez lat kilka, jako członek tajnego komitetu (z udziałem St. Krzemińskiego, A. Świętochowskiego, A. Suligowskiego, Wł. Smoleńskiego i in.), który redagował niecenzuralne korespondencje z Kongresówki najpierw do Dziennika Poznańskiego, potem do Nowej Reformy. Kiedy gorętsi uczestnicy wdali się w akcję antyrządową (publikacja broszur, wydawnictwo »Dziejów narodu polskiego« Smoleńskiego), A. pod wpływem organizujących się wówczas »ugodowców« (Wł. Spasowicz, Ign. Baranowski) wystąpił z komitetu. Był czynny w redakcji miesięcznika »Przegląd Sądowy«, należał od r. 1872 do założycieli Bibljoteki Umiejętności prawnych, gdy zaś w r. 1874 powstała »Gazeta Sądowa«, pracował w niej aż do zgonu przez lat 28. Z dzieł prawniczych pierwsza ukazała się w r. 1870 monografja pt. Kara zesłania w teorji i prawodawstwach, następnie studjum O firmie, drukowane częściowo w »Gazecie Sądowej« (1885–1886), a następnie w całości w »Pracach przygotowawczych do prawa o rejestrze firmowym« (1887); O księgach jawności handlowej w tychże »Pracach«(1887); O akredytywie (»Gazeta Sądowa« 1890); O składach towarowych i warantach (Encyklopedja Handlowa 1890); O prawie wekslowem niemieckiem i austrjackiem na tle dwóch polskich prac w tym przedmiocie (»Gazeta Sądowa« 1886); Prawo wekslowe zagraniczne (Encyklopedja Handlowa 1890); O pośrednikach, mianowanych przez sąd w sprawach handlowych (»Gazeta Sądowa« 1890); O postępowaniu sądowem handlowem (tamże 1892); Bibljografja z działu prawa cywilnego i handlowego za lat 20 (tamże 1893); O spółkach udziałowych (tamże 1895); Przepisy o lokacji funduszów akcyjnych towarzystw ubezpieczeń (tamże 1898).

Prace te nacechowane są głęboką myślą i szczerem pragnieniem poprawy. A. był jednostką czułą, wrażliwą na niedolę ludzką i nad wyraz bezinteresowną. Cechowała go z jednej strony wytrwałość i spokojna determinacja, z drugiej skromność, dochodząca do abnegacji.

Wstęp S. Posnera do zbiorowego wydania Studjów A., Warszawa 1903. Fragment pamiętnika Wł. Smoleńskiego w jego książce Monteskjusz w Polsce w XVIII w., W. 1927, 13–19. 

Red.