Jako aktywny zwolennik Konstytucji 3 maja, czujnie śledził potem poczynania wrogów reform. Przeciwnicy polityczni uważali, że brał udział w zakulisowych przygotowaniach uchwały sejmowej potępiającej przyszłych targowiczan. Gdy uchwalano prawo pozbawiające Szczęsnego Potockiego i S. Rzewuskiego urzędów, miał on, według przeciwników,  dyrygować „sprowadzoną zgrają łabusiów, perukarczyków, cukierników, unteroficerów poprzebieranych, którzy…, ktokolwiek się przeciwnie odezwał, krzyczeli, gwizdali”. Stanisław August mianował go w tym okresie członkiem Komisji Edukacji Narodowej. Już wcześniej został  komisarzem skarbu.  Po zwycięstwie Targowicy wyjechał do Wiednia i w powstanie 1794 roku  już się tak bardzo nie angażował. Rada Najwyższa Narodowa, ustanawiając Dyrekcję do biletów krajowych, powołała go formalnie na  jednego z dyrektorów, ale on de facto nie uczestniczył w jej pracach. W tej nominacji  chodziło Radzie zapewnie głównie o efekt propagandowy: jego nazwisko i ogromny majątek miały podnosić  zaufanie do emitowanych przez nią papierowych pieniędzy.  Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Antoniego Józefa Lanckorońskiego znajdziesz w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.