INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Wojciech Koryciński h. Topór  

 
 
Biogram został opublikowany w latach 1968-1969 w XIV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Koryciński Wojciech h. Topór (zm. 1677), arcybiskup lwowski. Był drugim synem Jana, kasztelana oświęcimskiego, i Barbary Męcińskiej. Pierwszy, Aleksander, był chorążym krakowskim, od r. 1656 wojewodą rawskim, dziedziczył na dobrach Barys, Bębnów, Gwarczewice i Gowarczów w woj. sandomierskim. Zm. ok. r. 1664. Wojciech poświęcił się stanowi duchownemu. Wcześnie został kanonikiem łuckim i sekretarzem królewskim. Studiował w r. 1634 w Padwie, gdzie 1 VI został wybrany asesorem polskiej nacji. W r. 1637 dostał probostwo w rodzinnych Żarkach i Ruszczy pod Krakowem oraz godność protonotariusza apostolskiego; wtedy też został kanonikiem krakowskim (instalacja 13 XI 1637). Jako kanonik krakowski występował w charakterze deputata kapituły na sejmikach proszowskich, np. w r. 1641. W r. 1649 za zezwoleniem kapituły powędrował do Rzymu. Z kolei w r. 1654 uzyskał urząd regenta kancelarii w. kor., chyba za poparciem swego kuzyna, kanclerza w. kor. Stefana Korycińskiego. W r. 1657 mianował go król Jan Kazimierz sekretarzem w. kor. i t. r. uzyskał K. jeszcze ważną generalną prepozyturę miechowską bożogrobców. Sakrę na biskupa kamienieckiego otrzymał K. 27 XI 1667 r. Po śmierci Jana Tarnowskiego król Michał Korybut wysunął K-ego w r. 1669 na stolicę arcybiskupa lwowskiego, pozwalając mu zatrzymać prepozyturę miechowską, z której zrezygnował w r. 1671 na rzecz bratanka, Piotra Korycińskiego. Po uzyskaniu zgody papieskiej (breve z 3 VII 1670) K. odbył ingres na stolicę arcybiskupią z końcem 1670 r. Za okazaną przez króla życzliwość K. popierał go w trudnym dla niego r. 1672 w zabiegach o utrzymanie tronu i obronę kraju. K. stosunkowo mało przebywał we Lwowie; w czasie oblężenia miasta przez Turków pozostawał w Krakowie; na jego rozkaz kanonik Jakub Gawat opisał historię obrony Lwowa. Dopiero z początkiem 1673 r. zjawił się we Lwowie, by m. in. zabezpieczyć swe dobra i skarb kościelny przenieść do Krakowa. Chory król Michał mianował K-ego w r. 1673 jednym z głównych wykonawców swego testamentu. Kiedy król zmarł 10 XI 1673 r. we Lwowie, K. po odprawieniu nabożeństwa wmurował urnę z królewskimi wnętrznościami w ścianę katedry. K. zmarł 17 I 1677 r. w Miechowie; został pochowany 25 II 1677 r. zgodnie z życzeniem wyrażonym w testamencie, spisanym w Miechowie 20 IX 1675 r., w katedrze krakowskiej u stóp św. Krzyża. Mowę pogrzebową wygłosił kanonik lwowski Paweł Garwaski. O testament K-ego z powodu pewnych nieformalności wynikły duże spory; rzekomo był podrobiony, dlatego go obalono, ale legaty przepadły. K. był obowiązkowym, ale nie wybitnym senatorem. Bywał na sejmach, brał udział w radach senatu. Zapisał się u współczesnych jako wykształcony, ale surowy i skłonny do gniewu pasterz, hojny dla ubogich i kościołów i dbały o swoje własne dobra. Odbudował pałac arcybiskupi we Lwowie. Zabiegał usilnie o beatyfikację Jana z Dukli. Szczególnie nietolerancyjny był dla lwowskich Żydów.

 

Estreicher, XII 456, XV 408, XX 109, 356, XXI 403, 410, XXII 610, XXVI 60, XXXI 360; Enc. Org., XV 545; Łętowski, Katalog bpów krak., III 162–3; Boniecki; Niesiecki, I 30, 81, V 253–4; Uruski; Żychliński, XV 177, 187; – Friese Ch. J., La métropolitaine de Léopol, W. 1758 s. 54; Hoszowski K., O znakomitych zasługach w kraju rodziny Korycińskich, Kr. 1862 s. 41–4, 61, 64, 68, 69, 71, 72, 125–9, 136–7; Korzon T., Dola i niedola Jana Sobieskiego, Kr. 1898 III 138, 418; Wyczawski H. E., Błogosławiony Jan z Dukli, Kr. 1957 s. 56, 60–2; – Akta sejmikowe woj. krak., II, III; Józefowicz T., Kronika miasta Lwowa od r. 1634 do 1690, Lw. 1854 s. 297 i n.; Księgi nacji polskiej w Padwie, Wyd. S. Windakiewicz, Arch. do Dziej. Liter., Kr. 1890 VII, 50; Merkuriusz Polski, Wyd. A. Przyboś, Kr. 1960 s. 139, 141; Pisma do wieku i spraw Jana Sobieskiego, Wyd. F. Kluczycki, Kr. 1881; Vet. Mon. Pol., III 566, 662; Vol. leg., IV50, 1018, V 99, 335; Załuski A. Ch., Epistolae historico-familiares, Brunsbergae 1709 s. 482–5; – Zbiory Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Kartoteka Komitetu Źródeł do Dziejów Życia Umysłowego Polski.

Adam Przyboś

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.