Krzyżanowski Leopold Henryk (1822–1871), lekarz, prosektor zakładu anatomii i wykładowca w UJ. Ur. 22 III we wsi Przeczyca w pow. jasielskim, syn Michała i Julianny ze Zwiernickich; ojciec jego był ekonomem dworskim w tej miejscowości. W r. 1832 rozpoczął naukę szkolną w Tarnowie i tam skończył gimnazjum, a następnie podjął studia na Wydziale Lekarskim UJ. W r. 1845 otrzymał stopień doktora na podstawie rozprawy O zmianach anatomicznych przy zapaleniu płuc, a następnie wyjechał do Wiednia, gdzie pogłębiał studia lekarskie u Hyrtla i K. Rokitansky’ego. Przez rok pracował jako asystent zakładu anatomii uniwersytetu w Wiedniu. Wezwany przez Senat UJ powrócił w r. 1847 do Krakowa i został mianowany prosektorem zakładu anatomii. W l. 1848/9 i 1849/50 wykładał w UJ anatomię topograficzną i sądową. W r. 1850 K. wniósł podanie o przyznanie mu tytułu docenta prywatnego na podstawie pracy Anatomia patologiczna miąższu płuc (Kr. 1850, dedykowana Wilhelmowi De Well, byłemu rektorowi wszechnicy wiedeńskiej) oraz prawa wykładania anatomii patologicznej. W okresie tym Wydział Lekarski UJ zabiegał o utworzenie katedry anatomii patologicznej. Podanie K-ego zostało odrzucone (19 V 1851), nowo utworzoną katedrę objął Józef Dietl. K. zrezygnował wówczas z kariery uniwersyteckiej i przeniósł się do Lublina w r. 1851. Rozpoczął tam cieszącą się uznaniem praktykę lekarską, trwającą lat kilkanaście. Umarł po kilkuletniej chorobie mózgowej 28 VII 1871 r. Żoną jego była Karolina Mikulińska. Dzieci nie miał.
W dorobku naukowym K-ego, poza wymienionymi pracami, wspomnieć można parę artykułów ogłoszonych w „Tygodniku Lekarskim” (1859, 1860) oraz większe opracowanie Wiadomość o kołtunie w Lubelskiem („Roczniki Tow. Paryskiego Lekarzy Pol.” 1860 z. 2.). Stało się ono przedmiotem obszernej dyskusji naukowej na łamach wymienionego czasopisma, w której wzięli udział S. Gałęzowski, Hłuszniewicz i W. Korabiewicz. Zaproponowali oni wybranie K-ego na członka Tow. Paryskiego Lekarzy Polskich. Rozprawa o kołtunie była wynikiem wieloletnich spostrzeżeń i badań K-ego na Lubelszczyźnie i zawierała wiele racjonalnych argumentów przeciw przesądom i zabobonom związanym w ówczesnej wyobraźni ludowej z tą przypadłością.
W. Enc. Ilustr.; Kośmiński, Słownik lekarzów; – Kowalczykowa J., Historia katedry anatomii patologicznej w Krakowie, w: Sześćsetlecie medycyny krakowskiej, T. 2: Historia katedr, Kr. 1964 s. 419; Skulimowski M., Nikodem Bętkowski i jego zasługi dla rozwoju anatomii patologicznej w Polsce, „Patologia Pol.” T. 10: 1959 nr 3; Ściborowski W., Sprawozdanie z drugiego poszytu Rocznika Towarzystwa Lekarzy Polskich w Paryżu, „Pam. Tow. Lek. Warsz.” 1861 S. III t. III s. 348–65; Talko J., Dr L. K., „Gaz. Luk.” R. 6: 1871 t. 11, nr 8 s. 127–8; Zakłady uniwersyteckie w Krakowie, Kr. 1864 s. 374; – „Medycyna” 1888 nr 18 s. 15; „Pam. Tow. Lek. Warsz.” 1889 z. 2 s. 800; „Przegl. Lek.” 1871 nr 35 s. 280 (nekrolog); „Tyg. Illustr.” 1871 nr 198 s. 180–2 (Łuczkiewicz W., fot.); – Arch. paraf. katedralnej m. Lublina: Księgi metrykalne (akty zgonu); Arch. paraf. w Przeczycy, pow. Jasło: Akta metrykalne; Arch. UJ: W. L. II 143 (Akta Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej), W. L. II 141 (Akta Katedry i Zakładu Anatomii Opisowej UJ).
Jerzy Lisiewicz