Puffke Eugeniusz, pseud. i krypt.: E. L., E. P., Eugeniusz Lipnicki (ok. 1838–1902), publicysta, dziennikarz. Ur. w Lipnicy (pow. szamotulski), był synem ziemianina Maurycego i Emmy z Kurowskich (zob.), starszym bratem Kazimierza (zob.) i Walerii (zob.).
Po ukończeniu gimnazjum w Poznaniu P. odbył studia (prawnicze?) na uniwersytecie w Berlinie, następnie studiował historię i literaturę na uniwersytecie we Wrocławiu. Zamieszkał potem w Wiedniu, gdzie przez kilka lat współpracował z katolickim dziennikiem „Vaterland” i należał do jego redakcji, a w okresie od 1 VII 1873 do 31 I 1875 podpisywał go jako wydawca. W swoich artykułach dziennikarskich P. często poruszał sprawy polskie. Szczególnie zaś starał się zaznajomić niemieckiego czytelnika z polskim piśmiennictwem. W r. 1868 ogłosił bardzo pobieżny i krótki, oparty głównie na „Kursie literatury polskiej dla użytku szkół” (1866) Władysława Nehringa, zarys Geschichte der polnischen Literatur. Übersichtlich dargestellt (Wr.), który rozwinął potem w obszerniejszy, zatytułowany Geschichte der polnischen National-Literatur übersichtlich dargestellt (Mainz 1873). Połowę książki zajęło omówienie okresu romantycznego, a przede wszystkim trójcy wieszczów: Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego. P. zamieszczał także artykuły o polskich pisarzach w lipskich czasopismach: „Europa” oraz „Magazin für die Literatur des Auslandes” (w pierwszym z nich ogłosił nadto niemiecki przekład „Konrada Wallenroda”, 1879) i opracował hasła dotyczące spraw polskich w popularnej encyklopedii „Meyers Konversations-Lexicon”.
W r. 1875 P. przeniósł się do Pragi, gdzie był współpracownikiem i należał do redakcji (do r. 1889) wychodzącego w języku niemieckim organu stronnictwa staroczeskiego „Politik”. Od r. 1889 zamieszkał w Wiedniu. Był znaną postacią w tamtejszym świecie politycznym i dziennikarskim, posiadał rozlegle znajomości wśród polityków polskich, austriackich, węgierskich, czeskich, a także francuskich. Przez jakiś czas przebywał w Paryżu i Brukseli (współpracował z pismami „Temps” i „Indépendance Belge” i in.), poznał też inne kraje europejskie (m. in. był w r. 1884 w Hiszpanii). W języku polskim pisał P. artykuły polityczne już pod koniec lat sześćdziesiątych do „Gwiazdki Cieszyńskiej”, później współpracował z prasą galicyjską („Czas”, „Gaz. Lwow.”, „Przegl. Polit., Społ. i Liter.”, „Przegl. Pol.”, „Przew. Nauk. i Liter.”), warszawską („Bibl. Warsz.”, „Słowo”) oraz z petersburskim „Krajem” i „Kurierem Poznańskim”. Szczególnie długo (od r. 1875) i wiele drukował w „Gazecie Warszawskiej”, w której jego pióra bywały także artykuły wstępne (w Warszawie był jednakże tylko raz – w r. 1883 – i przez krótki czas). W powyższych pismach zamieszczał P. głównie artykuły polityczne, korespondencje (z Pragi, Wiednia, Paryża), przeglądy literackie, ale także rozprawki z zakresu filozofii i historii doktryn politycznych (m. in. Pesymizm i wszechwładza państwa, „Bibl. Warsz.” 1886–7, Optymizm a teorie państwowe, tamże 1888, Spór Jana Jakuba Rousseau z Voltaire’m o pesymizm, tamże 1892, Teorie wiecznego pokoju, „Przew. Nauk. i Liter.” 1894, Anarchizm w teorii i czynie, „Przegl. Pol.” 1894/5). Współcześni zaliczali P-ego do najwybitniejszych polskich publicystów w ostatniej ćwierci XIX w. Ceniono jego wszechstronne wykształcenie, talent literacki przejawiający się zarówno w języku ojczystym, jak i w niemieckim i francuskim, rzetelność informacyjną. Pod koniec życia P. zdziwaczał i stronił od ludzi. Zmarł 8 I 1902 w Wiedniu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu głównym. Był odznaczony papieskim Orderem Św. Grzegorza.
P. rodziny nie założył.
Estreicher w. XIX; Bibliografia filozofii polskiej 1865–1895, W. 1971; Śliwińska I., Roszkowska W., Stupkiewicz S., A. Mickiewicz. Zarys bibliograficzny, W. 1957; Enc. Org., XII; – Rabski W., Ruch umysłowy w Poznańskiem, „Głos” 1897 nr 17 s. 416; Rec. Geschichte der polnischen National-Literatur: K. K., „Gaz. Lwow.” 1873 nr 131 s. 1–2; Wiedeńczyk, Korespondenci wiedeńscy naszej prasy, „Niwa” 1895 nr 32; – Nekrologi z r. 1902: „Czas” nr 6 s. 2, „Gaz. Lwow.” nr 6 s. 4, „Gaz. Pol.” nr 8 s. 2, „Gaz Warsz.” nr 8 s. 2 ([Lesznowski S.] St. L.), „Kur. Pozn.” nr 13 s. 3, „Kur. Warsz.” nr 9 s. 2, „Politik” (Prag) nr z 11 I, „Przegl. Polit., Społ. i Liter.” nr 12 s. 1, „Słowo” nr 7 s. 7, „Słowo Pol.” nr 13 s. 2, „Tyg. Ilustr.” nr 3 s. 58, „Życie i Sztuka” (dod. do „Kraju”) nr 2 (M., fot.); – „Kur. Warsz.” 1921 nr 136 s. 6; – IBL PAN: Kartoteka bibliograficzna (A. Bara); – Informacje Ewy Obermayer-Marnach.
Rościsław Skręt