Abicht Adolf (1793–1860), prof. medycyny ur. w Erlangen. Małym chłopcem przybył do Wilna z ojcem Janem, powołanym tu na katedrę filozofji, acz Niemiec z pochodzenia, chował się więc odtąd w środowisku polskiem. Po ukończeniu gimnazjum, studjował nauki przyrodnicze, literaturę grecką i rzymską, wreszcie medycynę, uzyskując w 1816 doktorat medycyny, poczem posłany został do Johanniszkiel na Żmudzi, gdzie zarządzał szpitalem zależnym od Uniwersytetu. Po odbyciu podróży naukowej po Francji i Niemczech pracuje od 1823 w Wilnie pod Herberskim, jako pomocnik prof. kliniki terapeutycznej. W 1825 mianowany został adjunktem przy katedrze patologji ogólnej, a w 1827 prof. zwycz., w którym to charakterze przeszedł do Akademji Medyko-Chirurgicznej. Oprócz patologji wykładał i terapję ogólną, ponadto w ostatnim roku istnienia Uniwersytetu i potem w Akademji historję medycyny. Zachowały się częściowo jego Praelectionum pathologiae generalis libri duo, Vilnae 1831, litogr. Wykładowcą miał być dobrym, jako pracownik naukowy był przeciętny. Napisał, prócz rozprawy inaug. De intestinorum coarctatione, kilka prac, jak Tablice synoptyczne trucizn, 1823, Institutiones therapiae generalis, 1840 itd. Po zamknięciu Akademji pozostał w Wilnie, trudniąc się praktyką lekarską. Zmarł 3 VIII 1860.
Bieliński, Hist. Uniw. Wil. Kr. 1899; Mirovič A., Deutsche Gelehrte an d. Univ. Wilna (1578–1831), Deutsche wiss. Z. f. Polen 1933, 93–122; Portret w Alb. Nowin lekarskich, ser. II, tabl. IV.
Tadeusz Bilikiewicz