INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Kazimierz Sroczyński  

 
 
Biogram został opublikowany w 2002 r. w XLI tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Sroczyński Kazimierz (1904–1976), lekarz pediatra, profesor Akademii Medycznej i Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Ur. 13 XI w Bolesławowie (pow. opatowski), był synem Jerzego, tokarza i właściciela gospodarstwa rolnego, oraz Julii z Pietrzykowskich.

Po ukończeniu w r. 1915 trzech klas szkoły powszechnej w Ćmielowie kontynuował S. naukę w ośmioklasowym gimnazjum w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie zdał maturę w r. 1923. Studiował na Wydz. Lekarskim Uniw. Warsz. i uzyskał 30 VI 1930 dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Po studiach odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Sanitarnych Rezerwy w Warszawie (1930/1), potem jako naczelny lekarz pułku w 23. pp w Modlinie i otrzymał stopień porucznika.

Od r. 1932 pracował S. w Wydz. Szpitalnictwa Zarządu Miejskiego (WSZM) m. st. Warszawy kolejno jako: referent, starszy referent i kierownik sekcji leczniczej. Równocześnie był lekarzem wolontariuszem w uniwersyteckiej I Klinice Chorób Wewnętrznych (1932–3), I Oddziału Wewnętrznego Szpitala Wolskiego (1933–4) oraz w oddziałach wewnętrznym, niemowlęcym, chirurgicznym, zakaźnym i ambulatorium dziecięcego Szpitala im. Karola i Marii (od r. 1935). W r. 1936 zaznajomił się z zagadnieniami dietetyki dziecięcej i urządzeniami szpitalnymi w Budapeszcie, Wiedniu i Belgradzie. Ponadto był lekarzem pogotowia ratunkowego (1932–8), wykładowcą w Szkole Pielęgniarstwa dla Sióstr Miłosierdzia i Warszawskiej Miejskiej Szkole Położnych (1935–8), a także lekarzem pediatrą dla dzieci pracowników miejskich (1937–9).

Wziął S. udział w kampanii wrześniowej 1939 r. jako lekarz szpitala wojskowego w Modlinie i tam dostał się do niewoli. Po miesięcznym pobycie w jenieckim szpitalu w Jabłonnie-Legionowie został zwolniony i powrócił do warszawskiego WSZM na stanowisko zastępcy inspektora (był nim do r. 1944). Ponownie podjął też pracę w szpitalu dziecięcym im. Karola i Marii (do r. 1940), a następnie w oddziale skórno-wenerycznym dla nieletnich Szpitala św. Łazarza (1941–3). Przez całą okupację bezinteresownie pełnił funkcję lekarza w Tow. Przyjaciół Dzieci Ulicy i zorganizował w r. 1942 Ośrodek Krwi Konserwowanej (pozałożyskowej) przy Szpitalu Dzieciątka Jezus. Czasy te opisał w pracy Szpitale warszawskie w okresie okupacji hitlerowskiej („Przegl. Lek.” 1976 nr 1). Opuścił Warszawę po powstaniu warszawskim 1944 r. i pracował w pow. opatowskim, najpierw jako lekarz sierocińca w Małachowie (marzec–czerwiec 1945), potem przez cztery miesiące jako lekarz rejonowy w Ożarowie.

W październiku 1945 zamieszkał S. w Łodzi i podjął pracę w dziecięcym Szpitalu im. Anny Marii (potem im. Janusza Korczaka). Po zorganizowaniu w nim przez Stanisława Popowskiego uniwersyteckiej I Kliniki Chorób Dziecięcych został 1 1 1946 starszym asystentem i rok później adiunktem. Na przełomie l. 1947 i 1948 jako stypendysta Światowej Organizacji Zdrowia odbył trzymiesięczny staż w klinikach dziecięcych USA. Po powrocie został dyrektorem szpitala (był nim do r. 1951) i zrealizował kilka inwestycji, m.in. nową izbę przyjęć oraz kuchnię mleczną. Równocześnie w l. 1945–8 pracował jako lekarz żłobkowy i przedszkolny w Państw. Zakładach Przemysłu Bawełnianego i konsultant pediatryczny szpitala PCK. Od stycznia 1952 pełnił tę funkcję w Szpitalu im. Emanuela Sonnenberga dla chorych skórno-wenerycznych, w l. 1952–5 był też konsultantem wojewódzkim w zakresie pediatrii i przewodniczącym zespołu specjalistów wojewódzkich m. Łodzi. W l. 1947–53 wykładał w łódzkiej Państw. Szkole Pielęgniarskiej. Po śmierci Popowskiego w maju 1953 przez kilka miesięcy kierował kliniką. W r. 1955 otrzymał tytuł docenta na podstawie pracy Zapaść protoplazmatyczna w ostrych stanach biegunkowych u niemowląt i jej sprawdzian w obrazie histopatologicznym („Pediatria Pol.” 1953 nr 2). Dn. 1 II 1957 ponownie objął kierownictwo I Katedry i Kliniki Chorób Dziecięcych. W r. 1958 zainicjował wydawanie kwartalnika szkoleniowego „Biuletyn Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego” (od r. 1971 „Przegl. Pediatryczny”) i został jego redaktorem. W maju 1959 przeniósł klinikę do nowego Szpitala im. Marii Konopnickiej przy ul. Spornej i urządził tam trzy oddziały: niemowlęcy, wewnętrzny i obserwacyjno-zakaźny. Dn. 27 IV 1962 mianowany został profesorem nadzwycz. Był prodziekanem Wydz. Lekarskiego w l. 1962–4 i 1965–8, następnie w l. 1968–9 prorektorem Akad. Medycznej (AM). Po reorganizacji uczelni i utworzeniu instytutów został 1 IX 1970 dyrektorem Inst. Pediatrii, gdzie zorganizował oddział intensywnej opieki medycznej. Równocześnie w l. 1964–73 kierował Katedrą Pediatrii Wojskowej AM w Łodzi i od r. 1967 był konsultantem pediatrycznym Woj. Zarządu Służby Zdrowia MSW.

Zainteresowania badawcze S-ego koncentrowały się na zagadnieniach patogenezy i leczenia ostrych stanów biegunkowych oraz niedoborów wagowych, zapaleń płuc u niemowląt, rozpoznawania i leczenia choroby reumatycznej u dzieci, gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz odporności przeciwbłoniczej, po r. 1957 zajął się też biochemicznymi zmianami w mięśniu sercowym u niemowląt, a także problematyką nerwic u dzieci. Był autorem 98 prac, w tym dwóch rozdziałów (Zabiegi lecznicze i ich wykonywanie oraz Zatrucie) w podręczniku „Pediatria kliniczna” (W. 1955 II). W dydaktyce stosował nowoczesne sposoby nauczania, przyczynił się do reformy studiów i kształcenia podyplomowego w zakresie pediatrii, a także był organizatorem tzw. sobót pediatrycznych, podczas których szkolił lekarzy z terenu miasta i województwa. Był promotorem 35 prac doktorskich i opiekunem 4 habilitacji.

S. był przewodniczącym łódzkiego oddziału (1958–64) oraz członkiem Zarządu Głównego (od r. 1963) Polskiego Tow. Pediatrycznego i zorganizował jego zjazd w r. 1967 w Łodzi. Od r. 1962 wchodził w skład Krajowej Rady Pediatrów Inst. Matki i Dziecka w Warszawie, należał też do Polskiego Tow. Higieny Psychicznej i był członkiem zarządu łódzkiego oddziału Polskiego Tow. Lekarskiego oraz IV Oddziału Łódzkiego Tow. Naukowego. Ponadto działał w Komitecie Obrońców Pokoju jako członek zarządu łódzkiego i Froncie Jedności Narodu jako przewodniczący uczelnianego zarządu. Dn. 30 IX 1975 przeszedł na emeryturę. Zmarł nagle 3 X 1976 w Łodzi i pochowany został na cmentarzu Komunalnym na Dołach. Odznaczony był m.in. Krzyżami Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, medalem KEN oraz tytułem «Zasłużony Nauczyciel PRL».

W małżeństwie zawartym ze Stanisławą Orzechowską, pielęgniarką, miał S. córkę Ewę (ur. 1943).

 

Akademia Medyczna w Łodzi. Materiały do bibliografii 1945–1960, Ł. 1962; Łódzka bibliografia regionalna 1945–1970, Ł. 1976; toż za l. 1971–1980, Ł. 1994; – PSB (Stanisław Popowski); Słown. biogr. nauk med., I z. 3 (fot.); Słownik biograficzny zasłużonych pediatrów, W 1985 z. 1 (fot.); – 40 lat Akademii Medycznej w Łodzi (1945–1985), „Annales Academiae Medicae Lodzensis” Supl. 26: 1985 s. 189–91; XXV lat Akademii Medycznej w Łodzi, tamże T. 13: 1970 Supl. 6 s. 345 (fot.), s. 348–50 (fot. zbiorowa), s. 352–3, 355; –Almanach lekarski, Lw. 1932 s. 416; Roczn. lekarski RP 1933/34, 1936, 1938, 1948; Spis fachowych pracowników służby zdrowia, W. 1964 s. 325; Uniwersytet Łódzki. Skład osobowy i spis wykładów 1946/47–1949/50, L. 1947–50; Woźniewski Z., Polski almanach medyczny na rok 1956, W. 1957 s. 320; – Nekrologi z r. 1976: „Dzien. Popularny” nr 227, 229, 232, 235, 242, „Tyg. Powsz.” nr 51, „Życie Warszawy” nr 239; Wspomnienia pośmiertne: „Annales Academiae Medicae Lodzensis” T. 17/18: 1976/77 s. 178–9 (fot.), „Pediatria Pol.” T. 52: 1977 nr 4 s. 355–7 (H. Brózik, A. Łabuz-Łaciak, fot.); – Arch. AM w Ł.: Teczka osobowa S-ego; Arch. PAN w W.: sygn. I–8 (zespół Minerwa); Katedra Hist. Med. i Farmac. AM w Ł.: Życiorys S-ego autorstwa A. Pomaskiej.

Jerzy Supady

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Stanisław Marusarz

1913-06-18 - 1993-10-29
narciarz
 

Jan Himilsbach

1931-05-01 - 1988-11-11
aktor filmowy
 

Tadeusz Stefan Płoski

1956-03-09 - 2010-04-10
biskup polowy WP
 

Zygmunt Józef Jasiński

1860-05-02 - po 1 września 1939
inżynier budownictwa
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Stefan Gottfryd Ropp

1892-05-21 - po 1954
ekonomista
 

Franciszek Ludwik Neugebauer

1856-04-13 - 1914-11-13
lekarz
 

Bohdan Straszewicz

1882-06-15 - 1920-08-15
drukarz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.