Piasecki Adam (1873–1945), cukiernik, przemysłowiec. Ur. 24 XII w Bieganowie pod Miechowem, był synem Antoniego, rządcy, i Emilii z Krzyżanowskich. Po śmierci ojca P. został oddany w r. 1885 na praktykę do cukierni Mullerowicza w Kielcach. W r. 1887 przeniósł się do Warszawy, gdzie praktykował w firmach cukierniczych i w r. 1893 zdał egzamin czeladniczy. W t.r. przybył do Krakowa i rozpoczął pracę jako cukiernik w wytwórni cukrów i herbatników A. Nowińskiego. W r. 1898 założył własną pracownię i sklep przy ul. Długiej 20, zatrudniając początkowo 5 pracowników. W r. 1901 przeniósł firmę na ul. Długą 10. Solidnością i dobrą jakością wyrobów P. szybko zdobył klientelę. W r. 1904 otworzył drugi sklep w Hotelu Drezdeńskim przy ul. Floriańskiej 2. W tym czasie firma zatrudniała już 30 pracowników, ale i tak nie mogła sprostać rosnącym zamówieniom. W r. 1907 P. zainstalował przy ul. Długiej pierwsze maszyny do wyrobu czekolady twardej, a w r. 1910 otworzył przy ul. Szlak 26 pierwszą fabrykę czekolady w Krakowie, na której budowę i wyposażenie otrzymał kredyty od Wydziału Krajowego i Krajowego Funduszu Przemysłowego. Stopniowo przeniósł tam maszyny i ludzi z zakładu przy ul. Długiej, który sprzedał w r. 1912. W r.n. fabryka dysponowała już maszynami i urządzeniami o wartości 95 tys. koron. P. zaangażował majstra cukierniczego ze Szwajcarii, który zorganizował produkcję, przeszkolił personel i wprowadził nowe receptury. W r. 1913 firma oferowała 11 gatunków czekolady twardej, 3 mlecznej, 13 nadziewanej, galanterię czekoladową, biszkopty, herbatniki, krajanki i inne ciasta. P. dzięki wysokiej jakości wyrobów, konkurencyjnym cenom i sprzyjającym dla rozwoju rodzimych fabryk warunkom, już wtedy skutecznie wypierał czekolady austriackie i szwajcarskie i zdobył odbiorców w całej Galicji. W r. 1914 zatrudniał 124 stałych i 20–40 sezonowych pracowników, głównie kobiety. Jako prezes Stowarzyszenia Cukierników P. był współtwórcą szkoły cukierniczej, której uczniowie praktykowali w jego fabryce.
Wojna 1914 r. spowodowała spadek ilościowy i jakościowy produkcji. Fabryka musiała przejść od hurtowej formy zbytu do detalu. W r. 1916 P. otworzył w Rynku Głównym 47 (w dawnym Hotelu Drezdeńskim, lecz od strony Rynku – w miejsce poprzedniego od strony ul. Floriańskiej) sklep fabryczny urządzony wg projektu Franciszka Mączyńskiego. W r. 1919, mimo iż fabryka dobrze prosperowała, sprzedał ją spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która w r. 1920 przekształciła się w spółkę akcyjną o nazwie «A. Piasecki – Fabryka Czekolady w Krakowie S.A.». P. był od tego czasu tylko jednym z udziałowców oraz dyrektorem naczelnym firmy. Nowa spółka zakupiła w r. 1920 przy ul. Wrocławskiej 17 parcele wraz z budynkami przeznaczone dla browaru Goetza i po adaptacji i rozbudowie uruchomiono tam w r. 1923 produkcję (zakład przy ul. Szlak był czynny do r. 1928). Otwarto też drugi sklep w Rynku Głównym nr 33. W l. 1925–6 P. przeprowadził dalszą rozbudowę zakładu przy ul. Wrocławskiej. W r. 1927 firma zatrudniała 330 pracowników i przeżywała okres największego rozwoju. Wielki kryzys gospodarczy spowodował ograniczenie produkcji. W r. 1932 fabryka po raz pierwszy poniosła straty, a w listopadzie 1936 została nawet na krótko zamknięta, na co robotnicy odpowiedzieli strajkiem okupacyjnym. Pod koniec lat dwudziestych rozpoczęła się silna walka konkurencyjna P-ego z fabryką Emila Wedla, która wbrew umowie otwarła w Krakowie swój sklep. W odpowiedzi P. założył przed r. 1929 sklep firmowy w Warszawie przy ul. Nowy Świat 15. Od r. 1937 fabryka P-ego przełamała trudności i zwiększyła produkcję (w r. 1938 zatrudniała 243 robotników). Do najpopularniejszych wyrobów P-ego należała czekolada «Danusia».
Przez wiele lat P. był członkiem krakowskiej Izby Handlowo-Przemysłowej. W czasie drugiej wojny światowej pozostał dyrektorem fabryki i przeprowadził nawet w l. 1940–1 kosztem 1 mln zł rozbudowę fabryki. Aresztowany 20 XII 1944, za przydzielenie robotnikom deputatów w postaci słodyczy, był więziony na Montelupich, skąd 17 I 1945 wywieziono go do Gross Rosen. Zmarł 30 IV 1945 w obozie koncentracyjnym w Belsen-Bergen i tam został pochowany w zbiorowej mogile.
Żonaty z Michaliną z Przybylskich, P. nie pozostawił potomstwa.
Fabrykę upaństwowiono na podstawie orzeczenia Min. Przemysłu i Handlu z dn. 14 II 1948 i oficjalnie przejęto w maju 1949. Weszła następnie w skład Zakładów Przemysłu Cukierniczego «Wawel», utworzonych z dn. 1 I 1951.
Bienarzówna J., Małecki J., Dzieje Krakowa. Kraków w l. 1796–1918, Kr. 1979; Weber A., Geneza i rozwój przemysłu cukierniczego w Krakowie (do roku 1914), w: Rozwój przemysłu rolno-spożywczego na ziemiach polskich w XIX i XX w. Mater. z sesji naukowej, P. 1970 s. 97–109; Ziomek M., Życie gospodarcze w okręgu krakowskiej Izby Przemysłowo-Handlowej 1850–1930, Kr. 1930 s. 125 (fot. na wklejce); – Księga adresowa m. Krakowa 1932 r.; Księga adresowa Polski…, 1926/7, W. [b. r. w.] s. 150, 151; Rocznik Informacyjny o Spółkach Akcyjnych w Polsce, W. 1929; Rocznik Polskiego Przemysłu i Handlu, W. 1932, 1934, 1936, 1938; Wielka księga adresowa miasta Krakowa, Kr. 1925 s. 566; – „Dzien. Pol.” 1974 nr 34; „Ilustr. Kur. Codz.” 1935 nr 312 (fot.); „Światowid” 1925 nr 15; – Arch. Państw. w Kr.: Akta byłej Fabryki Czekolady «A. Piasecki» w Kr., Oddz. N. Huta sygn. 1/P–108/P (nieuporządkowane); – WSE w Kat.: Weber A., Rozwój przemysłu cukierniczego Krakowa i jego rola w rozwoju gospodarczym miasta do roku 1950, (mszp. pracy doktorskiej, bibliogr.); – Homecka Z., Zarys dziejów rzemiosła i cechu cukierniczego w Krakowie, (mszp. w zbiorach Cechu Rzemiosł Różnych w Kr.); Rolle K., 1885–1942. 57 lat pracy Adama Piaseckiego. 1910–1940. A. Piasecki SA Fabryka Czekolady w Krakowie. Kartka z dziejów gospodarczych, Kr. 1942 (mszp. w posiadaniu rodziny); – Informacje siostrzenicy P-ego, Janiny Grzywianki.
Jacek Purchla