Callot Claude (1603–1687), malarz, rodem z Lotaryngii, bratanek sławnego rytownika Jakuba. Osiedlił się w Polsce najpóźniej w r. 1668 i był zatrudniany przez trzech po kolei królów polskich: Jana Kazimierza, Michała i Jana III jako ich »primarius pictor«. Przedtem, w r. 1640, przebywał w Rzymie. Wczesnym śladem jego działalności w Polsce jest obraz Chrzest Chrystusa w kościele w Bychawie pod Lublinem, podobno zawierający kiedyś napis: »Calloth 1670« z trudno czytelnym inicjałem imienia (»K«?) przed nazwiskiem. Płótno to wskutek nadniszczenia ustąpiło miejsca w ołtarzu kopii, sporządzonej przed kilku laty. W r. 1681 był C. czynny w Wilanowie około dekoracji w królewskiej bibliotece, tzw. galerii »pstrej«. Z malowideł tej sali przypisano mu, wedle wskazówki archiwalnej, medaliony męskie oraz alegorie: Religia i Nauka, wprawione w dwa kręgi plafonu. Pod koniec życia przebywał C. we Wrocławiu, gdzie też sporządził swój testament (20 XII 1686), poruczając jego wykonanie obsługującemu go od 19½ lat (»fidèle-serviteur«) Szkotowi z Aberdeen, nazwiskiem John Cruden, który, jak się okazuje z innych danych, był malarzem i zapewne był przez C-a używany w Polsce do pomocy przy wykonywaniu obrazów. Jemu przypadły zapisem książki, ryciny i obrazy. C. umarł 21 VIII 1687 we Wrocławiu i został tam pochowany w kościele św. Wincentego otrzymał drewniane malowane epitafium, które od r. 1889/90 znajduje się w Muzeum ks. Czartoryskich w Krakowie. W alegorycznym obrazie tej pamiątki mieści się nad inskrypcją portret artysty i jego herb.

Rastawiecki E., Słownik mal., III; Meaume E., Recherches sur la vie et les ouvrages de Jacques Callot (tabl. geneal.), Paris 1860 I; Schultz A., Untersuchungen zur Gesch. d. schles. Maler 1500–1800, Breslau 1882, 32–3, 37; »Kłosy«, W. 1883, I 186; «Kwart. Hist.« 1892, 273; »Sprawozd. K. H. S.« VI, z. 2/3 (1898), XLVIII, LIII i VII, z. 1/2 (1902), XCI; Starzyński J., Wilanów. Studia do dziejów sztuki w Polsce, W. 1933, V z. 2.

Zygmunt Batowski