Kłopocki Andrzej (zm. 1667), profesor Akademii Zamojskiej. Nie wiemy, gdzie zdobył tytuły doktora teologii i obojga praw. Powołany do Akademii Zamojskiej w r. 1625, wykładał najpierw w klasach niższych (elementy), a następnie filozofię moralną. Funkcję rektora piastował K. dwukrotnie, w l. 1634/5 i 1637/8. T. r. został wraz z Benedyktem Żelechowskim cenzorem na diecezję chełmską. W czasie pobytu w Zamościu Władysław IV wraz z braćmi przyjął K-ego 22 IX 1634 r. na zamku ordynackim w otoczeniu profesorów. K. wygłosił wówczas mowę do króla w imieniu akademii. Jeszcze w t. r. uzyskał K. we Lwowie od króla zatwierdzenie przywileju fundacyjnego Akademii Zamojskiej. W r. 1635 został kanonikiem kapituły zamojskiej. Ok. r. 1638 wyjeżdżał do Włoch. W r. n. był obecny przy zakładaniu kamienia węgielnego pod nowy budynek akademii. Cieszył się względami kanclerza Tomasza Zamoyskiego, na którego dworze zawarł znajomość z Sz. Starowolskim. Wyrazem tej, być może, przyjaźni literackiej było przypisanie K-emu przez Starowolskiego dziełka „Monita legalia” (1652). Bp chełmski Stanisław Pstrokoński mianował K-ego w r. 1645 wicekanclerzem akademii. Był już wtedy scholastykiem kolegiaty zamojskiej i sekretarzem królewskim. Jako scholastyk zapisał K. w r. 1645 prowizję od 1 000 złp. legowanych na utrzymanie szkoły parafialnej zamojskiej, która, zgodnie z reformą oficjała chełmskiego Jana Sosina (1638), dostarczać miała dobrze przygotowanych uczniów dla akademii. Zniszczone pożarem w r. 1658 kościół, kolegiata i szkoła parafialna jemu zawdzięczają swe odnowienie i uporządkowanie. Ocalił też, dzięki uprzednio zrobionym wyciągom, ustawy kapitulne z r. 1609, których oryginały spłonęły (1658).
W r. 1662 został K. dziekanem-infułatem zamojskim, będąc już kanonikiem katedralnym chełmskim i prepozytem jarosławskim. W r. 1663 przeznaczył K. 1 300 złp. na ufundowanie w klasach niższych odrębnej katedry ortografii, która dotąd stanowiła jedną katedrę z analogią. Z innych zapisów (1663) K-ego należy wymienić 300 złp. na utrzymanie drukarni oraz ufundowanie kanonii przy kolegiacie nazwanej później Kłopocianum. W r. 1663 K., wraz z rektorem Andrzejem Abrekiem, ułożył w 8 punktach prawa alumnatu dla 5 kleryków, na który Stefan i Dorota Zamoyscy przeznaczyli wówczas 10 000 złp. Dn. 16 X 1663 r. bp Tomasz Leżeński powołał go na stanowisko oficjała foralnego zamojskiego z siedzibą w Zamościu; funkcję tę piastował K. do swej śmierci. K. zmarł 8 VII 1667 r. Dorobek drukowany K-ego był nader skromny. Stanowiła go rozprawka z metafizyki pt. Synopsis totius metaphysicae centum thesibus distincta,… 1620 oraz panegiryki Laurea Academiae (1635) i Paranymphion … (1621) z okazji ślubu Samuela Koniecpolskiego z Aleksandrą Herburtówną. Był K. ponadto inicjatorem kontynuowanego później wydawnictwa pt. „Piis manibus professorum academiae Zamoscensis monimentum…” (ok. 1691). Dedykowali K-emu swoje utwory m. in. Antoni Betuski, Jakub Lang, Jakub Skwarski, Stanisław Wacławowicz.
Estreicher, XIX, XXIX; Boniecki; Uruski; – Kochanowski J. K., Dzieje Akademii Zamoyskiej (1594–1784), Kr. 1899–1900; Stopniak F., Dzieje kapituły zamojskiej, L. 1962 s. 36, 51, 74, 129, 132, 188; Wadowski J. A., Wiadomość o profesorach Akademii Zamojskiej, W. 1899–1900.
Stanisław Tworek