W dniu przewrotu majowego w 1926 roku został mianowany naczelnym dowódcą wojsk rządowych.  Kilka godzin później  wydał rozkazał „natrzeć bezwzględnie na tyły buntowników… nie oszczędzać życia przeciwników”. Był pewny zwycięstwa wojsk rządowych nad oddziałami Józefa Piłsudskiego. Podjął wraz z gen. Stanisławem Hallerem i płk. Władysławem Andersem decyzję wycofania się wraz z rządem do Wilanowa. Zamierzał przejść z zebranymi tam oddziałami do Ożarowa, aby kontynuować walkę. Po zakończeniu starć w Warszawie został wraz z trzema innymi generałami internowany, a potem trafił do więzienia wojskowego. Wdrożono przeciw niemu śledztwo  w sprawie niewywiązywania się ze zobowiązań finansowych, które potem rozszerzono o dochodzenie w sprawie nieposzanowania władzy. Jego uwięzienie było jednak kłopotliwe dla piłsudczyków, bo znani politycy i wojskowi słali petycje i listy otwarte w sprawie jego uwolnienia. Wypuszczono go więc z aresztu, a do procesu przeciw niemu w ogóle nie doszło, bo zapadł na zdrowiu i zmarł. Krążyły nawet plotki, że  w więzieniu podawano mu powolnie działającą truciznę. Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Tadeusza Rozwadowskiego znajdziesz w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.