Piotrowski Konrad, krypt. K. P. (1899–1940), inżynier elektryk, radiotechnik. Ur. 19 II w Warszawie, był synem Franciszka i Weroniki z Jasińskich. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie studiował w Politechnice Warszawskiej oraz w Instytucie Elektrotechnicznym w Tuluzie. W r. 1918 wstąpił ochotniczo do WP, brał udział w wojnie polsko-radzieckiej w l. 1919–20. Po przejściu do rezerwy w styczniu 1921 w randze porucznika pracował krótko w założonej przez inż. Władysława Hellera wytwórni radiotechnicznej «Radiopol» w Warszawie i jednocześnie działał w harcerstwie, zwłaszcza na polu radioamatorstwa. W l. 1922–4 był członkiem zarządu Harcerskiego Radioklubu w Warszawie, inicjatorem, organizatorem i instruktorem kursów radiotechnicznych Chorągwi Warszawskiej Związku Harcerstwa Polskiego. Na temat radioamatorstwa harcerskiego ogłosił artykuł w „Przeglądzie Radiotechnicznym” (1923 nr 6).
W r. 1924 P., wraz z inż. Kazimierzem Siennickim, założył wytwórnię radiotechniczną pod nazwą Polskie Zakłady Radiotechniczne (PZR) w Warszawie, produkującą odbiorniki radiowe, m. in. pomysłu Stefana Manczarskiego (odbiornik 1-lampowy cewkowy bez kondensatorów, patent «Interradio»), oraz odbiornik zaprojektowany przez Dormonta (znanego ze swych prób odbioru radiowego w pociągach w biegu), radioodbiorniki lampowe bez wymiennych cewek, wielolampowe superheterodyny typu ultradyna, ekradyna itp., radiostacje krótkofalowe, a także części składowe do odbiorników, in. in. cewki komórkowe, transformatory małej częstotliwości (opancerzone), a nawet małe lampy radiowe bateryjne. Na niektóre z tych wyrobów PZR uzyskały świadectwa ochronne Urzędu Patentowego RP. P. był dyrektorem PZR od r. 1932 z siedzibą w Pruszkowie i oddziałem w Warszawie. Za swoje wyroby wytwórnia PZR otrzymała w r. 1926 złoty medal na I Ogólnokrajowej Wystawie Radiowej w Warszawie i medal brązowy Min. Spraw Wojskowych, a w r. 1930 wyróżnienie Min. Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego za radioodbiornik do użytku szkół. Wytwórnia PZR udzielała rocznej gwarancji na swoje wyroby.
P. działał od początku w założonym w r. 1922 Stowarzyszeniu Radiotechników Polskich (SRP), a od r. 1929 w Sekcji Radiotechnicznej Stowarzyszenia Elektryków Polskich. W r. 1923 został wybrany, z Kazimierzem Jackowskim i Januszem Groszkowskim, przez zarząd SRP do komisji zajmującej się sprawami nowo powstającej radiofonii w Polsce. W r. 1929 wszedł do rady Zrzeszenia Przedsiębiorstw Radiotechnicznych w Polsce i był w nim sekretarzem zarządu oraz członkiem komisji kwalifikacyjnej. W r. 1930 zainstalował sprawne urządzenie słuchawkowe w celu przekazywania tłumaczeń dla uczestników obrad międzynarodowego kongresu tramwajów, kolei dojazdowych i autobusów w Warszawie. Ok. r. 1938 przeszedł do pracy w Wytwórni Radiotechnicznej «AVA» w Warszawie.
Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 P. został powołany do wojska, brał udział w kampanii i został internowany przez Armię Radziecką w obozie w Kozielsku. Został zamordowany w Katyniu. Nie był żonaty. Symboliczny napis o P-m umieszczono na grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 233–5).
Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; – Historia elektryki polskiej, W. 1974 III; Jackowski K., Chlubna karta w rozwoju radiotechniki w Polsce. I Ogólnokrajowa Wystawa Radiowa w Warszawie, W. 1926 s. 84; Kwiatkowski M. J., Narodziny polskiego radia, W. 1972; tenże, Tu Polskie Radio Warszawa, W. 1980; Miszczak S., Historia radia i telewizji w Polsce, W. 1972; Rybka Z., Wyporski I., Ziembicki J., Historia krótkofalarstwa polskiego, W. 1970; – Lista…, Oprac. A. Moszyński, Londyn 1949; toż 1974; Rocznik Polskiego Przemysłu i Handlu, W. 1932 nr 1069; Sprawozdanie z kongresu międzynarodowego poświęconego sprawom tramwajownictwa, kolejnictwa dojazdowego i ruchu autobusowego w Warszawie w r. 1930, W. 1931 s. 45; Zestawienie elektrotechnicznych firm handlowych i zakładów przemysłowych, W. 1939 s. 9, 28; – „Krótkofalowiec Pol.” 1935 s. 199; „Przegl. Radiotechn.” 1923 s. 23, 96, 1926 s. 90, 104, 1930 s. 40; „Radio” 1928 nr 14 s. 18, nr 18 s. 17, nr 41 s. 4; „Radioamator” 1924 s. 96 (ogłoszenie firmowe), 1927 s. 39, 95, 143, 195, 1958 nr 8 s. 29, 30; „Radioamator Pol.” 1927 s. 86–7, 88, 101, 1928 s. 630 (ogłoszenie firmowe), 1929 nr 5 s. III, 324, 630, 1136, 1930 s. 1794; „Radiofon Pol.” 1927 s. 17, 31, 39, 49, 57, 69, 83, 95, 107, 119, 131, 143, 175, 187 (passim, liczne ogłoszenia firmy PZR); „Strzelec” 1927 nr 18 s. 22, nr 23 s. 15 (ogłoszenia firmy PZR); – Informacje Stefana Manczarskiego i Kazimierza Siennickiego.
Jerzy Kubiatowski