Klobassa Zręcki (Zrencki) Wiktor (1849–1896), przemysłowiec naftowy. Ur. 28 X w Zręcinie, był synem Karola i jego pierwszej żony Ludwiki Zygmuntowskiej. Po studiach prawa na Uniw. Krak. w l. 1866–8 i w uniwersytecie w Wiedniu w 1868–71 wyjechał do Stanów Zjedn. A. P., by się zapoznać z tamtejszym przemysłem naftowym. Tam ożenił się w r. 1875 z córką polskiego emigranta Marią Kałussowską, z którą miał syna Karola. Małżeństwo to poróżniło go z ojcem, na skutek czego K. wrócił do kraju dopiero w r. 1881. Po powrocie poświęcił się pracy w przemyśle naftowym, wszedł w r. 1882 do zarządu Krajowego Tow. Naftowego, w r. 1883 do Krajowej Rady Górniczej przy Wydziale Krajowym. Po śmierci ojca (1886) jako główny spadkobierca odziedziczył połowę kopalni w Bóbrce oraz majątki Zręcin, Żeglce, Niżna Łąkę i Machnówkę.
K.-Z. postanowił ożywić przemysł naftowy zachodniogalicyjski, który tymczasem nieco podupadł. Ułatwiło mu to walnie pojawienie się w Galicji zagranicznych wiertników naftowych J. Bergheima i W. Mac Garveya. Propagowali oni nowy, żerdziowy system wierceń, tzw. kanadyjski, który okazał się rewelacyjny w polskich warunkach geologicznych. K.-Z. zorientował się szybko w korzyściach tej metody, zawiązał szereg spółek w różnym układzie z A. Gorayskim, A. Trzecieskim, R. Łubieńskim, A. Lubomirskim, A. Skrzyńskim, które powierzyły Mac Garveyowi wiercenia w okolicach Gorlic i Krosna. Przyniosły one pożądany efekt, zagłębie stało się atrakcyjne. K.-Z. stał się (nie licząc dziedzicznej i ciągle najpoważniejszej wówczas kopalni w Bóbrce) współwłaścicielem nowych doskonałych kopalń w pow. gorlickim (Kryg, Libusza, Kobylanka, Lipinki, Sękowa, Harklowa), krośnieńskim (Potok, Węglówka, Łąki, Wietrzno, Rogi, Równe), jasielskim, brzozowskim, sanockim, a czując się, podobnie jak ojciec, także ziemianinem, dokupił od Trzecieskich Polankę oraz dobra Odry na Śląsku Czeskim i Świdnik na Słowacji. K.-Z. starał się zachować samodzielność swego przedsiębiorstwa w stosunku do zorganizowanego w r. 1885 przez Mac Garveya Galicyjsko-Karpackiego Naftowego Tow. Akcyjnego, które, skupiając stopniowo drobniejsze polskie przedsiębiorstwa, przekształciło się w najpoważniejszy w Galicji koncern, na kapitale angielsko-polskim. Z czasem jednak musiał skapitulować i większość jego przedsiębiorstw naftowych, a przede wszystkim Bóbrka, stała się stopniowo częścią składową tego koncernu. K.-Z. zmarł 30 VI 1896 r. w Zręcinie i tam został pochowany. Wdowa po nim wyszła w r. 1899 powtórnie za mąż za Stefana Goetzendorf-Grabowskiego.
Dublany. Szkoły i zakłady krajowe w Dublanach, Lw. 1897 s. 259; Fabiański J., Rozwój polskiego wiertnictwa i wydobywania ropy i gazu, „Przemysł Naftowy” 1929 s. 326–8; Łodziński F., Jak dawniej kopano i wiercono za ropą, „Przemysł Naftowy” 1928 s. 598, 663; Olszewski S., Z dawnych lat przemysłu naftowego, „Przemysł Naftowy” 1929 s. 303–4, 406; Sarna W., Opis powiatu krośnieńskiego, Przemyśl 1898 s. 23, 406, 427; Wygard I., Działalność prof. Pilata od 1919 r., „Przemysł Naftowy” 1930 s. 513; – „Czas” 1892 nr z 23 II, 1 III, 18 IX 1893 nr z 7 V, 11 VI, 5 VIII, 1934 nr z 14 XI; „Czas. Górn.-Hutn.” 1916 s. 14, 262, 1918 s. 24, 63, 1919 s. 38, 134, 1920 s. 36, 115; „Górnik” 1882 s. 34, 1883 s. 79, 96, 1884 s. 34, 44, 1885 s. 92, 1886 s. 18, 36; „Nafta” 1893 s. 11–3, 1894 s. 51, 1895 s. 25, 1895 s. 15, 102; „Petroleum” 1935 z. 4 s. 15 (fot. Karola iuniora); „Przemysł Naftowy” 1934 z. 23 s. 687; – Arch. UJ: S. II 491, 514a, 515, W. F. II 237; Kronika parafii Zręcin; – Informacje rodziny.
Stanisław Brzozowski