Ożga Wojciech (ok. 1884 – przed 1945), pracownik kolejowy, działacz ruchu zawodowego i socjalistycznego, komisaryczny burmistrz m. Stryja. Nie zdołano ustalić dokładnej daty i miejsca urodzenia, danych o rodzicach i jego losów do czasu odzyskania niepodległości przez Polskę. Przez cały okres międzywojenny O. mieszkał w Stryju, gdzie pracował na kolei, początkowo jako konduktor, a w r. 1933 awansował na kierownika pociągu. Od czasu utworzenia Związku Zawodowego Pracowników Kolejowych RP (ZZK) w grudniu 1918, był głównym działaczem Koła ZZK w Stryju (należącego do Okręgu Lwów). W l. 1922–6 i 1933–6 był jego prezesem. Wybrany 11 IV 1937 na Zjeździe Delegatów Kół we Lwowie na wiceprezesa Zarządu Okręgowego (ZO) ZZK we Lwowie pozostał nim do r. 1939. Wchodził w kilku kadencjach w skład Zarządu Głównego (ZG) ZZK wybierany na Zjazdach ZZK w Warszawie: VI (5–9 X 1924), VII (25–27 IX 1927), IX (21–23 VIII 1931), X (11–12 VII 1933) i XI (2–3 VI 1935). Natomiast na XII (20–21 VI 1937) i XIII Zjeździe ZZK (14–16 V 1939) wybierano go na członka Wydziału Wykonawczego ZG ZZK. Był też w ostatniej kadencji przed wybuchem wojny 1939 r. członkiem Centralnej Sekcji Konduktorskiej przy ZG ZZK. Jednocześnie rozwijał ożywioną działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) na terenie Stryja. Przez wiele lat stał na czele Komitetu Miejscowego partii i aktywnie działał w organizacji kolejarzy Okręgowego Komitetu Robotniczego (OKR) PPS Podkarpacie w Stryju. W połowie lat dwudziestych był już przewodniczącym OKR PPS Podkarpacie.

W r. 1926 z ramienia PPS wszedł O. do Tymczasowego Zarządu Miejskiego w Stryju; w Zarządzie wybrano go do Komisji Personalnej. Kiedy 15 V t. r. Konferencja Obwodowa PPS we Lwowie podjęła uchwałę o bojkocie wyborów kurialnych (wyborów samorządowych) w województwach lwowskim, stanisławowskim i tarnopolskim – O. wchodził w skład delegacji PPS (z Mieczysławem Niedziałkowskim na czele), która 24 V 1927 przedstawiła powody bojkotu wicepremierowi Kazimierzowi Bartlowi i ministrowi spraw wewnętrznych Felicjanowi Sławojowi Składkowskiemu. Przewodniczył też na wiecu zwołanym przez PPS w Stryju przeciwko wyborom kurialnym. Zgodnie z uchwałą partia zbojkotowała wybory samorządowe w Stryju 26 VI 1927. W grudniu t. r. O. został powołany na komisarycznego kierownika Tymczasowego Zarządu Miejskiego; godność tę piastował do r. 1931. W r. 1928 kandydował w wyborach do Sejmu RP z listy PPS w okręgu wyborczym nr 52 (Stryj), ale zrzekł się kandydatury na rzecz Jadwigi Markowskiej. Na XXII Kongresie PPS (23–25 V 1931 w Krakowie) wybrano go na zastępcę członka Rady Naczelnej (RN), zaś na XXIII Kongresie (2–4 II 1934 w Warszawie) na członka RN PPS; w jej składzie pozostawał do lutego 1937. Jako członek centralnych instancji ZZK i PPS rozwijał szczególnie ożywioną działalność polityczną na terenie Małopolski Wschodniej w latach trzydziestych. Był organizatorem, przewodniczącym i referentem na wielu zgromadzeniach i wiecach w Stryju, a w r. 1937 jednym z wykładowców na miesięcznym kursie działaczy społecznych w Stryju. Zmarł w czasie drugiej wojny światowej na terenie Związku Radzieckiego (przed r. 1945).

Brak informacji o stosunkach rodzinnych O-i.

Krauze-Jaworska H., Zarys historii Związku Zawodowego Pracowników Kolejowych RP 1918–1939, W. 1968 s. 197, 198; – Działalność Związku Zawodowego Pracowników Kolejowych RP za okres dwuletni od 1 VII 1922 r. do 30 VII 1924 r., W. 1924 s. 195; toż w okresie od 1 VI I 1924 r. do 31 XII 1926 r., W. 1927 s. 35, 45; toż w l. 1927 i 1928, W. 1929 s. 54; toż w l. 1931 i 1932, W. 1933 s. 35; toż w l. 1933 i 1934, W. 1935 s. 36, 65; toż w l. 1935 i 1936, W. 1937 s. 26, 41; Kot S., Listy z Rosji do gen. Sikorskiego, Londyn 1955; – „Dzien. Lud.” (Lw.) 1927 nr 119 s. 1, 7, nr 137 s. 7, nr 291 s. 6; „Echo Karpackie” (Stryj–Lw.) 1926 nr 2 s. 2, 3, nr 3 s. 4; „Kolejarz Związkowiec” 1927 nr 26 s. 464, 1934 nr 11 s. 76, 1935 nr 2 s. 13, nr 16 s. 142, 1937 nr 2 s. 14, nr 16 s. 125, nr 18 s. 141, nr 20 s. 156, 158, nr 23 s. 182, nr 28 s. 221, nr 30 s. 237, nr 33 s. 262, nr 37 s. 295, 1939 nr 1 s. 11, nr 2 s. 23, 25, nr 6 s. 60, nr 9 s. 86; „Robotnik” 1928 nr 11 s. 2, 1933 nr 288 s. 5, 1934 nr 47 s. 2, nr 241 s. 4, 1935 nr 171 s. 3, nr 241 s. 5, 1937 nr 181, s. 5, nr 385 s. 5, 1938 nr 269 s. 4; „Tydzień Robotnika” 1937 nr 40 s. 11, 1938 nr 3 s. 15, nr 41 s. 12, nr 48 s. 12, nr 50 s. 13; „Z Pola Walki” 1958, 1969.

Andrzej K. Kunert