Altenberg Alfred (1877–1924), księgarz. Syn księgarza Hermana i Zuzanny z Eberów, urodził się w Warszawie w r. 1877, był wyznania mojżeszowego. Ukończywszy wyższą szkołę realną we Lwowie, praktykował w księgarni O. Meissnera w Hamburgu. W r. 1897 objąwszy wraz ze szwagrem, dr J. Vorzimmerem, prowadzenie księgarni H. Altenberga, wprowadził do sortymentu bogaty dział sztuki. Serję wydawnictw rozpoczyna pierwszemi w Polsce artystycznemi pocztówkami, reprodukującemi obrazy Dębickiego, J. Kossaka, Kostrzewskiego, Wachtla i w. i. Wydaje potem »Styl Zakopiański« Witkiewicza, »Iljadę« w tłum. Słowackiego, ilustr. przez Wyspiańskiego, »Sztukę Ludową« Mokłowskiego, oraz album »Sztuka Polska«, zawierający barwne reprodukcje najwybitniejszych malarzy polskich. Równocześnie ukazują się nakładem księgarni dzieła naukowe Askenazego, Chmielowskiego, W. Feldmana, Piłata i w. i., oraz pod red. J. Gw. Pawlikowskiego wychodząca popularnonaukowa bibljoteka »Wiedza i Życie«, która objęła 50 tomów. Z poezji wydał A. niektóre utwory Kasprowicza, Wyspiańskiego, Żuławskiego i w. i. W r. 1905 urządził wystawę Grottgera, w której zebrać zdołał dużą ilość dzieł artysty, poczęści dotychczas nieznanych. Wystawa ta dała asumpt do monografji A. Potockiego o Grottgerze. Od r. 1907, po wyjeździe Vorzimmera na polską placówkę księgarską do Nowego Jorku, prowadził A. księgarnię samodzielnie. Jego nakładem wyszły luksusowe wydawnictwa dzieł Chłędowskiego, Władysława Łozińskiego, Kubali, cykle Grottgera, itp. Ponadto zbiorowe wydania pism Mickiewicza, Słowackiego pod red. T. Piniego, oraz pierwsza kompletna edycja dzieł Goszczyńskiego. A. założył specjalnie dla swoich wydawnictw introligatornię; zorganizował wzorem firm wiedeńskich sprzedaż na raty, przez co udostępnił swoje drogie wydawnictwa szerokim masom. Wskutek takich przedsięwzięć, nie liczących się z możliwościami finansowemi, popadł w trudności materjalne. Wtedy przyszło mu z pomocą grono osób z Michałem Pawlikowskim naczele, a firma przekształciła się na spółkę. W czasie wielkiej wojny założył A. wraz z K. Grusem i St. Wasylewskim pismo satyryczne »Szczutek«, zwrócone przeciw Niemcom. Sukces tego tygodnika umożliwił mu wykupienie firmy od wspólników. W r. 1920 odsprzedał sortyment M. Arctowi i Lwowskiemu Tow. Pedagogicznemu i odtąd poświęcił się wyłącznie pracy wydawniczej. Założył też »Czasopismo Lekarskie« i wydawał podręczniki medycyny. Ostatniem jego dziełem było pomnikowe wydanie »Króla Ducha«, opracowane przez J. Gw. Pawlikowskiego. Umarł nagle w 1924 r.; wdowa, Jadwiga z Herschmanów, dalej prowadziła księgarnię aż do jej likwidacji w r. 1934. Za czasów A. księgarnia była ogniskiem, skupiającem najwybitniejsze osobistości literackie, artystyczne i naukowe Lwowa. Przyczyniły się do tego osobiste zalety właściciela, człowieka pełnego entuzjazmu i bezinteresowności, co w związku z wielką dobrocią i pogodą jednało mu powszechną sympatję.

Henryk Wereszycki