Kryski Wojciech h. Prawdzic (zm. 1616), kasztelan płocki. Był synem Stanisława, wojewody mazowieckiego (zob.), i Małgorzaty Uchańskiej, bratem kanclerza kor. Feliksa (zob.). Ur. prawdopodobnie w rodzinnym Drobinie na Mazowszu. Naukę początkową pobierał K. zapewne u jezuitów w Pułtusku, a potem od sierpnia 1581 r. w Dillingen w Austrii. W listopadzie 1584 r. pod opieką znanego później autora „Ksiąg peregrynackich” Macieja Rywockiego udał się K. wraz z bratem Feliksem do Padwy, gdzie obaj bracia przebywali od 22 XII 1584 do 6 V 1585 r. Studiowali tam głównie u prywatnych nauczycieli. Następnie zwiedzili Wenecję. W Sienie zatrzymali się 5 miesięcy, a we wrześniu 1585 r. przybyli do Rzymu. Spędzili tu kilka miesięcy (do 7 IV 1586 r.), zwiedzając miasto i okolice, używając rozrywek, zapoznając się z obyczajami Włochów i obcych przybyszów. Na polecenie ojca, dopiero niedługo przed powrotem do kraju, zabrali się do nauki fizyki. W czasie naukowych podróży, zapewne zgodnie z zaleceniami ojca, K. skłaniał się ku myśli poświęcenia się stanowi duchownemu, ale księdzem nie został.
W lecie 1587 r. bracia byli już w kraju. O podróży młodych wojewodziców napisał Rywocki dla ich ojca dokładny dziennik. O przedsenatorskiej działalności K-ego mało wiemy. W r. 1589 podpisał jako świadek ugodę będzińską arcyksięcia Maksymiliana. W r. 1592 był deputatem na trybunał kor. W l. 1598 i 1606 posłował na sejm z woj. płockiego, na tym drugim sejmie już jako podkomorzy płocki. W r. 1609 wszedł do senatu jako kasztelan sierpcki, w r. 1613 został kasztelanem raciąskim, a w r. n. lub jeszcze z końcem 1613 r. przeszedł na kasztelanię płocką. Równocześnie od r. 1612 był starostą ostrowskim. W senacie nie wyróżnił się szczególną aktywnością. W r. 1609 jeździł do Królewca jako komisarz królewski, zapewne w związku ze sprawą objęcia administracji Prus Książęcych przez elektora brandenburskiego Jana Zygmunta. K. był żonaty z Anną Dunin Wolską, która po śmierci męża otrzymała dożywocie na starostwie ostrowskim. Miał dwóch synów: Stanisława, kasztelana raciąskiego (zob.), i Feliksa.
Nowy Korbut (Piśm. staropolskie), II 424, III 196; Boniecki; Niesiecki, I 275, 326, V 406; Uruski; – Barycz, Polacy na studiach w Rzymie, s. 248; Nowowiejski A. J., Płock, monografia historyczna, Wyd. 2., Płock 1930 s. 26, 174; Zieliński R., Chronologia senatorów płockich, „Notatki Płockie” 1958 s. 42; – Akta do dziej. Polski na morzu, VII 1, 22; Macieja Rywockiego księgi peregrynackie (1584–1587), Wyd. J. Czubek, Arch. do Dziej. Liter., Kr. 1910 XII 177–264; Vol. leg., III 86, 88, 113; – Zbiory Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Kartoteka Komitetu Źródeł do Dziejów Życia Umysłowego Polski, Teka Pawińskiego, nr 19, Lauda płockie, 20, 59, 99.
Adam Przyboś