Piotrowski Zbigniew (1902–1963), oficer WP, grafik, ilustrator. Ur. 12 VIII w Radomiu, był synem Mariana Zygmunta, stolarza, i Walerii z Ambrulewiczów. W r. 1907 rodzina przeniosła się do Warszawy. W l. 1912–15 P. kształcił się w gimnazjum Kazimierza Kujawskiego (późniejsze Ziemi Mazowieckiej), a w l. 1916–18 w szkole realnej M. Rychłowskiego (późniejsze Gimnazjum Państwowe im. Tadeusza Rejtana). W listopadzie 1918, będąc uczniem V klasy, wstąpił do 1 p. szwoleżerów, z którym przebył wszystkie walki do sierpnia 1920. W sierpniu 1920 został przeniesiony do 14 p. ułanów; brał udział w jego walkach aż do zawieszenia broni, został mianowany starszym ułanem i otrzymał Krzyż Walecznych. W lutym 1921 wystąpił z wojska i w styczniu 1922 objął posadę w Urzędzie Akcyzowym. We wrześniu 1922 wstąpił jako ochotnik do 3 p. strzelców konnych, w którym został mianowany w r. 1923 kapralem, a w r. 1924 plutonowym. W t. r. został skierowany do szkoły oficerskiej dla podoficerów w Bydgoszczy, w której w r. 1926 zdał egzamin dojrzałości. W r. 1928 otrzymał prawo noszenia Medalu Pamiątkowego za wojnę 1918–1921 r. Cieszył się bardzo dobrą opinią u swoich przełożonych, podkreślali oni, iż jest on «doskonałym oficerem liniowym», że jest «bardzo koleżeński i łatwy w pożyciu», «fizycznie wytrzymały», podkreślano jego umiejętności jeździeckie. Z zawodową służbą w wojsku łączył P. zamiłowania artystyczne. W l. 1930–9 uczył się prywatnie malarstwa w Warszawie u Stanisława Charzyńskiego i Eugenii Szepietowskiej.
W r. 1939 P. był rotmistrzem 3 p. ułanów «Dzieci Warszawy». W czasie kampanii wrześniowej walczył w grupie gen. Franciszka Kleeberga i został odznaczony krzyżem Virtuti Militari V kl. Pod Kockiem dostał się do niewoli niemieckiej. Internowany w obozie jenieckim w Murnau kształcił się w l. 1941–5 na kursie sztuk plastycznych działającym w oflagu pod kierunkiem artystów plastyków: Bohdana Urbanowicza, Bohdana Bocianowskiego i Romana Owidzkiego. W obozie uprawiał P. rysunek satyryczny. Po zakończeniu wojny udał się do Anglii i studiował tam w l. 1946–8 grafikę użytkową i malarstwo witrażowe; był w tym czasie członkiem Związku Angielskich Artystów Plastyków. W r. 1947 wystawił swoje prace w Londynie na dorocznej wystawie Związku Katolickich Artystów w Anglii (Guild of Catholic Artists). W r. 1948 P. powrócił do Polski. Od grudnia 1950 był członkiem nadzwycz. Sekcji Grafiki Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP). Uprawiał grafikę wydawniczą i warsztatową, rysunek piórkiem, również malarstwo sztalugowe olejne. Przede wszystkim jednak wykonywał ilustracje do czasopism i książek dla młodzieży. Współpracował jako ilustrator z czasopismami: „Płomyk”, „Płomyczek”, „Młody Zawodowiec” (późniejszy „Młody Technik”), „Mówią wieki”, a także z „Łowcem Polskim”. Ilustrował liczne książki wydawane przez Naszą Księgarnię, m. in. Stefana Majchrowskiego „Knot, Pocieszka i Ska” (W. 1959), A. Lindgren „Fizia Pończoszanka” (W. 1962), Edmunda Niziurskiego „Nikodem, czyli tajemnica gabinetu” (W. 1962), Kornela Makuszyńskiego „Szatan z VII klasy” (W. 1967). Jego charakterystyczne skrótowe i syntetyczne ilustracje wykonane jedną cienką kreską były niezwykle dowcipne i pomysłowe, bardzo lubiane i popularne wśród czytelników. «Ciepły uśmiech i przyjacielskie przymrużenie oka, oto podtekst jego rysunków» („Świat” 1964 nr 1). P. uczestniczył w Wystawie Książki i Ilustracji w r. 1951 oraz w Wystawie Książki i Ilustracji z cyklu «Polskie Dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL» w r. 1962 w Warszawie. W wolnych od pracy chwilach P. z zamiłowaniem uprawiał żeglarstwo. Zmarł nagle w Warszawie 12 X 1963, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
P. był żonaty z Marią Włostowską, potomstwa nie pozostawił.
Fot. z ok. r. 1926 w aktach P-ego w CAW; – Artyści plastycy okręgu Warsz. ZPAP 1945–70; Rocznik oficerski, W. 1932 (mylny rok urodzenia); – Jaworska J., Polska sztuka walcząca, W. 1976 s. 168; Polska ilustracja książkowa, W. 1965; – „Młody Technik” 1963 nr 11 s. 119 (wspomnienia pośmiertne, fot.); „Roczn. Centralnego Biura Wystaw Artystycznych” (W.) 1962; „Świat” 1964 nr 1 (wspomnienie pośmiertne, fot.); „Życie Warszawy” 1963 nr 248 (nekrolog); – CAW: teczka osobowa P-ego, nr akt 4989; Zarząd Główny ZPAP: dział ewidencji, ankieta personalna; – Informacja z Urzędu Stanu Cywilnego w Radomiu w Materiałach Red. PSB.
Maria Zakrzewska