INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Eugeniusz Śmiarowski      Eugeniusz Śmiarowski, wizerunek na podstawie fotografii (TŚ).

Eugeniusz Śmiarowski  

 
 
Biogram został opublikowany w LI tomie Polskiego Słownika Biograficznego w latach 2016-2017.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Śmiarowski Eugeniusz (1878—1932), adwokat, działacz polityczny, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej.

Ur. 7 V w Łomży, był jedynym synem Józefata (1837—1905), powstańca styczniowego, pisarza wydz. hipotecznego sądu pokoju w Łomży, i Eugenii z domu Kolenda (1858—1878). Wg tradycji rodzinnej protoplastą rodu był Jakub Śmiarowski (zob.), co jednak nie znajduje potwierdzenia w faktach.

Po zdaniu matury w r. 1896 w gimnazjum w Łomży podjął Ś. studia na Wydz. Prawa Uniw. Warsz. Jednocześnie pobierał prywatne lekcje fortepianu u Antoniego Sygietyńskiego i w l. późniejszych nieraz występował jako pianista amator. Włączył się w działalność tajnych kółek samokształceniowych, a w październiku i listopadzie 1897 uczestniczył w demonstracjach studenckich przeciw poparciu przez władze uniwersyteckie budowy w Wilnie pomnika Michaiła Murawjowa (odsłonięty w listopadzie 1898). Uwięziony na krótko w X Pawilonie Cytadeli warszawskiej, został relegowany z Uniwersytetu i wydalony z Król. Pol. Studia kontynuował na uniw. w Kazaniu, gdzie uzyskał stopień kandydata praw. Następnie wyjechał do Niemiec i na uniw. w Heidelbergu studiował filozofię, a także uzupełniał jako wolny słuchacz wykształcenie prawnicze. Po powrocie, prawdopodobnie w r. 1902, do Warszawy rozpoczął aplikację adwokacką w kancelarii Leona Papieskiego i wstąpił do tajnego Koła Młodych Prawników. W r. 1903 został mianowany adwokatem przysięgłym przy warszawskim Sądzie Okręgowym.

W lutym 1905 przeszedł Ś. do kancelarii Stanisława Patka przy ul. Królewskiej 25, gdzie razem z nim, Leonem Berensonem, Emilem Stanisławem Rappaportem i Wacławem Makowskim powołał w grudniu t.r. Koło Obrońców Politycznych (zarejestrowane w marcu 1906). W r. 1907 przystąpił do Tow. Prawniczego i Kasy Pomocy Adwokatów Przysięgłych. Od czerwca 1908 należał do Koła Prawników Polskich, kontynuacji Koła Młodych Prawników. Z Papieskim i Makowskim bronił t.r. w Wojskowym Sądzie Okręgowym w Cytadeli warszawskiej oskarżonych o działalność wywrotową bojowców PPS—Frakcji Rewolucyjnej (m.in. Antoniego Kierkowskiego) i działaczy SDKPiL (m.in. Feliksa Dzierżyńskiego). Zyskał wtedy opinię wybitnego obrońcy w sprawach politycznych. Współpracował z założonym w r. 1909, przez m.in. Leona Supińskiego, Tow. Opieki nad Więźniami «Patronat». Należał do założycieli powstałego w r. 1913 Stronnictwa Narodowo-Radykalnego (SNR) i wszedł do jego Centralnego Komitetu. W tym okresie został przyjęty do jednej z warszawskich lóż wolnomularskich Wielkiego Wschodu Francji. Od r. 1914 uczestniczył w obronie Jana Bispinga, oskarżonego o zabójstwo Władysława Druckiego-Lubeckiego (proces zakończył się w r. 1928 wyrokiem uniewinniającym).

Po wybuchu w sierpniu 1914 pierwszej wojny światowej poparł Ś. przystąpienie SNR do nielegalnego Zjednoczenia Organizacji Niepodległościowych; po jego rozpadzie przeszedł w listopadzie t.r. ze swym ugrupowaniem do bardziej umiarkowanego, działającego półjawnie do lata 1915, Bloku Centrum. Był czynny w powołanej 26 VII t.r. przez Komitet Obywatelski m. Warszawy Straży Obywatelskiej (do jej przekształcenia w lutym 1916 w Milicję Miejską). Jako członek Koła Prawników Polskich włączył się po 27 VII 1915 w tworzenie z inicjatywy Komitetu sądownictwa obywatelskiego. Po wkroczeniu 5 VIII t.r. Niemców do Warszawy pracował w kierowanym przez Henryka Konica Wydz. Sądowym Komitetu, który jednak 11 IX został rozwiązany przez władze okupacyjne. Wszedł w skład Wydz. Wykonawczego powołanego 16 IX samorządu zawodowego — Delegacji Adwokatury Warszawskiej. W listopadzie włączył się w powołanie reprezentacji politycznej obozu aktywistycznego (rady narodowej), ale wobec fiaska negocjacji z partiami centrowymi i prawicowymi został reprezentantem SNR w Centralnym Komitecie Narodowym utworzonym 18 XII przez Artura Śliwińskiego. Działał w Tow. Pomocy Ofiarom Wojny i Opieki nad Jeńcami przy powołanej 1 I 1916 Radzie Głównej Opiekuńczej. Dn. 22 II t.r. podpisał deklarację działaczy politycznych i społecznych w sprawie niepodległości Polski (tzw. Deklarację Stu). Wobec zgody władz okupacyjnych na utworzenie polskiego ustroju sądowego wszedł w lipcu do powołanej przez Delegację Adwokatury Warszawskiej komisji ds. organizacji sądownictwa, przekształconej następnie w Komitet Sądowy. W przeprowadzonych 14 VII wyborach samorządowych kandydował z listy Centralnego Demokratycznego Komitetu Wyborczego i otrzymał mandat do warszawskiej Rady Miejskiej. Równocześnie w l. 1916—17 działał w tajnej POW.

Po ogłoszeniu Aktu 5 listopada 1916 wszedł Ś. z SNR do powołanego 15 XI t.r. Wydz. Wykonawczego aktywistycznej Rady Narodowej. Następnie w Dep. Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu kierował od stycznia 1917 referatem organizacyjnym (od czerwca 1917 sekcja organizacyjna, od września t.r. sekcja osobowa), a od 23 V w departamentowej Komisji Kwalifikacyjnej zajmował się obsadą personalną tworzonego sądownictwa. Po połączeniu 24 I 1917 SNR z Polskim Zjednoczeniem Postępowym i Stronnictwem Pracy Narodowej wszedł do Zarządu Głównego powołanego tego dnia Zjednoczenia Stronnictw Demokratycznych. W czerwcu t.r. poparł wejście Zjednoczenia do piłsudczykowskiej Komisji Porozumiewawczej Stronnictw Demokratycznych. W lipcu i sierpniu wykonywał różne prace eksperckie dla kierowanej przez płk. Kazimierza Sosnkowskiego Komisji Prawno-Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu. Po powołaniu przez Radę Regencyjną 7 XII rządu Jana Kucharzewskiego kierował od stycznia 1918 Dep. Personalnym w Min. Sprawiedliwości; funkcję tę utrzymał w następnych rządach Rady: Antoniego Ponikowskiego (od 27 II t.r.), Jana Kantego Steczkowskiego (od 4 IV), ponownie Kucharzewskiego (od 2 X), Józefa Świeżyńskiego (od 23 X) i Władysława Wróblewskiego (5—14 XI). Na początku r. 1918 wstąpił do związanego z masonerią politycznego klubu dyskusyjnego zwanego «444» lub «Czysta Ręka», zbierającego się w budynku warszawskiej Biblioteki Publicznej (działał w nim do r. 1923). W sierpniu 1918 mianował notariuszem w Hrubieszowie Bolesława Lesmana (Leśmiana), który w podzięce zadedykował mu swój tom poetycki „Łąka” (W. 1920).

Dn. 13 XI 1918 uczestniczył Ś. w Warszawie w naradzie działaczy lewicowych w Komendzie Naczelnej POW przy ul. Szpitalnej 1, podczas której Piłsudski powierzył misję tworzenia rządu Ignacemu Daszyńskiemu. W Radzie Miejskiej Warszawy Ś. zasiadał do wyborów samorządowych przeprowadzonych 23 II 1919. Awansowany na wiceministra, kierował w dalszym ciągu Dep. Personalnym Min. Sprawiedliwości w kolejnych gabinetach: Tymczasowym Rządzie Republiki Polskiej Jędrzeja Moraczewskiego oraz rządach Ignacego Paderewskiego i Leopolda Skulskiego. Uczestniczył w powołaniu Komisji Kodyfikacyjnej i 18 VIII t.r. przedłożył Naczelnikowi Państwa Piłsudskiemu jej skład osobowy. W styczniu 1920 odszedł z Min. Sprawiedliwości i wrócił do praktyki adwokackiej w kancelarii Patka. Po likwidacji na początku r. 1920 Zjednoczenia Stronnictw Demokratycznych uczestniczył w dn. 28—29 III t.r. w Warszawie w I Zjeździe Demokracji Polskiej i wszedł do powołanej na nim Tymczasowej Rady Związku Demokracji, kierowanej przez Śliwińskiego. W marcu 1920 bronił oskarżonego o przestępstwa prasowe Henryka Ehrlicha (uniewinnionego na mocy amnestii). T.r. wstąpił do Wielkiej Loży Narodowej Polski.

Podczas wojny polsko-sowieckiej, w obliczu ofensywy Armii Czerwonej, wstąpił Ś. w lipcu 1920 do WP i z m.in. Patkiem, Tadeuszem Hołówką i Stanisławem Thuguttem walczył w 9. komp. 201. pp. Był współzałożycielem powstałej w r. 1921 Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela i wszedł do jej Zarządu Głównego. Przez Thugutta zbliżył się do PSL «Wyzwolenie». Kandydując z jego listy 5 XI 1922 w wyborach do Sejmu, uzyskał mandat w okręgu nr 23 (Iłża—Kozienice—Opatów) i wstąpił do klubu parlamentarnego PSL «Wyzwolenie». Z jego ramienia kandydował 1 XII t.r. w wyborach na marszałka Sejmu, ale przegrał z reprezentującym PSL «Piast» Maciejem Ratajem. Działał w sejmowych komisjach: konstytucyjnej i prawniczej. W dn. 11—12 III 1923 uczestniczył w kongresie PSL «Wyzwolenie»; przedstawił na nim antyklerykalną rezolucję Sprawa politykowania księży w kościołach („Wyzwolenie” R. 10: 1923 nr 12). Po przyłączeniu do PSL «Wyzwolenie» grupy rozłamowców z PSL «Piast» wszedł do powstałego 25 XI t.r. klubu parlamentarnego Związek Polskich Stronnictw Ludowych «Wyzwolenie i Jedność Ludowa».

Równocześnie Ś. nadal prowadził praktykę adwokacką i w l. 1923—5 wchodził w skład warszawskiej Rady Adwokackiej. Uważany za znakomitego retora, uczestniczył w głośnych procesach sądowych, m.in. w r. 1923 bronił studenta Leona Toeplitza i jego jedenastu towarzyszy oskarżonych o przynależność do nielegalnego Związku Młodzieży Komunistycznej. W toczącym się w dn. 2 VI — 1 VII 1924 procesie przed Sądem Okręgowym w Krakowie bronił z Hermanem Liebermanem Jana Stańczyka, oskarżonego o podżeganie do rozruchów (podczas wypadków krakowskich 6 XI 1923); posługując się w mowie obrończej m.in. terminem G. Le Bona «psychologia tłumu», doprowadził do wyroku uniewinniającego. Podobne orzeczenie uzyskał 19 X 1925 w procesie posłów ukraińskich (m.in. Borysa Kozubskiego i Sergiusza Kozickiego) przed Sądem Apelacyjnym w Lublinie. Reprezentował Aleksandra Lednickiego oskarżającego Zygmunta Wasilewskiego o zniesławienie i w maju 1925 doprowadził przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie do wyroku skazującego. Opublikował swe Mowy obrończe (19201925) (W. 1926). Wobec rezolucji Walnego Zjazdu Związku Polskich Stronnictw Ludowych «Wyzwolenie i Jedność Ludowa» (15—16 III 1925), domagającej się wywłaszczenia majątków ziemskich i kościelnych bez odszkodowania, wystąpił z klubu parlamentarnego «Wyzwolenie i Jedność Ludowa» i przeszedł do Klubu Pracy, powołanego 27 IV 1925 przez m.in. Kazimierza Bartla. Z posłami tego Klubu poparł zamach stanu Piłsudskiego w maju 1926. W głosowaniu 4 II 1927 sprzeciwił się żądaniu władz pozbawienia immunitetu posłów Białoruskiej Włościańsko-Robotniczej Hromady i opuścił Klub Pracy. Odtąd występował jako poseł niezależny. Po upływie kadencji Sejmu, 28 XI 1927, zakończył działalność polityczną, ale pozostając w Zarządzie Głównym Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela, uczestniczył nadal w procesach działaczy różnych partii. W procesie pięćdziesięciu sześciu działaczy Hromady przed Sądem Okręgowym w Wilnie bronił w dn. 23 II — 22 V 1928 m.in. Bronisława Taraszkiewicza, oskarżonego o spisek przeciw ustrojowi i integralności państwa. Po aresztowaniu w nocy z 9 na 10 IX 1930 posłów opozycji i osadzeniu ich w twierdzy w Brześciu nad Bugiem bronił Liebermana i Kazimierza Bagińskiego w toczącym się od 26 X 1931 do 13 I 1932 procesie (tzw. brzeskim) przed Sądem Okręgowym w Warszawie. W r. 1932 wszedł w skład Naczelnej Rady Adwokackiej, został też honorowym członkiem Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Chory od dawna na serce, Ś. zmarł 8 X 1932 w Warszawie; został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym (kw. U rząd 1 nr 4).

Ś. był dwukrotnie żonaty. W zawartym 3 XI 1909 małżeństwie z Marią Kamińską (ur. 1876), stomatologiem, działaczką PPS (pseud. Łodzianka), miał syna Tadeusza, uczestnika powstania warszawskiego 1944 r., po drugiej wojnie światowej zamieszkałego w Wiedniu. Drugie małżeństwo z bratanicą Marii, Heleną Kamińską (1902—1973), było bezdzietne.

Dn. 20 XI 1933 warszawska palestra uczciła pamięć Ś-ego uroczystą akademią w sali Teatru Ateneum.

 

Gwardiak J., Uczestnicy działań niepodległościowo-rewolucyjnych na ziemi łomżyńskiej, Łomża 2005; Hass, Wolnomularze; Hass L., Masoneria polska XX wieku, W. 1996; Kto był kim w drugiej RP?; PSB (Paschalski Franciszek); Pol K., Poczet prawników polskich XIX i XX wieku, W. 2011; Słownik biograficzny adwokatów polskich, W. 2007 II z. 3—4; Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, W. 1989; Szulcowie, Cmentarz Ewangelicko-Reformowany; Załęski K., Słownik polskich prawników należących do lóż wolnomularskich, „Ars Regia” R. 12: 2010 nr 19 s. 215; — Adwokaci polscy Ojczyźnie, Red. S. Mikke, A. Redzik, W. 2011 s. 84—5; Ajnenkiel A., Od rządów ludowych do przewrotu majowego, W. 1978; Bergman A., Rzecz o Bronisławie Taraszkiewiczu, W. 1977; Chajn L., Wolnomularstwo w II Rzeczypospolitej, W. 1975; Dobroński A., Łomża w latach 1866—1918, Łomża—Białystok 1993 s. 75; Giełżyński W., Budowanie niepodległej, Paryż 1985 s. 309—10; Hemmerling Z., PSL „Wyzwolenie” w parlamentach II Rzeczypospolitej 1919—1931, W. 1990; Jachymek J., Myśl polityczna PSL Wyzwolenie 1918—1931, L. 1983; Jędrzejewicz W., Cisek J., Kalendarium życia Józefa Piłsudskiego 1896—1935, Kr.—Łomianki 2006 II; Kiepurska H., Adwokaci warszawscy w okresie rewolucji 1905—1907, W. 1964; Kisza A. i in., Historia adwokatury polskiej, W. 1995; Krzemiński Z., Kartki z dziejów warszawskiej adwokatury, W. 2008; tenże, Sławni warszawscy adwokaci, W. 2007; Ku czci Eugeniusza Śmiarowskiego, W. 1933; Leinwald A., Poseł Herman Lieberman, Kr. 1983; Łopuszański P., Zofia i Bolesław Leśmianowie, Kr. 2005; Materniak-Pawłowska M., Departament Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu i początki Ministerstwa Sprawiedliwości (luty 1917 — październik 1918), „Czas. Prawno-Hist.” T. 58: 2006 s. 255, 260, 269; taż, Ustrój adwokatury w świetle regulacji prawnych z lat 1918—1939, tamże z. 2 s. 53; Milewski S., Redzik A., Themis i Pheme. Czasopiśmiennictwo prawnicze w Polsce do 1939 roku, W. 2011; Molenda J., Piłsudczycy a narodowi demokraci 1908—1918, W. 1980; Nałęcz D., Sen o władzy, W. 1994; Rappaport E. S., Sądy obywatelskie w Warszawie, W. 1915 s. 3; Redzik A., Zarys historii samorządu adwokackiego w Polsce, W. 2010; Redzik A., Kotliński T. J., Historia adwokatury, W. 2014; Skelnik J. M., Tworzenie i organizacja Królewsko-Polskiego sądownictwa wojskowego w latach 1917—1918, „Miscellanea Historico-Iuridica” T. 9: 2010 s. 56; Suleja W., Tymczasowa Rada Stanu, W. 1998; Szpoper D., Dąbrowski P., Sprawa Zygmunta Wasilewskiego — proces o zniesławienie Aleksandra Lednickiego, „Studia Iuridica-Toruniensia” T. 9: 2012 s. 206, 217; Święcicki T., Masoneria w Polsce. 444, czyli „Czysta Ręka”, „Zesz. Hist.” 1963 nr 4 s. 167; Tyniecki J., Modernistyczny sojusz literacki. Korespondencja Janiny Śmiarowskiej z Tadeuszem Micińskim (1896—1897), „Prace Polon.”, S. XLII, 1986 s. 250—1; Zbyszewska Z., Ministerstwo polskiej biedy, W. 1983; — Jarosz M., Wędrówki po ścieżkach wspomnień, W. 1963; Lieberman H., Pamiętniki, W. 1996; Mościcki—Dzwonkowski, Parlament RP 1919—27, s. 344, 349 (fot.); Nagórski Z., Ludzie mego czasu, Paryż 1964; Okręt L., Między życiem a sądem, W. 1938; tenże, Półtora roku sali sądowej, W. 1925; Pragier A., Czas przeszły dokonany, Londyn 1966; Rappaport E. S., Moje czasy adwokackie, „Palestra” 1958 nr 2 s. 17; tenże, Wspomnienia prawnicze półwiecza, „Demokr. Przegl. Prawn.” 1947 nr 5 s. 44; Rudnicki K., Wspomnienia prokuratora, W. 1956; Rzepeccy, Sejm i Senat 1922—7; Słonimski A., Alfabet wspomnień, W. 1989 s. 234; Szenic S., Pitawal warszawski, W. 1958 II; Śmiarowski A., Serendipity, W. 2007 s. 12; — „Dzien. Powsz.” 1909 nr 302; — „Nekrologi i wspomnienia pośmiertne z r. 1932: „Gaz. Sądowa Warsz.” nr 42 s. 616—17, „Ilustr. Kur. Codz.” R. 23 nr 281 s. 12, „Na Posterunku” R. 14 nr 43 s. 14, „Palestra” R. 9 nr 11 s. 262—8.

 

Adam Redzik

 
 

Chmura tagów

TAGI

Za pomocą tagów oznaczamy powiązania tematyczne postaci. Pozwalają one eksplorować serwis wg wybranych przez redakcję najważniejszych tematów dla danej postaci.

Polska Organizacja Wojskowa, wojna z bolszewikami 1919-1920, gra na fortepianie, Polskie Stronnictwo Ludowe - "Wyzwolenie", działalność wolnomularska, uniwersytet w Heidelbergu, talent oratorski, tajne samokształcenie, Liga Obrony Praw Człowieka i Obywatela, więzienie w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej, Centralny Komitet Narodowy w Warszawie, Rada Miejska Warszawy, Zjednoczenie Organizacji Niepodległościowych, gimnazjum w Łomży, uniwersytet w Kazaniu, rząd Paderewskiego, rząd Skulskiego, rząd Moraczewskiego, NIEPODLEGŁA praworządność, Towarzystwo Opieki nad Więźniami "Patronat", tworzenie polskiego sądownictwa, Koło Obrońców Politycznych, Departament Sprawiedliwości TRS, Komisja Kodyfikacyjna RP, Sąd Okręgowy w Warszawie, Towarzystwo Pomocy Ofiarom Wojny, Wydział Prawa UW, Kasa Pomocy Adwokatów Przysięgłych, usunięcie z uniwersytetu, praktyka adwokacka w Warszawie, studia prawnicze w Warszawie, sejm 1922, Straż Obywatelska w Warszawie, poparcie przewrotu majowego, Wielka Loża Narodowa Polski, obrona więźniów politycznych, ojciec - powstaniec styczniowy, Naczelna Rada Adwokacka, NIEPODLEGŁA adwokatura, wydalenie z Królestwa Polskiego (kongresowego), Towarzystwo Prawnicze w Warszawie, Delegacja Adwokatury Warszawskiej, syn jedyny w rodzinie, Rada Adwokacka w Warszawie, aplikacja adwokacka, funkcja adwokata przysięgłego, obrona w procesach politycznych, studia filozoficzne XIX/XX w., Zjednoczenie Stronnictw Demokratycznych, klub dyskusyjny Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość, studia prawnicze w Kazaniu, tworzenie ekspertyz, demonstracje studenckie, loża Wielki Wschód Francji, ochotnicza służba w WP w wojnie z bolszewikami, Uniwersytet Warszawski (1886-1900), Zjazd Demokracji Polskiej w Warszawie 1920, Tymczasowa Rada Związku Demokracji, areszt rosyjski XIX w., Koło Prawników Polskich, klub parlamentarny PSL "Wyzwolenie", choroba serca, cmentarz ewangelicko- reformowany w Warszawie, małżeństwa - 2 (osób zm. 1926-1950), żona - stomatolog, żona - działaczka PPS, dzieci - 1 syn (osób zm. 1901-1950)
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Chmura tagów

 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Maria Rodziewiczówna

1864-02-02 - 1944-11-06
pisarka
 

Józef Brandt

1841-02-11 - 1915-06-12
malarz
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Stanisław Stroński

1832-04-21 - 1907-01-05
farmaceuta
 

Tadeusz Kryspin Jackowski

1859-10-25 - 1924-05-26
ziemianin
 

Stanisław Józef Sunderland

1847-10-08 - 1912-07-09
adwokat
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.