Strzębalski Władysław (1889 – po 1939), buchalter, poseł na Sejm Ustawodawczy.
Ur. 19 V w Kielcach.
S. ukończył gimnazjum czteroklasowe w Kielcach. Od r. 1907 należał tamże do Narodowego Związku Robotniczego (NZR). Ok. r. 1914 przeniósł się do Radomia i pracował jako administrator browaru J. Zabiełły. W l. 1916–18 był prezesem NZR w Radomiu oraz sekretarzem tamtejszego Narodowego Klubu Robotniczego. Dn. 26 I 1919 został wybrany na posła do Sejmu Ustawodawczego z listy NZR (nr 1) w okręgu m. i pow. Radom, pow. kozienicki (nr 32). W Sejmie zasiadał w komisjach odbudowy kraju oraz opieki społecznej. Składał interpelacje w sprawach lokalnych dotyczących: krwawych zajść w Radomiu 10 IV t.r. (11 IV), nadużyć służbowych delegata Min. Ochrony Pracy w Radomiu Piotra Gajowniczka (4 VI), zawieszenia w Radomiu robót publicznych (27 VI), odmówienia robotnikom z browarów byłego Król. Pol. deputatów żywnościowych (23 IV 1920) oraz niewypłacenia pensji weteranom powstania styczniowego (29 X t.r.). Po połączeniu w r. 1920 NZR z Narodowym Stronnictwem Robotników należał do powstałej wtedy Narodowej Partii Robotniczej. Z jej listy kandydował w Radomiu w wyborach do Sejmu RP 5 XI 1922, ale nie został wybrany. Na przełomie l. 1923 i 1924 przeszedł do Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. Od października 1925 był sekretarzem Zarządu Okręgowego Chrześcijańskiego Zjednoczenia Zawodowego w Radomiu. Po przewrocie majowym 1926 r. wystąpił z Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji i zorganizował w Radomiu komórkę Narodowej Partii Robotniczej-Lewicy; przed wyborami do Sejmu w r. 1928 partia ta weszła w skład BBWR. S. kierował w tym okresie w Radomiu lokalnym Polskim Związkiem Zawodowym.
O dalszych losach S-ego oraz jego rodzinie brak informacji.
Kto był kim w Drugiej RP?; Rzepecki, Sejm 1919, (fot.); – Dąbkowski W., Radom pod okupacją austriacką (1915–1918), „Biul. Kwartalny Radomskiego Tow. Nauk.” T. 15: 1978 z. 1 s. 20; Hass L., Zachowania wyborcze mieszkańców powiatu radomskiego w pierwszych miesiącach drugiej niepodległości, tamże; Radom. Dzieje miasta w XIX i XX w., W. 1985; Tusiński P. A., Postawy polityczne mieszkańców Radomia w latach 1918–1939, Radom 1996; – Spraw. stenogr. Sejmu, 1919–22.
Mariusz Ryńca