Jako poseł na galicyjnski sejm krajowy, należał do klubu lewicy demokratycznej. Z jego inicjatywy zmieniono ustawę o kopalniach, co umożliwiło zaangażowanie prywatnych kapitałów w rozwój przemysłu naftowego.  Przewodniczył komisjom górniczej i naftowej. Na jego wniosek sejm przyznał pierwsze poważne subwencje na wiercenia poszukiwawcze w rejonie Gorlic i Grybowa oraz na opracowanie map geologicznych Galicji. Uchwalił też subwencje na stypendia z zakresu górnictwa i technologii nafty oraz na utworzenie wydziału naftowego w krakowskiej Akademii Technicznej. Uchwalił też ustawę o uregulowaniu stosunków prawnych w przemyśle naftowym, o ulgach podatkowych i o ochronie celnej. Z jego inicjatywy utworzono Radę Górniczą i komitet galicyjski dla rozwoju przemysłu krajowego, a dla ochrony robotników ustanowiono sąd w Borysławiu. Jako członek władz powiatowych w Krośnie doprowadził  do tego, że w powiecie były najlepsze w całej Galicji drogi i mosty. W Chorkówce i Bóbrce założył „Kasy Brackie”, czyli instytucje ubezpieczeniowe dla robotników, wypłacające im zasiłki chorobowe, wypadkowe i renty inwalidzkie. By wyrwać chłopów z rąk lichwiarzy, zaczął zakładać kasy gminne dla udzielania krótkoterminowych bezprocentowych pożyczek. Dla robotników zbudował łaźnie, ochronki, a nawet leczniczy zakład kąpielowy jodowo-bromowy. Propagował sadownictwo, drogi publiczne obsadzał drzewami owocowymi, finansował zakładanie sadów chłopskich. Budował szkoły i kaplice.  Jego dom był azylem dla wielu potrzebujących, w tym  powstańców 1863 roku, których zatrudniał w pierwszej kolejności. Nie odmawiał też nikomu pomocy, a skrypty dłużne co jakiś czas niszczył. Był przy tym człowiekiem skromnym i z zażenowaniem przyjmował zaszczyty. Wiecej  informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Jana Józefa Ignacego Łukasiewicza znajdziesz w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.