Kozłowski Felicjan Antoni (1805–1870), pedagog, pisarz historyczny. Ur. 9 VI we wsi Tupadły w pow. płockim, będącej własnością rodziców K-ego, Józefa i Marianny. W r. 1824 ukończył Szkołę Wojewódzką w Płocku, a następnie był nauczycielem w Szkole Wojewódzkiej w Kaliszu. Otrzymawszy w r. 1825 od Komisji Oświecenia stypendium na dalszą naukę, K. studiował (wpis 19 IX 1825) na Wydziale Nauk i Sztuk Pięknych Uniw. Warsz.; w r. 1828 uzyskał stopień magistra nauk i sztuk pięknych. W t. r. został nauczycielem w Szkole Wojewódzkiej Praktyczno-Pedagogicznej w Warszawie przy ul. Leszno; wykładał łacinę i grekę oraz historię powszechną i polską. Równocześnie został adiunktem gabinetu numizmatycznego Uniw. Warsz. W r. 1830 wydał pracę pt. Początkowa cywilizacja Grecji do wojny Trojańskiej (W.). W r. 1833, w związku z reorganizacją szkolnictwa, przeniesiony został do Gimnazjum Gubernialnego (dawne Liceum Warszawskie), gdzie obok języków klasycznych wykładał historię i statystykę. W r. 1835 opublikował w Lipsku i Warszawie prace: Dissertationes de Heliaea, maximo Atheniensium iudicio, de via ac ratione, qua Graeci ad eum pervenerint statum, quo apud Homerum deprehenduntur, a w r. 1838 Rys statystyki ogólnej porównawczej… (W. 1838).
W r. 1843 wygrawszy dużą stawkę na loterii krajowej, kupił K. majątek Czaplinek w pow. Piaseczno, gdzie gospodarował do końca życia. W miesiącach zimowych zajmował się tłumaczeniem dzieł Platona, których fragment zawierający przekład trzech dialogów („Apologii”, „Kritona” i „Fedona”), poprzedzony obszernym wstępem, wydał pt. „Dzieła” (W. 1845). Napisał też obszerną monografię Dzieje Mazowsza za panowania książąt (W. 1858), ostro skrytykowaną przez J. Bartoszewicza w „Bibliotece Warszawskiej” (1860 t. 1 s. 664–95). W rękopisie pozostawił tłumaczenie dzieł Platona, dwóch ksiąg „Rozmów Tuskulańskich” Cycerona, a także pracę Dzieje handlu powszechnego i wpływu jego na bogactwo i losy narodów od najdawniejszych czasów. Zmarł w Czaplinku 25 IX 1870 r.; pochowany został w Sobikowie w pow. Piaseczno. Żonaty z Ludwiką ze Stawnickich, miał syna Kornela, etnografa (zob.).
Estreicher; Korbut; Bibliografia filozofii polskiej 1831–1864, Oprac. A. Kadler, I. Raczyńska, W. 1960; Enc. Org.; Ilustr. Enc. Trzaski; W. Enc. Ilustr.; W. Ilustr. Enc. Gutenberga; – Bieliński, Uniw. Warsz.; Sinko T., Zarys historii literatury greckiej, W. 1959 I 852; Wójcicki K. W., K. F. A., „Kłosy” T. 13: 1871 nr 328 s. 232 (fot.), 234–5, nr 329 s. 249–50; – „Przegl. Tyg.” R. 5: 1870 nr 40 s. 328; „Tyg. Illustr.” 1871 t. 7 nr 169 s. 150; – B. PAN w Kr.: rkp. 2159 t. 9 k. 122–130 (Frąckiewicz M., Materiały do słownika biograficznego).
Stanisław Konarski