Kontkiewicz Marian (1884–1926), architekt. Ur. 25 III 1884 r. w Warszawie. Syn Stanisława i Małgorzaty Jadwigi z Jaroszewiczów. Po ukończeniu szkoły w Sosnowcu studiował na Politechnice Warszawskiej, a następnie na politechnice w Wiedniu, którą ukończył w r. 1910. Większość jego prac powstała w Warszawie. Początkowo pracował u Franciszka Lilpopa i Karola Jankowskiego, a następnie u Juliusza Nagórskiego. Jako architekt K. obracał się w kręgu form historycznych, głównie klasycznych, traktowanych jednak z pewnym umiarem. Szczególnie w pierwszym okresie twórczości jego prace odznaczały się akcentami dekoracyjnymi w duchu ówczesnej historyzującej architektury francuskiej. Z zachowanych prac K-a świadczą o tym domy mieszkalne przy ul. Śniadeckich 23 (1913) i ul. Koszykowej 70 (dekoracja zniszczona) oraz budowany wspólnie z J. Nagórskim pałacyk przy ul. Mokotowskiej 62. Projektowany wspólnie z architektem S. Zaleskim w r. 1914 gmach Gimnazjum im. S. Staszica przy ul. Noakowskiego 6 odznacza się tendencją do uspokojenia kompozycji fasady.
Po pierwszej wojnie światowej K. prowadził ożywioną działalność zawodową, pracując jako architekt w wielu instytucjach, m. in.: w Min. Spraw Wewnętrznych, Robót Publicznych, Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (projekty typowych budynków szkolnych); wreszcie w Banku Gospodarstwa Krajowego. W początkach lat dwudziestych K., podobnie jak inni architekci polscy, hołdował formom historycznym w wielu wypadkach nawiązującym do polskiej architektury «dworkowej» przełomu XVIII i XIX w. Z tego okresu pochodzą domy mieszkalne przy ul. Towiańskiego (obecnie Wieniawskiego) na Żoliborzu oraz wyjątkowo piękny w swej nawiązującej do tradycji szlacheckiego dworu formie dom prezydenta Gabriela Narutowicza przy ul. Parkowej 23 (obecnie Szkoła Pielęgniarstwa nr 1). W tym też czasie powstały domy mieszkalne na Kolonii Staszica, a mianowicie przy ul. Wawelskiej 16/18, Nowowiejskiej (zniszczone) i parę przy Filtrowej. Z innych zachowanych prac K-a należy jeszcze wymienić dom mieszkalny pracowników Banku Gospodarstwa Krajowego (BGK) przy ul. Polnej 44, utrzymany w duchu umiarkowanych form klasycznych, oraz wielki gmach szkoły przy ul. Narbutta 33. K. brał też udział w kilku konkursach, otrzymując m. in. I nagrodę w konkursie na odbudowę Teatru Narodowego. S. Łoza podaje, że K. był projektantem domów mieszkalnych przy ul. Smolnej 15 (zniszczony), przy ul. Łowickiej 62 oraz kilku prac poza Warszawą. Błędna jest natomiast informacja, że projektował dom własny przy ul. Lekarskiej 17. K. zmarł 30 IX 1926 r. w Warszawie. Z małżeństwa z Janiną z Wagnerów pozostawił synów: Andrzeja i Ryszarda.
Łoza, Architekci; – Budowa pomieszczeń dla Korpusu Ochrony Pogranicza i domów dla urzędników państwowych w województwach wschodnich, W. 1925 z. 2, 3; Łoza S., M. K., w: Szkice warszawskie, W. 1958 s. 222; Raniecki A., Dział mieszkaniowy wystawy „Mieszkanie i Miasto”, „Archit. i Budown.” 1926 nr 6 s. 34; Szwankowski E., Ulice i place Warszawy, W. 1963 s. 134, 139, 172, 214, 245; – „Architekt” 1914 s. 72; „Przegl. Techn.” 1914 s. 427.
Andrzej K. Olszewski