Siemienowska Anna, pseud. Wiktoria (1908–1989), urzędniczka, działaczka Armii Krajowej. Ur. 27 VII w Albertynie w pow. słonimskim, była córką Wiktora i Pelagii z Hołubickich.
Brak informacji o wykształceniu S-iej. Przed drugą wojną światową pracowała w Państwowym Zarządzie Wodnym w Łucku jako sekretarka i registratorka. Po zajęciu Łucka w r. 1939 przez ZSRR, nadal pracowała w Zarządzie Wodnym. We wspomnieniach swych podawała, że już wówczas działała w podziemiu, m.in. mieszkanie jej było punktem kontaktowym dla działaczy konspiracyjnych. Po wejściu Niemców w r. 1941 została z pracy zwolniona. Zajęła się wówczas prywatnym nauczaniem dzieci w zakresie szkoły powszechnej. Od 1 I 1942 do 30 I 1944 była zatrudniona w Zentral Handelsgesellschaft Ost w Łucku jako buchalterka i maszynistka. Jednocześnie należała (pod pseud. Wiktoria) od 1 IX 1941 do marca 1944 do Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej (AK). Była członkiem sztabu Inspektoratu Rejonowego AK Łuck (krypt. «Łuna»–«Osnowa»), Od grudnia 1943 była szefem łączności wewnętrznej i szefem kancelarii Inspektoratu. Mieszkanie jej nadal stanowiło punkt kontaktowy. S. powielała także wiadomości radiowe i wraz z prasą konspiracyjną je kolportowała.
Po powtórnym zajęciu Łucka przez ZSRR w r. 1944 S. została 21 IV aresztowana (wcześniej, 29 III, aresztowano w Kowelskiem kilkuosobową grupę sztabową) i z początkiem maja, podobnie jak inni, została przewieziona do Kijowa i osadzona w śledczym więzieniu NKWD przy ul. Korolenki. Po ciężkim śledztwie odbył się w dn. 11–18 X 1944 przed Trybunałem Kijowskiego Okręgu Wojskowego proces 32 członków AK z Inspektoratu Rejonowego AK Łuck. S. została skazana na 15 lat obozu pracy i po miesięcznym pobycie w więzieniu na Łukjanówce w Kijowie wywieziona za krąg polarny do Republiki Autonomicznej Komi.
Po powrocie do kraju w końcu 1955 r. (bądź na początku 1956 r.) S. zamieszkała w Warszawie u swojej siostry Jadwigi Brojakowej. Pracowała w Centralnym Biurze Studiów Budownictwa Wodnego «Hydroprojekt». Zarazem działała w środowisku byłych żołnierzy 27. Wołyńskiej Dyw. AK, a w l. 1980–89 uczestniczyła w pracach Komisji Historii Kobiet w Walce o Niepodległość Tow. Miłośników Historii w Warszawie (jako członek tejże Komisji). Zmarła 31 X 1989 w Warszawie, pochowana została na cmentarzu Komunalnym Północnym.
S. rodziny nie założyła.
Fijałka M., 27. Wołyńska Dywizja Piechoty AK, W. 1986; Turowski J., Pożoga. Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK, W. 1990; Wójcik J., Proces kijowski 32-ch żołnierzy Armii Krajowej z Inspektoratu „Łuna”, „Osnowa” w Łucku Okręg Wołyński, „Biul. Inform. 27 Dyw. Wołyńskiej AK” R. 10: 1993 nr 3 s. 76; – „Życie Warszawy” 1989 nr 258, 265; – Mater. Red. PSB: Notka biograficzna o S-iej oraz kopie fragmentarycznych wspomnień S-iej otrzymane od Komisji Historii Kobiet w Walce o Niepodległość w W.; – Informacje Jana Lipińskiego z Kr.
Alina Szklarska-Lohmannowa