INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Włodzimierz Strzeszewski (Lubicz-Strzeszewski)     
Biogram został opublikowany w latach 2007-2008 w XLV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Strzeszewski (Lubicz-Strzeszewski) Włodzimierz (1903–1969), inżynier mechanik, konstruktor silników lotniczych.

Ur. 20 VI w Kłóbce (pow. włocławski), był synem Włodzimierza, właściciela ziemskiego, i Anieli z Byszewskich, bratankiem Piotra (zob.).

W l. 1912–17 uczył się S. w Zakł. Naukowym G. Kośmińskiego w Częstochowie, następnie w Gimnazjum Realnym Edwarda Rontalera w Warszawie, gdzie zdał maturę w r. 1921. Podczas wojny polsko-sowieckiej 1920 r. służył ochotniczo w I Baonie Zapasowym Artylerii Konnej (do września 1920). Od r. 1921 studiował na Wydz. Mechanicznym Politechn. Warsz.; pracował wtedy przy budowie szybowców SL-1 «Akar» i SL-2 «Czarny Kot» oraz samolotu D-1, wykonywanych przez Sekcję Lotniczą Studentów Politechn. Warsz. w Centralnych Warsztatach Lotniczych. Po przeszkoleniu wojskowym został awansowany w r. 1927 na stopień podporucznika. W r. 1929 wziął udział w wycieczce studentów do Niemiec, Szwecji, Danii, Belgii i Francji, w celu zapoznania się z tamtejszymi zakładami przemysłowymi. W czerwcu 1930 za projekt silnika lotniczego uzyskał dyplom inżyniera mechanika na Oddz. Lotniczym Wydz. Mechanicznego.

We wrześniu 1930 rozpoczął S. pracę na stanowisku konstruktora w kierowanym przez Władysława Łozińskiego Biurze Technicznym Polskich Zakładów Skody na Okęciu. Wkrótce został zastępcą kierownika grupy licencyjnej i brał udział w przygotowaniu dokumentacji do produkcji silników Bristol «Jupiter» VII F oraz «Merkury» IV i V do samolotów myśliwskich PZL P.7a i PZL P.11, a także silników «Pegaz» II i VIII do samolotów rozpoznawczo-bombowych PZL.23 «Karaś». Był też zastępcą kierownika Biura Studiów Stanisława Nowkuńskiego i uczestniczył w pracach konstrukcyjnych przy silniku GR-760 do samolotu RWD-9 na międzynarodowe zawody samolotów turystycznych Challenge 1934 oraz przy silniku G-1620 do samolotu łącznikowo-obserwacyjnego «Lublin» R-XIII F. Od października 1933 kierował Sekcją Badań Wydz. Technicznego, przeprowadzającą próby silników prototypowych. Wykonał badania silnika G-1620A konstrukcji Nowkuńskiego i usunął szereg jego poważnych wad, umożliwiając przekazanie go do produkcji seryjnej. Zmodernizował silnik Wright J-5A «Whirlwind», zwiększając jego moc; później w oparciu o tę modernizację powstał w wytwórni Avia silnik «Delfin». W r. 1934 brał udział w organizacji zawodów Challenge 1934 i pełnił w nich funkcję kierownika etapowej bazy technicznej w Katowicach.

Po upaństwowieniu w r. 1935 Polskich Zakładów Skody i zmianie ich nazwy na Państw. Zakłady Lotnicze – Wytwórnia Silników Nr 1, sekcję S-ego przemianowano na Warsztat Studiów, nadal pod jego kierownictwem. S. zaprojektował przebudowę i modernizację hamowni, kilka stoisk do badań oraz nowe hamownie, m.in. młynkową w układzie U i wysokościową na suchy lód (nie zostały wykonane z powodu wybuchu drugiej wojny światowej). Opracował też konstrukcję jednocylindrowego silnika do badań, który wyprodukowano w siedmiu egzemplarzach dla potrzeb Państw. Zakładów Lotniczych i krajowych uczelni. Po przeprowadzonych w Warsztacie badaniach dopracował silnik G-1620B, który wszedł następnie do produkcji samolotów obserwacyjnych RWD-14 «Czapla». W l. 1936–9 prowadził próby silnika PZL «Foka», konstrukcji Nowkuńskiego i Jana Oderfelda, podnosząc w rezultacie jego moc ze 130 do 420 KM; silniki te zostały w r. 1939 wypróbowane na prototypie dwusilnikowego samolotu myśliwsko-bombowego PZL 38 «Wilk». W r. 1939 przeprowadził modernizację i zwiększył moc silnika «Merkury» VIII do samolotu myśliwskiego PZL.50 «Jastrząb» oraz usunął wady silników «Pegaz» XII, stosowanych w samolotach bombowych PZL.37 «Łoś». Publikował w prasie technicznej prace z zakresu zużycia stopów, zmęczenia i pittingu, wyprzedzając poświęcone tym zagadnieniom powojenne opracowania zagraniczne. Był autorem skryptu Sprężarki lotnicze i ich napęd (W. 1938), przeznaczonego dla konstruktorów i uczelni technicznych. W okresie międzywojennym należał do Związku Polskich Inżynierów Lotniczych.

Podczas okupacji niemieckiej zajmował się S. w l. 1940–1 wykonywaniem projektów konstrukcyjnych warsztatów tkackich i przędzalniczych. Od września 1942 do lipca 1944 wykładał w Tow. Kursów Technicznych oraz Państw. Szkole Budowy Maszyn (powstałej z przedwojennej Państw. Wyższej Szkoły Budowy Maszyn im. H. Wawelberga i S. Rotwanda). Równocześnie w l. 1941–4 działał konspiracyjnie w Wydz. Przemysłu Lotniczego Pionu Przemysłu Wojennego Komendy Głównej AK; podlegała mu «grupa przemysłu silników», a w jej ramach zespół pracowników z byłej Wytwórni Silników Nr 1 na Okęciu, zamienionej przez Niemców na warsztaty remontowe silników lotniczych. S. opracował w tym czasie nowe, rozszerzone wydanie swojego skryptu oraz napisał rozdział Silniki lotnicze do poradnika technicznego „Mechanik”; maszynopisy obu prac spłonęły w r. 1944, podczas powstania warszawskiego.

Po wojnie prowadził S. od r. 1945 wykłady z zakresu silników lotniczych, sprężarek oraz paliw i smarów w reaktywowanej Szkole Inżynierskiej im. Wawelberga i Rotwanda (do połączenia jej w r. 1951 z Politechn. Warsz.). Zorganizował przyszkolne laboratorium silnikowe i muzeum silników. Na zlecenie MON zaprojektował w Zakł. Silników Szkoły sześciocylindrowy rzędowy silnik lotniczy o mocy 230 KM. W r. akad. 1951/2 prowadził wykłady o silnikach lotniczych w Wojskowej Akad. Technicznej w Warszawie. Równocześnie od sierpnia 1945 do marca 1954 pracował na stanowisku dyrektora technicznego Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (przez rok był p.o. dyrektorem naczelnym) oraz pełnił funkcję sekretarza Komitetu Polsko-Czechosłowackiego ds. Normalizacji. W marcu 1954 został kierownikiem sekcji w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Silników Spalinowych w Warszawie, następnie w sierpniu 1957 przeszedł na stanowisko głównego konstruktora w biurze konstrukcyjnym silników wysokoprężnych Zakładów Mechanicznych im. M. Nowotki na Woli w Warszawie. Po utworzeniu tamże w r. 1964 Branżowego Ośrodka Przemysłowych Silników Wysokoprężnych objął jego kierownictwo. Pod kierunkiem S-ego zostały zaprojektowane, wykonane i zbadane silniki wysokoprężne: V2CD19, V12CD19, V12CD19T i V8CD19T oraz kilka zespołów prądotwórczych i napędowych. Zaprojektowano też zespół silnikowo-sprężarkowy i przebadano silniki wysokoprężne S56 i S560. W r. 1966 na zlecenie Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego Warszawa-Okęcie przeprowadził S. próby silnika lotniczego WN-6 i wskazał przyczyny jego wad. W lutym 1968 przeszedł do Ośrodka Silników Inst. Lotnictwa w Warszawie, gdzie pracował do śmierci. Był członkiem Stow. Inżynierów i Techników Mechaników Polskich oraz Klubu Seniorów Lotnictwa Aeroklubu PRL. Zmarł 6 VI 1969 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kw. 217–5–16). Był odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1936) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1965).

S. był żonaty, małżeństwo było bezdzietne.

 

Słown. techników, z. 12; – Glass A., Polskie konstrukcje lotnicze 1893–1939, W. 1977; tenże, Włodzimierz Strzeszewski (1903–1969), „Skrzydlata Polska” 1969 nr 34–35 s. 23 (fot.); tenże, Wydział Przemysłu Lotniczego w Pionie Przemysłu Wojennego (1940–1944), „Techn. Lotn. i Astronautyczna” 1986 nr 9–10 s. 22; 50 lat wydziałów mechanicznych Politechniki Warszawskiej 1915–1965, W. 1968; Polska technika lotnicza do roku 1939, Red. A. Glass, W. 1992 I 111; Szołdrska H., Lotnictwo Armii Krajowej, P. 1998; – Arch. Politechn. Warsz.: sygn. 6192 (akta studenckie S-ego); Inst. Lotnictwa w W.: Akta personalne S-ego.

Andrzej Glass

 
 

Powiązane artykuły

 

Polskie Państwo Podziemne 1939-1945

Polska była pierwszym państwem, które powiedziało "Nie!" żądaniom ustępstw terytorialnych ze strony nazistowskiej Rzeszy Niemieckiej. Polska była pierwszym państwem, które zbrojnie przeciwstawiło......
 

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Zenon Kosidowski

1898-06-22 - 1978-09-14
pisarz
 

Mieczysław Sokołowski

1889-04-06 - 1981-05-12
ekonomista
 

Emir Jerzy Buczacki

1935-09-01 - 1990-05-16
aktor filmowy
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Jan Modzelewski

1875-04-07 - 1947-03-14
fizyk
 

Stanisław Jan Łąpiński

1848-05-06 - 1921-07-19
dziennikarz
 

Bronisław Komorowski

1889-05-25 - 1940-03-22
ksiądz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.