Raszyca (XIII w.), podkomorzy opolski.

W l. 1240–67 R. działał w otoczeniu książąt opolskich. Przed 12 IV 1245 został skarbnikiem, po 22 X 1246 awansował na podkomorzego, w r. 1257 nazwany «drugim podkomorzym» w odróżnieniu od Jarosława, pełniącego tę samą godność. Dokument z 1260 r. stwierdza, iż R. był «podkomorzym pani», tzn. podkomorzym księżnej. Przodek rycerskiej rodziny z Raszczyc pod Raciborzem. Hipoteza o czeskim pochodzeniu R-y opiera się na domysłach heraldyków z XVI w. i nie znajduje poparcia w źródłach średniowiecznych.

R. był ojcem Prosza, wzmiankowanego w roku 1247 w otoczeniu księcia opolskiego Władysława oraz prawdopodobnie Stefana Raszczyca, działającego w l. 1274–85 w ziemi raciborskiej i oświęcimskiej. Dalsze potomstwo, data zgonu i miejsce pochówku R-y nie są znane.

Cetwiński M., Rycerstwo śląskie do końca XIII w., Wr. 1982 s. 50; Pilnaček J., Die älteste Genealogie der Welczek von Dubensko des Stammes Rassycz, Breslau 1938; – Schles. Reg. (Cod. Sil., VII); Schles. Urkundenbuch, Bearb. von W. Irgang, Wien 1977 II–III.

                                                                                                                                                                                                                                       Marek Cetwiński