INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Zofia Łucja Stulgińska (1.v. Raczewska, 2.v. Łuba, 3.v. Dołęga-Lewandowska)  

 
 
1902-04-20 - 1984-05-15
Biogram został opublikowany w latach 2007-2008 w XLV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Stulgińska 1.v. Raczewska, 2.v. Łuba, 3.v. Dołęga-Lewandowska Zofia Łucja (1902–1984), literatka, tłumaczka.

Ur. 20 IV w Warszawie, była wnuczką Antoniego (zob.), córką Włodzimierza, inżyniera, absolwenta politechn. w Petersburgu, i Heleny z Kolankowskich (zm. 1942), córki Michała i Zofii z Korybut-Daszkiewiczów.

Wczesne dzieciństwo spędziła S. wraz z rodzicami w Wiaźmie (obwód smoleński). Jesienią 1911 rodzina przeniosła się do Petersburga. S. uczyła się do r. 1912 pod okiem matki i guwernerów. Na początku r. 1916 wyjechała z matką do Finlandii; obie mieszkały w majątku Kuza u wuja ze strony matki. W listopadzie t.r. przyjechały do Warszawy, gdzie S. uczyła się w Gimnazjum Haliny Gepner, w którym prawdopodobnie złożyła egzamin dojrzałości. Mieszkała również w Bydgoszczy. Dn. 27 VIII 1921 wyszła za mąż za Czesława Raczewskiego i osiadła w Wolnym Mieście Gdańsku. Na przełomie l. 1926 i 1927 wyjechała z mężem na francuską Riwierę. W r. 1927 rozwiodła się, po czym w Zborze Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie zawarła związek małżeński z Jarosławem Łubą. W sierpniu 1929 wyjechała z nim na placówkę konsularną w Bukareszcie; niebawem zorganizowała Polskie Tow. Dobroczynności dla Polaków zamieszkałych w Rumunii. Po rozpadzie małżeństwa opuściła Bukareszt i wróciła do Warszawy.

W r. 1932 rozpoczęła S. pracę w Katolickiej Agencji Prasowej; była redaktorką, a następnie kierowniczką wydz. zagranicznego (znała języki: angielski, francuski, niemiecki i rosyjski). W poznańskim tygodniku katolickim „Tęcza” publikowała m.in. rozmowy z pisarzami. W tym okresie była członkiem Syndykatu Dziennikarzy Warszawskich oraz Fédération Internationale de Journalistes. Przełożyła z języka francuskiego kilka powieści, wydane w Łomży: P. l’Ermite’a „Kobieta z zamkniętymi oczami” (1936) i „Anielka w Paryżu” (1938), M. A. d’Arvora, „Bezdroża” (1937), J. Leduica, „Bez rozgłosu” (1937) oraz wydane w Katowicach: A. Bessiéresa, „Narzeczeni z Leningradu” (1938) i T. Delhaye de Marnyhaca, „Serce zwycięża” (1939). Dn. 24 VI 1939 w Zborze Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie wzięła ślub z Felicjanem Dołęgą-Lewandowskim.

W czasie okupacji niemieckiej pracowała S. w Warszawie jako sekretarka w biurze Zarządu Rady Głównej Opiekuńczej. Po wojnie, jesienią 1945, zatrudniła się w warszawskim Biurze Prezydialnym Krajowej Rady Narodowej (KRN) jako sekretarka wiceprezydenta KRN Wacława Barcikowskiego. Od maja 1946 pracowała jako tłumacz w Dep. Konsularnym MSZ oraz Centralach Handlu Zagranicznego «Varimex» i «Metalexport». W styczniu 1950 Leon Schiller przyjął ją na etat młodszego pracownika naukowego w Sekcji Teatru Państw. Inst. Sztuki; pracowała tam do wiosny 1956. W „Pamiętniku Teatralnym” (1952 z. 1) ogłosiła przekłady utworu N. Gogola „W przedsionku teatralnym” oraz wybrane przez nią jego „Myśli o teatrze”. Wraz z Ireną Chmielińską opublikowała tamże (1954 z. 3–4) Wykaz utworów Wojciecha Bogusławskiego granych w 10-leciu [1946–54]. Od stycznia 1957 pracowała jako tłumaczka w Polskiej Agencji Artystycznej «Pagart». W r. 1964 odbyła podróż do Izraela. W r. 1969 przeszła na emeryturę i zajęła się pisarstwem.

W r. 1972 opublikowała S. w Warszawie pierwszy tom beletryzowanych wspomnień z okresu międzywojennego pt. Gruszki na wierzbie; ujawniały one wiele niedyskrecji z warszawskich kręgów towarzyskich, zarówno dygnitarzy wojskowych (generałów Romana Góreckiego i Kazimierza Sosnkowskiego), jak i artystów (Stanisława Ignacego Witkiewicza, Konstantego Skirmuntta, Kazimiery Iłłakowiczówny). W tomie drugim pt. Mąż z ogłoszenia (W. 1976) wspominała S. pracę w Katolickiej Agencji Prasowej oraz ludzi tam zatrudnionych, m.in. księży Czesława Oraczewskiego i Stanisława Trzeciaka oraz dyrektora Szczepana Jeleńskiego. Krytycy uznali wspomnienia S-iej za «powieść autobiograficzną»; wg Juliana Rogozińskiego była autorką «nie szczędzącą siebie, okrutną obserwatorką, pozbawioną minoderii pamiętnikarek». Od r. 1978 była członkiem Związku Literatów Polskich. Zmarła 15 V 1984 w Warszawie, została pochowana 21 V na cmentarzu Bródnowskim, w grobowcu Januszewiczów.

S. była trzykrotnie zamężna: w l. 1921–7 z Czesławem Raczewskim (1891–1937), wicedyrektorem firmy «Polskarb» w Gdyni, sędzią handlowym Sądu Okręgowego, wiceprezesem i członkiem Zarządu Związku Armatorów Polskich oraz wiceprezesem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków, następnie z Jarosławem Łubą, urzędnikiem MSZ, od r. 1929 wicekonsulem RP w Bukareszcie, a od r. 1939 z Felicjanem Dołęgą-Lewandowskim (ur. 1899), synem Antoniego i Aleksandry z Grzybowskich, ziemianinem, zamieszkałym w majątku Ruda (pow. lubawski). Wszystkie małżeństwa były bezdzietne.

Pośmiertnie ukazała się powieść psychologiczna S-iej Czek bez pokrycia (W. 1985), traktująca o samotności kobiety krępowanej monotonią życia rodzinnego.

 

Fot. w: B. Domu Liter. w W., zbiorach Zenony Stróżyk-Stulgińskiej z Kr. (m.in. fot. S-iej z mężem Raczewskim); – „Roczn. Liter.” 1972 (E. Jankowski), 1976 (J. W. Gomulicki), 1984 (nekrolog), W.; – Królikowski B., Zofia Stulgińska: Gruszki na wierzbie, „Tyg. Powsz.” 1973 nr 17; Rogoziński J., Pani Zofia, „Literatura” 1976 nr 44; Wilhelmi J., Jeszcze inne wyznania, „Kultura” 1972 nr 50; – „Kur. Bałtycki” 1938 nr z 1 I (nekrolog Raczewskiego); – Nekrologi i wspomnienia pośmiertne: „Przegl. Tyg.” 1985 nr 50 (M. A. Kowalski), „Roczn. Liter.” 1972 (E. Jankowski), 1976 (J. W. Gomulicki), 1984, „Życie Warszawy” 1984 nr 119, 120; – B. Domu Liter. w W.: Akta personalne S-iej; – Mater. i informacje Zenony Stróżyk-Stulgińskiej z Kr.

Paweł Kądziela

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 
 

Waleria Suzin (z domu Gnatowska)

1883-04-14 - 1974-02-17
tancerka
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.