Skorobohata-Stankiewicz Zofia krypt. (sk.-st), Sk.-St, Z.S., Z. Sk.-Stank., Z.SK.Stank. (1871 – po 1938), publicystka, malarka. Ur. 20 V w Suwałkach. Była córką Edwarda Stankiewicza, urzędnika suwalskiego urzędu powiatowego, i Julii z Ławcewiczów.

Uczyła się w Szkole Rysunku i Malarstwa dla Kobiet prowadzonej przez Miłosza Kotarbińskiego w Warszawie i studiowała archeologię w Petersburgu. Od r. 1906 była delegatką Rasy im. J. Mianowskiego na terenie Rosji. W tym czasie podjęła pracę pedagogiczną jako nauczycielka rysunku.

Powróciła do Warszawy prawdopodobnie w r. 1919; uczęszczała na wykłady historii architektury nowożytnej prowadzone od t.r. przez Stanisława Noakowskiego na Politechn. Warsz. W r. 1920 pracowała w powołanym przez gen. Józefa Hallera Komitecie Obrony Państwa. Wg jej autobiograficznej ankiety (S. Łoza) brała udział w pracach komisji ds. rewindykacji polskiego mienia kulturalnego z Rosji Sowieckiej. Później zajmowała się nauczaniem rysunku w Szkole Handlowej Żeńskiej przy ul. Kilińskiego w Warszawie. Z jej inicjatywy powstało Stow. Nauczycieli Rysunku w Szkołach Żeńskich, wchodziła też do jego zarządu. Należała ponadto do Tow. Literatów i Dziennikarzy, Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków i Polskiego Tow. Teozoficznego. Pisała po polsku i po rosyjsku artykuły, eseje i broszury z zakresu estetyki życia codziennego, historii sztuki, krytyki artystycznej. W l. 1903–14 współpracowała z „Bluszczem”, zamieszczając w nim recenzje z wystaw, sylwetki i wspomnienia pośmiertne o malarzach i rzeźbiarzach. Ogłaszała nadto artykuły w innych czasopismach, jak: „Kurier Teatralny” (1902), „Przegląd Tygodniowy” (1903), „Przegląd Powszechny” (1905), „Kultura Polska” (1911), „Scena i Sztuka” (1911–2), „Biesiada Literacka” (1914), „Echo Literackie i Artystyczne” (1914). Opracowała i napisała przedmowę do książki A. P. Sinnetta „Świat tajemny. Wiedza transcendentalna na Wschodzie” (W. 1912). Po wojnie zaprzestała działalności publicystycznej; zajmowała się malarstwem, o tematyce przede wszystkim marynistycznej. Prace z tego zakresu wystawiła dwukrotnie w warszawskim Tow. Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) – w r. 1929 (Z nad polskiego morza, Łodzie rybackie, Blask na morzu, Fale) i w r. 1930 (Odpoczynek łodzi).

S.-S. została odznaczona Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości (1929). W r. 1938 mieszkała przy ul. Żurawiej 25 w Warszawie. Zmarła po r. 1938. Nie jest znana dokładna data i miejsce jej śmierci, jak również stosunki rodzinne. Nie wiadomo skąd pochodzi używany przez nią pierwszy człon nazwiska, w akcie chrztu występuje tylko nazwisko Stankiewicz. Bywa w literaturze często mylona z graficzką i malarką Zofią Stankiewicz (Stankiewiczówną <1862–1955>).

Pol. Bibliogr. Sztuki; Łoza, Czy wiesz, kto to jest? (pod Stankiewicz-Skorobohata); Słownik pseudonimów pisarzy polskich XV w. – 1970 r., Wr. 1996 IV (błędna data śmierci); Przewodnik po wystawie TZSP, nr 43 (1929), nr 53 (1930); – Pol. życie artyst. w l. 1890–1914, s. 199; Wiercińska, Tow. Zachęty, s. 110, 121, 129; Zagórowski, Spis nauczycieli, I (jako Stankiewiczowa); – „Spraw. Kom. TZSP” 1929 s. 55, 1930 s. 48; – IS PAN: Grajewski L., Artyści polscy w Rosji w XIX i z pocz. XX w., k. 4041, mszp. 852; Parafia rzymskokatol. św. Aleksandra w Suwałkach: Księga chrztów r. 1871 nr 299 (kserokopia aktu chrztu S-ej-S. w Mater. Red. PSB).

Anna Wierzbicka