Kon (Kohn, Cohn) Bolesław (1906 lub 1907–1936), pianista. Ur. 9 XII w Warszawie (nekrolog w „Muzyce” podaje datę ur. 1907), pochodził z niezamożnej rodziny (ojciec krawiec, matka gorseciarka). Naukę gry na fortepianie rozpoczął bardzo wcześnie. W r. 1914 kształcił się w Moskiewskim Konserwatorium u K. Igumnowa, w r. 1924 wrócił do Warszawy i podjął studia u Aleksandra Michałowskiego, w którego klasie ukończył Wyższą Szkołę Muzyczną im. Chopina, a następnie pod kierunkiem Z. Drzewieckiego; jako jego uczeń otrzymał dyplom z odznaczeniem w Konserwatorium Warszawskim w r. 1928. Kształcił się też u J. Wertheima. Bezpośrednio po ukończeniu konserwatorium podjął intensywną działalność wirtuozowską, która zyskała pochlebną ocenę recenzentów. W l. 1929–30 K. był profesorem Konserwatorium Tow. Muzycznego w Krakowie. W marcu 1932 r. zdobył III nagrodę na II Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Warszawie, a w czerwcu 1933 r. odniósł świetny sukces w Wiedniu, uzyskując na międzynarodowym konkursie pianistów I miejsce przed sławnym później Rumunem Dinu Lipatttim. Koncertował następnie w Paryżu, Wiedniu, Budapeszcie, Bukareszcie, we Włoszech, Holandii, jak również na estradach krajowych. Jest autorem kilku drobnych utworów fortepianowych. Żonaty był z Heleną Czyżewską. Zmarł K. samobójczą śmiercią 10 VI 1936 r. w Warszawie. Po jego śmierci Stowarzyszenie Młodych Muzyków w Krakowie, którego był członkiem, założyło Bibliotekę Muzyczną jego imienia.

Słownik Muzyków Polskich, Kr. 1964 I; – Altberg E., Polscy pianiści, W. 1947; Rieger A., B. K. (wspomnienie), w: Stowarzyszenie Młodych Muzyków w Krakowie 1931–1937, Kr. 1938; – Korolewicz-Waydowa J., Sztuka i życie. Mój pamiętnik, Wr. 1958; – „Muzyka” 1930–6 (recenzje).

Józef Kański