Pilszecki Aleksander Franciszek (zm. 1742), ksiądz, profesor i rektor Akademii Zamojskiej. Kształcił się zapewne w Akad. Krak., w której też 5 IV 1721 uzyskał bakalaureat. Z okazji promocji napisał «calamo poetico», utwór okolicznościowy pt. Auctoramentum regium… (Kr. 1721), dedykowany Józefowi Otwinowskiemu, star. szczercowskiemu, którego nazwał swoim mecenasem. Utwór zawiera łacińskie wiersze na poziomie ćwiczeń szkolnych. W r. 1723 P. uzyskał w Akad. Krak. doktorat filozofii, w r. n. został powołany do Akad. Zamojskiej na stanowisko profesora logiki, a dla uzasadnienia nominacji napisał Quaestio de universali… (Zamość 1724); egzemplarze tego druku nie są obecnie znane z powodu nikłego nakładu. W l. n. P. niczego już nie publikował, ale i tak postępował w godnościach akademickich. W kwietniu 1725 objął administrację drukarni akademickiej, ale już w grudniu t. r. zgodził się zostać regensem seminarium duchownego diec. chełmskiej w Krasnymstawie, zachowując wszakże prawa i dochody profesorskie. Sprawami seminarium kierował P. sprężyście, zaczął budowę gmachu dla seminarzystów, ale w r. 1733 zrezygnował ze stanowiska. Wyrażono przypuszczenie, że P. poczuł się zawiedziony, iż jego starania o seminarium zostały nagrodzone tylko kanonią honorową w kapitule chełmskiej, choć zapewne na jego decyzję wpłynęła również trudność pogodzenia obowiązków regensa ze stanowiskiem rektora Akad. Zamojskiej, którą to godność sprawował w l. 1731/2 i 1736–8. W r. 1731 został kanonikiem zamojskim, a w maju 1734 kwestorem Akad. Zamojskiej. Był też proboszczem w Wielączy i prepozytem kościoła Św. Katarzyny w Zamościu. Wg F. Stopniaka posiadał także probostwo w Krasnymstawie.
Podczas drugiej kadencji P-ego na stanowisku rektora doszło do sporu w Akademii, ponieważ podpisał on własne rachunki z czasów pełnienia obowiązków kwestora, których poprzedni rektor uznać nie chciał, gdyż na ich podstawie P. chciał wypłacić sobie kwotę za tzw. «avenalia» za wszystkie poprzednie lata, gdy pracował w Krasnymstawie. Pomimo sprzeciwu byłego rektora Wcisłowskiego P. dopiął swego, został nawet 9 VI 1740 wybrany na dziekana. Podczas działalności w Akad. Zamojskiej P. zajmował katedry logiki, fizyki i od r. 1736 etyki (teologii moralnej), ale wykładał nieregularnie, zajęty administracją Akademii i swymi prebendami.
Zmarł 3 III 1742 zapisawszy Akademii 600 zł na anniwersarz.
Estreicher; – Kochanowski J. K., Dzieje Akademii Zamojskiej, Kr. 1899–1900; Stopniak F., Dzieje kapituły zamojskiej, L. 1962; Wadowski J. A., Wiadomość o profesorach Akademii Zamojskiej, W. 1899–1900; – Statuta nec non liber promotionum, s. 382, 384; – B. Narod.: BOZ rkp. nr 1578 s. 616–617, nr 1604 passim; B. PAN w Kr.: rkp. nr 2345 k. 32, nr 2382 k. 45, 74; Arch. Diec. w L.: Akta kapituły zamojskiej, nr 124 k. 50; WAP w L.: Kolegiata Zamojska nr 414 s. 103–4, 206.
Rafał Leszczyński