Czechowicz Benedykt (1804–1862), ostatni opat benedyktynów trockich. Ur. się 24 I; mając lat 15, wstąpił do klasztoru benedyktyńskiego w Starych Trokach, i po jednorocznym nowicjacie złożył śluby zakonne 6 IV 1920; studia filozoficzno-teologiczne zakończył dopiero ośm lat później i otrzymał święcenia kapłańskie 24 IX 1828. W następnych latach piastował on urząd depozytariusza klasztornego w Trokach, oraz wykładał teologię klerykom tamtejszym (1829 i 1830). W r. 1830 został równocześnie mianowany kapelanem w podległym klasztorowi kościółku w pobliskim Połukniu. Nie jest bliżej znany udział Cz-a w działaniach powstańczych r. 1830-31, w których miało czynnie występować, z wyjątkiem 3 członków, całe zgromadzenie trockie, składające się wówczas z 13 kapłanów, 3 kleryków i 1 braciszka, z opatem Ludwikiem Markiewiczem na czele. Wskutek tego zapewne ukazem z r. 1832 zaliczył car Mikołaj I klasztor trocki do nadetatowych, zabraniając jednocześnie przyjmowania nadal kandydatów.
Dn. 2 V 1838, po rezygnacji opata Markiewicza, wybrało uszczuplone już mocno zgromadzenie trockie na jego zastępcę Cz-a. We wrześniu tegoż roku wziął on udział w kapitule generalnej Kongregacji Benedyktyńsko-Cysterskiej w Nieświeżu i wybranym tamże został na jednego z definitorów. Podobny urząd piastował i przy następnej gener. kapitule, odbytej w jego trockim opactwie, i przewodniczył wówczas w obradach. Trzy lata bowiem później, w r. 1844, zniósł rząd rosyjski starodawne trockie opactwo, przesiedlając wraz z opatem resztki zgromadzenia do klasztorów tegoż zakonu w Horodyszczu i w Nieświeżu, które przetrwały do powstania styczniowego i uległy kasacie w r. 1865. Cz. z początku rezydował jako opat emeryt w Horodyszczu, poczem przeniesiono go do klasztoru cystersów w Kimbarówce k. Mozyru, gdzie też zmarł 20 VIII 1862.
Enc. Org. IX 881; XXV 572; Chełmicki Z., »Podr. Enc. Kośc.« W. 1905, II 243–4; Theiner A., Lubiń, B. Benedyktynów, Rkp. Acta Congregationis Benedictino-Cisterciensis in Lithuania (odpis rkpisu Vicissitudes de l’Eglise catholique, Paris 1843, II 271. – B. Uniw. w Wilnie) k. 5–7, 26–27, 30 – 31; Leningrad, Arch. dawnego Departamentu Wyznań Obcych, fasc. 249.
O. Józafat Ostrowski O. S. B.