INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Fryderyk Pautsch      Fryderyk Pautsch, wizerunek na podstawie fotografii.
Biogram został opublikowany w 1980 r. w XXV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Pautsch Fryderyk (1877–1950), malarz, profesor i rektor Akad. Sztuk Pięknych w Krakowie. Ur. 22 IX w miasteczku Delatynie nad Prutem, był synem Fryderyka, leśniczego, i Elżbiety z domu Šprdlik. Obydwoje rodzice P-a byli pochodzenia czeskiego. Po ukończeniu w r. 1897 V Gimnazjum we Lwowie P. immatrykulował się na Uniw. Lwow., odbył służbę wojskową (październik 1897 – listopad 1898), po czym studiował prawo na uniwersytecie (1898–9). Przeniósł się w końcu 1899 r. do Krakowa, gdzie krótko uczęszczał na Wydział Prawa UJ, aby już od pocz. 1900 r. rozpocząć studia malarskie w Akad. Sztuk Pięknych (ASP) w Krakowie, gdzie kształcił się pod kierunkiem Józefa Unierzyskiego i Leona Wyczółkowskiego (w czasie studiów otrzymał medal brązowy i dwukrotnie srebrny). W r. 1901 debiutował na wystawie w Tow. Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) w Warszawie, a od r. 1904 zaczął wystawiać w Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP) w Krakowie. Współpracował z czasopismami „Szczutek” (1902) i „Liberum Veto” (w czasie istnienia tego pisma od r. 1903 do pocz. 1905 r.), gdzie pomieszczał rysunki satyryczne, karykatury (m. in. zaprzyjaźnionego Kazimierza Sichulskiego, jako nietoperza; Sichulski zrewanżował się przedstawiając P-a jako centaura), przerywniki. Swe kompozycje satyryczne pokazał P. na wystawie w Salonie Aleksandra Krywulta w Warszawie w r. 1902 (rysowane wspólnie z Karolem Fryczem rysunki na temat stosunków panujących w ASP) i w r. 1905 (18 karykatur). W r. 1903 powstał Portret Karola Frycza (pastel, Muz. Teatralne w W.). Razem z przyjaciółmi, Władysławem Jarockim i Kazimierzem Sichulskim, P. wyjechał na Huculszczyznę (1903/4), gdzie młodzi artyści malowali sceny z życia Hucułów oraz pejzaże z tych okolic. Otrzymane od Akademii stypendium na r. 1905/6 im. A. Gołuchowskiego (300 koron) pozwoliło P-owi na wyjazd do Paryża. Tam, w Académie Julian studiował malarstwo pod kierunkiem J. P. Laurensa. W r. 1906 powrócił do Krakowa, ukończył studia w ASP i wyjechał na stałe do Lwowa. Stamtąd wyjeżdżał na Pokucie, gdzie, kontynuując swoje zainteresowania, robił studia do obrazów ze scenami z życia Hucułów. Tematyka chłopska nie miała jednak w twórczości P-a charakteru młodopolskiej chłopomanii, ukazywania wsi «bajecznie kolorowej».

Malarstwo P-a ujawniało związki z naturalizmem, z wyraźnymi tendencjami do ekspresjonizmu, nierzadko też do deformacji i przerysowania. W niektórych jego obrazach widoczna jest skłonność do stylizacji w duchu secesji. Obrazy swe malował śmiało, z żywiołowym rozmachem, «z każdego niemal jego płótna bije temperament malarski tak gwałtowny i szeroki, że prawie wulkaniczny» (W. Kozicki). Powstały w r. 1907 duże kompozycje: Pogrzeb wiejski na Huculszczyźnie na tle zimowego pejzażu (Muz. Narod. w Kr.) oraz słynne, poprzedzone licznymi studiami żebraków (np. Żebrak w Muz. Narod. w Kielcach czy Żebraczka z dzieckiem z Muz. Narod. w P.) Dziady na odpuście (własność prywatna, inna wersja tego obrazu – Przed katedrą św. Jura we Lwowie – w Muz. Narod. w Kr.). Obraz Dziady, pokazany na publicznych wystawach, sprowokował krytyków do kontrowersyjnych opinii na temat malarstwa P-a. Artysta malował liczne pejzaże i widoki miasteczek. Namalował też wiele portretów własnych i swej rodziny: Portret narzeczonej (1907), czy znany Portret własny z żoną (w ślubnym stroju, z r. 1908, oba własność prywatna). Portretował swych przyjaciół i kolegów ze szkoły lub z czasów studenckich, z którymi nadal podtrzymywał przyjaźnie. Rok 1908 przyniósł serię świetnych portretów: Leopolda Staffa (Muz. Narod. w Wr.), Stanisława Womeli (Lvivs’ka Kartinna Galerija), Antoniego Muellera (własność prywatna), Ostapa Ortwina (zaginiony), w r. 1910 namalował Portret Jana Kasprowicza (Muz. Narod. w P.). W lecie 1910 odbył P. podróż do Włoch. Z t. r. pochodzą obrazy «huculskie»: Święto Jordanu (1909/10, zaginiony), Ślubna para (Muz. Okręgowe w Tor.), W przedwieczorną chwilę (Muz. Narod. w Szczecinie), Górscy muzykanci (zaginiony), Spławianie drewna na Czeremoszu (zaginiony), Flisacy karpaccy (zaginiony). W r. 1911 namalował jeszcze jeden rodzajowy obraz «huculski», zatytułowany Topielec, inspirowany przez renesansowe włoskie malarstwo religijne, nawiązujący szczególnie do A. Mantegni.

Nieobce były P-owi wpływy symbolizmu, namalował jednak kilka zaledwie obrazów symbolicznych: Życie (1905/6, własność prywatna) i zaginione: Baśń zimowa (1907), Smok Wawelski (1907), kompozycja symboliczno-historyczna Władysław Warneńczyk (1910). Od r. 1908 był członkiem Tow. Artystów «Sztuka». W r. 1912 został członkiem wiedeńskiego stowarzyszenia artystów Hagenbund. Do wybuchu pierwszej wojny światowej wystawiał w TPSP w Krakowie (1904, 1907, 1909), Lwowie (1908, 1910) i w TZSP w Warszawie (1901, 1907, 1908). Wystawy indywidualne jego prac odbyły się w tym okresie w r. 1907 w TPSP w Krakowie, w r. 1909 w TPSP we Lwowie, w r. 1911 (duża indywidualna wystawa ok. 200 prac w prywatnym pałacyku przy ul. Mochnackiego) we Lwowie. W r. 1912 P. przyjął propozycję objęcia posady we Wrocławiu profesora zwycz. rysunku i malarstwa dekoracyjnego w tamtejszej Akademie für Kunst und Kunstgewerbe. Malował tam nadal duże kompozycje ze scenami huculskimi; we Wrocławiu właśnie powstał tryptyk Powódź w Karpatach (1912, zaginiony) czy niemal groteskowe Wesele huculskie (1913, własność prywatna), a wreszcie Pochód Słowian (inaczej Uchodźcy, 1912, własność prywatna). Powstały też wtedy portrety rodzinne: Portret syna (1912, własność prywatna), Portret artysty z rodziną (1913, własność prywatna). We Wrocławiu został P. członkiem organizacji Künstlerbund Schlesien; wraz z Künstlerbundem wystawiał na Wystawie Stulecia we Wrocławiu (1913).

Po wybuchu pierwszej wojny światowej P. został powołany do armii austriackiej (w stopniu porucznika artylerii) i przez okres około jednego roku stacjonował w okopach nad rzeką Piavą, potem został przydzielony do tzw. Kriegspressequartier, gdzie, wraz z innymi malarzami, miał za zadanie sporządzanie dokumentacji dotyczącej działań i zniszczeń wojennych. Był na różnych frontach (w Galicji, na Bukowinie, w Serbii, Czarnogórze, Dalmacji, Włoszech i na Litwie). Podjął wówczas tematykę wojenną, nie mającą jednak charakteru malarstwa batalistycznego. P. w pełnych ekspresji obrazach ukazywał nędzę i tragedię wojny: Spalony Kulików (1915, zaginiony), Pogrzeb poległych w Mahalla (1916, dwie wersje w Heergeschichtliches Museum w Wiedniu), Krajobraz z grupą żołnierzy (1918, własność prywatna), Scena wojenna (1915, dwie wersje w Muz. Narod. we Wr.), oraz pełne wyrazu, interesujące podobizny rosyjskich jeńców wojennych. W czasie wojny powstał obraz Ucieczka do Egiptu (ok. 1917?, w Muz. Narod. w P.). P. wystawiał swe obrazy, wraz z grupą malarzy z Kriegspressequartier, w różnych miastach (w Wiedniu – 1915, Budapeszcie, Grazu, Zurichu, Bernie, Bazylei, Berlinie, Stuttgarcie, Zagrzebiu, Pradze, Innsbrucku, Salzburgu –1916, Bozen, Bregenz – 1917); indywidualne wystawy P-a były w r. 1917 w Poznaniu (TPSP) i Warszawie (TZSP). W r. 1918 powrócił P. do Wrocławia. Współpracował z czasopismem lwowskim „Szczutek”, umieszczając satyryczne rysunki o tematyce antymilitarystycznej (w r. 1920 były pokazane na wystawie „Szczutka” w Polskim Klubie Artystycznym w Warszawie). W r. 1919 namalował P. kilka portretów, wykazujących wpływy niemieckiego ekspresjonizmu: Moi uczniowie (zbiorowy portret uczniów P-a z Akademii we Wrocławiu), Mój uczeń z Akademii Wrocławskiej (oba własność prywatna), Portret Karola Massnera (Muz. Narod. w W.), a także obraz Bolszewik (własność prywatna).

W r. 1919 przeniósł się P. do Poznania, gdzie (od 1 X) został mianowany dyrektorem nowo utworzonej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego. Nawiązał znajomości i stosunki w poznańskim środowisku artystycznym, zbliżył się do członków ekspresjonistycznego ugrupowania «Bunt». W r. 1919 miał wystawę swoich obrazów w TPSP w Poznaniu. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Tow. Artystów Plastyków «Świt» (w r. 1921) i brał udział w jego wystawach. W r. 1924 otrzymał nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności z Fundacji im. Probusa Barczewskiego (za r. 1923) za obraz Topielec. W r. 1925 został powołany na katedrę malarstwa (po Stanisławie Dębickim) w krakowskiej ASP. Od t. r. zamieszkał na stałe w Krakowie. W r. 1930 komitet Fundacji Barczewskiego powtórnie wybrał obraz P-a, tym razem tryptyk Ukrzyżowanie, do nagrody. Artysta jednak nagrody tej nie otrzymał z powodu trudności finansowych Fundacji (wiadomość o tym z dn. 30 IV zachowała się w materiałach archiwalnych PAU). P. był w l. 1930/1 i 1932/3 prorektorem, zaś w r. 1931/2 rektorem ASP w Krakowie. Dn. 16 V 1939 został wybrany na rektora na l. 1939/40 i 1940/1. W maju 1932 w czasie jego kadencji rektorskiej doszło przy okazji urządzania wystawy dyplomowej studentów do zamieszek. Policja usunęła z wystawy obrazy uznane za antypaństwowe i antyreligijne, nastąpiły aresztowania studentów o poglądach lewicowych. Sprawa ta odbiła się echem w prasie, m. in. zostały opublikowane listy w obronie studentów prezesa Wydziału Związku Polskiego Artystów Plastyków w Krakowie Adolfa Szyszko-Bohusza i odpowiedź P-a („Głos Plastyków” nr 5–6 i 9–10, „Czas” nr 149). W r. 1935 został P. wybrany na prezesa Tow. Artystów «Sztuka».

P. nadal wiele malował, choć dorobek z tego okresu jest nierówny pod względem artystycznym, gdyż artysta nieraz powielał (bez większego sukcesu) swe dawne kompozycje lub poszukiwał nowych form, zgodnych z ówczesnymi prądami malarskimi, co nieraz było w sprzeczności z jego temperamentem malarskim. Dzięki tym (nie zawsze udanym) śmiałym próbom i dynamizmowi sztuki P-a obrazy jego wnosiły «ożywienie w dostojne salony Tow. ‘Sztuka’, choć międzywojenne malarstwo artysty jako całość z jego postimpresjonistycznym naturalizmem i akcentowaniem swojskiej tematyki należy do epoki, która odeszła i którą – w sensie historycznego rozwoju – zamknął modernizm» (P. Łukaszewicz). Kontynuował tematykę rodzajową, m. in. malując: Targ (1921, Muz. Okręgowe w Bydgoszczy), Sceneria targu (1921, własność prywatna), duże kompozycje z tłumem ludzi: Procesję na Jasnej Górze dnia 8 września w Częstochowie, Procesję Bożego Ciała w Poznaniu z udziałem Prezydenta Rzeczypospolitej S. Wojciechowskiego w r. 1932, huculską scenę rodzajową Święcenie ziół i owoców (1922, własność prywatna), Dziewczynę (1928, Muz. Górnośląskie w Bytomiu), Babę z dzieckiem (1928, Muz. Okręgowe w Lesznie), W słońcu (inaczej Stara Hucułka, 1930), Jeźdźca (1930, oba w Muz. Narod. w W.). Malował też obrazy religijne: Św. Sebastian (1927, zaginiony), Ukrzyżowanie (1929, własność prywatna), Kuszenie Chrystusa (1930, Muz. Narod. w Kr.), oraz pejzaże: Potok w lesie (1928, Muz. Narod. w Kielcach), Las (1928, Muz. Górnośląskie w Bytomiu), Czeremosz (1929), Krajobraz górski (ok. 1938–42, oba własność prywatna). Inną dziedziną zainteresowań artystycznych P-a był i pozostał – portret. Oprócz licznych portretów własnych (P. do końca życia studiował własną twarz, malując autoportrety) namalował: Portret Stanisława Jagmina, Portret ojca na tle pejzażu (1921, zaginione), Portret Wojciecha Brydzińskiego w roli Henryka IV (1925, zaginiony), Portret ojca w fotelu (1925, własność prywatna), Portret rzeźbiarza Stanisława Popławskiego (1928, Muz. Narod. w W.), za który otrzymał na Jubileuszowym Salonie Krakowskim w r. 1930 nagrodę miasta Krakowa, Portret Józefa Muczkowskiego (1931, Muz. Narod. w Kr.) i – już malowane po wojnie – portrety: kardynała Adama Stefana Sapiehy (1946, klasztor Franciszkanów w Kr.) czy Leopolda Staffa (1949).

W twórczości P-a pojawiła się w latach międzywojennych martwa natura, tematycznie nawiązująca do siedemnastowiecznego malarstwa holenderskiego tego typu, jednak formalnie odbiegająca od dawnego malarstwa. Były to: Stragan z jarzynami (1923, zaginiony), Martwa natura z dynią (1923?, własność prywatna), Stragan z dziczyzną (1925?, zaginiony), Kura (1926, TPSP, depozyt w Muz. Narod. w Kr.), Martwa natura z karpiem (1928, Muz. Narod. w Kielcach), Martwa natura na tle kotary (1927, własność prywatna), Szparagi i raki (1933, własność prywatna). P. uczestniczył w wielu wystawach Tow. «Sztuka», wystawiał także w Tow. Artystów «Świt». Wielokrotnie brał udział w oficjalnych wystawach sztuki polskiej, organizowanych przez Tow. Szerzenia Sztuki Polskiej wśród Obcych (TOSSPO) w r. 1927 w Helsinkach i Sztokholmie, w r. 1928 w Wiedniu i Budapeszcie, w r. 1930 w Kopenhadze, w r. 1933 w Moskwie, w r. 1934 w Rydze i Tallinie, w r. 1935 w Berlinie, Monachium, Frankfurcie, Dreźnie, Düsseldorfie i Kolonii. Wystawiał też w Carnegie Institute w Pittsburgu (1925, 1928, 1930) i w Esposizione Internazionale d’Arte w Wenecji (1920, 1926, 1936). Uczestniczył w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w r. 1929, w Wystawie Sztuki Religijnej w Katowicach w r. 1931 i w Wystawie Sztuki Kościelnej w TZSP w Warszawie w r. 1932, na której otrzymał I nagrodę TZSP za obraz Ukrzyżowanie. Większe ekspozycje prac P-a odbyły się: w r. 1922 w TPSP we Lwowie (wystawa indywidualna, na której pokazano prace wojenne artysty), w TPSP w Krakowie (w ramach XXIV–71 – Wystawy Tow. «Sztuka») i w Poznaniu (wystawa zbiorowa w lokalu «Świtu»), w r. 1923 w Bydgoszczy (w Miejskiej Kasie Oszczędności), w Poznaniu w Muzeum Wielkopolskim, w Krakowie (w TPSP), w r. 1926 w Krakowie (TPSP) i Poznaniu (w Salonie Stowarzyszenia Artystów), w r. 1929 w Krakowskim TPSP (w ramach XXXVII–86 – wystawy «Sztuki»), w r. 1930 (w ramach 90 wystawy «Sztuki»). W r. 1935 wystawił 27 prac na Wystawie «Sztuki» w TZSP w Warszawie. W r. 1936 odbyła się duża retrospektywna wystawa artysty w TPSP w Krakowie. W t. r. P. brał udział w Biennale w Wenecji, gdzie w pawilonie polskim poświęcono mu tzw. salę honorową. W r. 1939 uczestniczył w wystawie «Martwa natura w malarstwie polskim» w Instytucie Propagandy Sztuki (IPS) w Warszawie, na której otrzymał nagrodę honorową. Po wybuchu drugiej wojny światowej i zamknięciu ASP przez niemieckie władze okupacyjne P. w l. 1940–4 uczył w szkole średniej: w Kunstgewerbeschule w Krakowie, mieszczącej się w gmachu Akademii. Po zakończeniu wojny powrócił do pracy pedagogicznej na ASP. W r. 1947 w siedemdziesiątą rocznicę urodzin i czterdziestopięciolecie pracy artystycznej odbyła się duża wystawa retrospektywna obrazów P-a w TPSP w Krakowie. P. wystawiał jeszcze w r. 1950 w Tow. «Sztuka» w TPSP w Krakowie i na I Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w Warszawie. P. zmarł 5 VII 1950 w Krakowie, został pochowany na cmentarzu Rakowickim. Był odznaczony Krzyżem Oficerskim (1932) i Komandorskim (1936) Orderu Polonia Restituta.

W małżeństwie (od r. 1908) z Wilmą Gayer von Ehrenberg (1884–1971) miał P. syna Fryderyka (ur. 1911), biologa, profesora Uniw. Gdań. i Instytutu Biologii Medycznej Akad. Medycznej w Gdańsku, oraz córkę Marię (ur. 1923), doktora nauk przyrodniczych.

Po śmierci artysty odbyły się w r. 1978 (organizowane w związku ze stuleciem jego urodzin) wystawy w TPSP w Krakowie i w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Wiele prac P-a znajduje się w posiadaniu córki Marii Pautsch w Krakowie.

 

Autoportret z r. 1907 (olej., zaginiony, reprod. w: Fryderyk Pautsch <1877–1950>. Katalog…, Oprac. P. Łukaszewicz…, Wr. 1979); Portret własny z żoną (Narzeczeństwo, 1908, olej., własność prywatna, kolorowa reprod. – j. w.); Autoportret w cylindrze (olej., z r. 1910, zaginiony); Portret własny z kasetą farb (olej., 1911, reprod. w: „Die Kunstwelt” Jg 3: 1913/14 ilustr. 220); Portret własny z rodziną (olej., własność prywatna); Ja i moja rodzina (olej., 1919, własność prywatna, reprod. w: Kozicki, Fryderyk Pautsch, „Sztuki Piękne” 1927/8 s. 148); Portret własny z paletą (olej., 1924, w ASP w Kr., reprod. w: Wallis A., Autoportrety artystów polskich, W. 1966 s. 216); Autoportret (olej., tektura, 1946, własność prywatna, reprod. w: Fryderyk Pautsch <1877–1950>. Katalog…, Oprac. P. Łukaszewicz); Fot. w posiadaniu córki Marii Pautsch w Kr. (częściowo reprod. – jw.); – Pol. Bibliogr. Sztuki; Grajewski, Bibliografia ilustracji; Łoza, Czy wiesz, kto to jest? Swieykowski, Pam. Tow. Przyj. Sztuk Pięknych; Thieme–Becker, Lexikon d. Künstler; Vollmer, Künstler Lexikon (A. Ryszkiewicz); Fryderyk Pautsch. 1877–1950, Katalog wystawy monograficznej, Oprac. Piotr Łukaszewicz, Muz. Narod. we Wr., Wr. 1978 (tu bogaty materiał biogr. i chronologiczny spis wszystkich wystaw); Katalog Działu Sztuki Powszechna Wystawa Krajowa, P. 1929; Katalog galerii malarstwa i rzeźby polskiej wieku XX, Muz. Narod. w Kr., Kr. 1963; Katalog wystawy obrazów F. P-a z przedmową Mieczysława Tretera, Lw. 1911; Katalog zabytków sztuki w Pol., IV (M. Kraków) cz. II/1; Malarstwo pol. od XVI do XX w. Katalog, Wyd. 2., W. 1975; Malarstwo polskie, Katalog zbiorów. Muzeum Śląskie, Wr. 1967 Muzeum Świętokrzyskie w Kielcach. Zbiory malarstwa polskiego. Katalog, Oprac. B. Modrzejewska i A. Oborny, W. 1971; Treter M., Fryderyk Pautsch, Katalog zbiorowej wystawy w TPSP w Krakowie, XII, [P.] 1923; tenże, Prof. F. Pautsch. Katalog zbiorowej wystawy w Salonie Sztuki Stowarzyszenia Artystów w Poznaniu, P. 1926; tenże, Katalog wystawy F. P-a, Bydgoszcz 1923; Wiercińska, Katalog prac TZSP; Wystawa zbiorowa F. P-a. Kraków marzec 1936 (Katalog), TPSP, Kr. 1936; Wystawa zbiorowa F. P-a XII–I–1947/1948, Z wstępem Stanisława Turczyńskiego, TPSP, Kr.; – Dobrowolski T., Nowoczesne malarstwo pol., II; tenże, Sztuka Młodej Polski, W. 1965; Dużyk J., Z dziejów nagrody im. Probusa Barczewskiego, „Roczn. B. PAN w Kr.” R. 18: 1972 s. 185, 197; Juszczak W., Liczbińska M., Malarstwo polskie, Modernizm, W. 1977; Kozicki W., Fryderyk Pautsch, „Sztuki Piękne” R. 4: 1927/8 s. 121–49; tenże, W gaju Akademosa, Lw. 1912; Muszanka D., Karykatury Kazimierza Sichulskiego, Wr. 1970; Płażewska M., Warsz. Salon A. Krywulta; Pol. życie artyst. w l. 1890–1914; toż w l. 1915–39; Schroeder A., Śladem błękitnym, Lw. 1921; 1919–1969 Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Poznaniu, P. 1971; Wallis M., Autoportrety artystów polskich, W. 1966; Wiercińska, Tow. Zachęty; Witz J., Zaruba J., 50 lat karykatury polskiej, W. 1961; – Mater. do dziej. Akad. Sztuk Pięknych, II; – „Dzien. Pol.” 1950 nr 185, 187 (fot.); „Roczn. PAU” 1923/4 s. 84; „Tyg. Ilustr.” 1922 nr 20 s. 314–15 (M. Treter); „Tyg. Powsz.” 1950 nr 33; – IS PAN: Mater. do Słownika Artystów Pol.; – Informacje Marii Pautsch.

Róża Biernacka

 

 
 

Powiązane zdjęcia

   

Chmura tagów

TAGI

Za pomocą tagów oznaczamy powiązania tematyczne postaci. Pozwalają one eksplorować serwis wg wybranych przez redakcję najważniejszych tematów dla danej postaci.

malarstwo dekoracyjne, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, pochodzenie czeskie, wystawy malarskie we Lwowie, obrazy o tematyce wiejskiej, studia malarskie w Krakowie, rysunki satyryczne, nagroda PAU, podróże do Włoch, wojna światowa 1914, front włoski I Wojny Światowej, Order Odrodzenia Polski (II RP, krzyż oficerski), Order Odrodzenia Polski (II RP, komandoria), tworzenie karykatur, czasopismo "Liberum Veto", studia prawnicze we Lwowie, Szkoła Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, obrazy martwej natury, Akademia Juliana w Paryżu, wystawy w Salonie Krywulta, ojciec - leśniczy, nagrody na wystawach malarskich, czasopismo "Szczutek", wystawy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, wystawy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie, wystawy Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Wystawa Sztuki Religijnej w Katowicach 1931, twórczość malarska (zmarli 1926-1950), uczniowie Leona Wyczółkowskiego, okupacja hitlerowska Krakowa, Cmentarz Rakowicki w Krakowie - zm. 1901-1950, syn - biolog, Powszechna Wystawa Krajowa w Poznaniu 1929, wystawy malarskie zagranicą, wystawa "Martwa natura w malarstwie polskim" w Warszawie 1939, rektorat ASP w Krakowie, Ogólnopolska Wystawa Plastyki 1950, uczniowie Józefa Unierzyskiego, widoki miasteczek, obrazy o tematyce wojennej, Towarzystwo Artystów "Sztuka", służba w wojsku austro-węgierskim (zm. do 1950), malarstwo portretowe (zmarli 1901-1950), Uniwersytet we Lwowie - 2 poł. XIX w., gimnazjum we Lwowie XIX w.
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Chmura tagów

 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Janusz Jędrzejewicz

1885-06-21 - 1951-03-16
premier II RP
 

Krzysztof Eugeniusz Penderecki

1933-11-23 - 2020-03-29
dyrygent
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Andrzej Potocki

1861-06-10 - 1908-04-12
namiestnik Galicji
 

Maria Elżbieta Opielińska

1902-07-08 - 1975-04-30
nauczycielka
 

Emil Sznapka

1882-03-21 - 1959-06-22
nauczyciel
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.