Sekutowicz Bolesław Aleksander (1881–1939), adwokat, członek Rady Stanu Król. Pol., prezes Sądu Apelacyjnego w Lublinie, sędzia Trybunału Stanu, działacz społeczny. Ur. 19 VIII w Warszawie, był synem Włodzimierza, urzędnika warszawskiego Sądu Okręgowego, i Stanisławy z Kozerskich.
Po ukończeniu gimnazjum rządowego w Lublinie (1900), S. studiował prawo na Uniw. Warsz. Dyplom uzyskał w r. 1904. W t.r. osiadł na stałe w Lublinie. W l. 1904–6 pracował jako pomocnik adwokata przysięgłego przy Sądzie Okręgowym w Lublinie i odbywał aplikację zakończoną egzaminem praktycznym (29 V 1906). Uczył także w szkołach średnich i na kursach handlowych. Od 1 I 1907 do 8 X 1919 był adwokatem przy tymże Sądzie. Adwokatem przysięgłym Warszawskiej Izby Sądowej został w r. 1909. Należał do grona utalentowanych obrońców cywilistów. Od r. 1906 czynny był w Polskiej Macierzy Szkolnej. W okresie od marca do sierpnia 1906 wydawał i redagował dziennik lubelski „Kurier”. Na krótko przed wybuchem pierwszej wojny światowej został dyrektorem lubelskiego Tow. Wzajemnego Kredytu.
Od 15 III 1915 S. był prezesem Lubelskiego Miejskiego Komitetu Obywatelskiego (LMKO) i w tym charakterze został delegatem do Centralnego Komitetu Obywatelskiego (CKO) w Król. Pol. i członkiem Rady Naczelnej Milicji Obywatelskiej. Po rozwiązaniu przez władze niemieckie CKO w Warszawie (13 IX 1915), wybrano S-a na członka Prezydium Głównego Komitetu Ratunkowego w Lublinie dla okupacji austriackiej (listopad 1915) oraz na prezesa równocześnie powołanego w miejsce LMKO Lubelskiego Miejskiego Komitetu Ratunkowego. Był od 11 XII 1916 członkiem pierwszej Rady Miejskiej (RM) Lublina (i w RM sekretarzem Klubu Polskiego) do rozwiązania jej 28 III 1918 przez władze okupacyjne. Wchodził też w skład Konwentu Seniorów RM oraz przewodniczył Komisji Regulaminowo-Prawnej. Należał do Związku Odbudowy Państwa Polskiego. Dn. 22 II 1918 wszedł w skład Rady Szkolnej m. Lublina. Powołany jako przedstawiciel m. Lublina w kwietniu 1918 przez Radę Regencyjną na członka Rady Stanu Król. Pol., tu przyłączył się do Klubu Demokracji Niezależnej; pozostał na tym stanowisku do rozwiązania Rady (7 X 1918). Był ok. r. 1918 członkiem Ligi Narodowej.
Dn. 8 X 1919 S. przeszedł do sądownictwa; pełnił do 30 IV 1921 funkcję sędziego, potem do 14 IV 1925 – prezesa Sądu Okręgowego w Lublinie. Następnie pracował w Sądzie Apelacyjnym w Lublinie, zajmując kolejno stanowiska: do 16 II 1927 sędziego, do 31 I 1929 wiceprezesa oraz do 23 XII 1939 prezesa tego sądu. Od 15 V 1937 był równocześnie sędzią Trybunału Stanu. Pełnił też różne funkcje w komisjach sądownictwa, m.in. od r. 1926 zastępcy przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej oraz przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej przy Sądzie Apelacyjnym w Lublinie, zaś od r. 1928 członka Komisji Lustracyjnej dla sądów we wszystkich okręgach aplikacyjnych.
S. był od 26 III 1919 członkiem Komisji Finansowej przy Zarządzie Miejskim w Lublinie. W wyborach do Senatu RP w r. 1935 przewodniczył Lubelskiemu Woj. Kolegium Wyborczemu. S. był m.in. prezesem Lubelskiego Tow. Prawniczego, prezesem Lubelskiego Oddziału Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP (a od r. 1933 również członkiem Zarządu Głównego tego Zrzeszenia), prezesem Zarządu Woj. Tow. Przyjaciół Żołnierza Polskiego oraz prezesem Woj. Komitetu Ligi Obrony Powietrznej Państwa, a także przewodniczącym Koła Przyjaciół Harcerstwa przy Zarządzie Okręgu w Lublinie (1936–7). Współinicjował utworzenie Lubelskiego Związku Pracy Kulturalnej (LZPK) w r. 1933. Wszedł do komisji, która przygotowała w r. 1934 statut tego Związku. Był też członkiem Rady LZPK. Wspierał rozwój Biblioteki im. H. Łopacińskiego w Lublinie. Opublikował m.in. artykuł dotyczący spraw spadkowych pt. Chaos w stosunkach prawnych na Kresach Wschodnich, jako skutek stosowania prawa zwyczajowego przy spadkobraniu włościan („Roczn. Tow. Prawniczego w Lublinie” 1928) oraz wspomnienia Sądy obywatelskie w Lublinie („Głos Sądownictwa” 1933 nr 6). Pisał też do czasopism lokalnych. Po r. 1926 nie krył sympatii do Józefa Piłsudskiego.
Z chwilą wybuchu drugiej wojny światowej S. stanął na czele powołanego już 1 IX 1939 Miejskiego Obywatelskiego Komitetu Społecznego (MOKS) w Lublinie, niosącego m.in. pomoc rodzinom osób zmobilizowanych. W czasie kampanii wrześniowej S., jako prezes MOKS, wspierał poczynania Komitetu Obrony Lublina, utworzonego 14 IX 1939. Przyczynił się do uratowania przewiezionych do Lublina z Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie obrazów J. Matejki „Bitwa pod Grunwaldem” i „Kazanie Skargi”. W dn. 20 X t.r. zatrzymały go niemieckie władze okupacyjne, lecz po kilku dniach zwolniły. Dn. 9 XI t.r. został aresztowany przez Gestapo w gmachu Sądu Okręgowego, w grupie zakładników i uwięziony na Zamku Lubelskim. Dn. 23 XII 1939 bez sądu i wyroku został rozstrzelany. Był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta (1928), Złotym Krzyżem Zasługi (1931), Medalem Niepodległości (1933).
W małżeństwie z Julią Wandą z Zarzeckich (od 3 VIII 1907) S. nie miał dzieci.
Portret olejny S-a przez Krystyna Henryka Wiercieńskiego w Sądzie Wojewódzkim w L.; Fot. w: Księga pamiątkowa Lubelskiej Izby Notarialnej 1934–1939, L. 1939 s. 27; – Słownik biograficzny miasta Lublina, Pod red. T. Radzika, J. Skarbka i A. A. Witusika, L. 1993 I; Współcz. działacze polit.; Łoza, Czy wiesz, kto to jest? (fot.); – Dzieje Lublina, L. 1965–75 I–II; Hitlerowskie więzienie na Zamku w Lublinie 1939–1944, Pod red. Z. Mańkowskiego, L. 1988 (fot.); Kasperek J., Kronika wydarzeń w Lublinie w okresie okupacji hitlerowskiej, L. 1983; Korzeniowski M., Lubelski Miejski Komitet Obywatelski w latach 1914–1915, „Roczn. Lub.” T. 31–2: 1989/90 s. 165–73; Kozicki S., Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964; Marczuk J., Prezydenci miasta Lublina, 1918–1939, L. 1994; tenże, Rada Miejska i Magistrat Lublina 1918–1939, L. 1984; tenże, Samorząd miasta Lublina w latach 1915–1918, „Kwart. Hist.” R. 86: 1979 z. 2, s. 284; Moszyński R., Policha L., Lublin w okresie okupacji (1939–1944), L. 1964; Ślaski R., Ostatnie lata okupacji austriackiej w Lublinie 1917 i 1918, „Najnowsze Dzieje Pol.” T. 12: 1967 s. 219, 234, 241; Zimmer B., Harcerstwo Lubelszczyzny, L. 1987; Kalendarz sądowy [później Kalendarz informator sądowy], W. na r. 1927 i na 1939 r.; – „Dzien. Zarządu m. Lublina” 1939 nr 3 s. 2–3; „Głos Sądown.” 1933 nr 5 s. 302, 1939 nr 5 s. 437–8; „Kurier” 1906 nr 58, 200; „Lub. Dzien. Woj.” 1935 nr 22; „Warschauer Tafeln” 1914–17 nr 11 s. 18; „Ziemia Lub.” 1909 nr 270, 1916 nr 619, 1918 nr 278; – AP m.st. W.: Księgi metrykalne parafii rzymskokatol. św. Andrzeja w Warszawie z r. 1882, Akt ur. S-a, nr 215; AP w L.: Akta m. Lublina. Magistrat m. Lublina 1915–18, sygn. 6, k. 1–2, 17, sygn. 358, k. 7, Zarząd Miejski w Lublinie 1918–39, sygn. 1062; Arch. Sądu Woj. w L.: Akta personalne S-a, teczka 146; B. Łopacińskiego w L.: Zbiory rękopisów, cz. IV (Dokumenty LZPK, sygn. 2215); Okręgowa Kom. Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Pol. w L.: Akta śledztwa, sygn. OKL/Dz. 2/89; – Informacje Leokadii Tarki i Andrzeja Modrzewskiego z L.
Józef Marczuk