Sobocki Filip (Filip z Soboty) h. Doliwa (zm. 1434), komornik ziemski łęczycki. Był synem woj. łęczyckiego Jana (zob.).
W źródłach pojawia się S. od początku łęczyckich ksiąg sądowych (1386). Komornikiem łęczyckim został między 13 III a 26 VI 1397. Występował regularnie na posiedzeniach sądu łęczyckiego, często także w sądach innych ziem (np. krakowskiej, brzeskiej, opoczyńskiej, radziejowskiej). Wraz ze swym krewnym, kaszt. słońskim Wojciechem z Pleckiej Dąbrowy tworzyli parę świadków w wywodach szlachectwa z h. Doliwa (1418 i 1428). W r. 1411 działał S. w służbie Władysława Jagiełły i towarzyszył mu w podróży na Litwę. W końcu sierpnia 1422 w jego domu w Łęczycy zamieszkiwał delegat papieski Antonio Zeno, kierujący procesem polsko-krzyżackim. S. prowadził liczne sprawy sądowe związane ze stanem posiadania własnej rodziny. W l. 1401–2 toczył spór w sądzie brzeskim z Witem z Ustronia h. Nałęcz i jego braćmi o posag zmarłej siostrzenicy. W l. 1407 i 1411–14 procesował się ze Stachną, wdową po bracie żony – Stanisławie z Lubani, na Mazowszu rawskim o oprawę wienną, a następnie o połowę Lubani (proces ten przejęły później jego dzieci). Spłacił także zamężne córki brata – Tomisława z Nowogrodu, Katarzynę i Anastazję i uzyskał zarówno ich ojcowiznę, jak i część spadku po stryju, dziekanie Mikołaju. W r. 1417 odsprzedał wieś Tomczyce za 700 grzywien podkomorzemu łęczyckiemu Mikołajowi z Oporowa. Dn. 25 X 1424 dokonał podziału majątku z synami. Z synem Mikołajem (zm. przed r. 1428) pozostawał w niedziale, do nich należały miasto i wieś Sobota (w Łęczyckiem) oraz dom w Łęczycy. Ostatni raz pojawił się na roczkach powiatowych w Orłowie 28 VIII 1432, na pewno nie żył już 2 VI 1434. Prawdopodobnie zmarł w maju 1434.
Z małżeństwa z siostrą Stanisława z Lubani (imię nieznane) pozostawił S. trzech synów: Mikołaja, Jana z Nowogrodu, stolnika dobrzyńskiego i kaszt. łęczyckiego Tomasza (zob.), a także córki: Tomkę, żonę Chwała z Bełchatowa, Annę, Katarzynę, żonę Jana Kawaski z Gosławic (syn Przecława Słoty, autora wiersza o chlebowym stole), Dorotę, żonę Trojana z Głębokiego, Małgorzatę, żonę Tomasza z Bełchatowa i Anastazję, żonę Wojciecha z Zakrzewa.
Bieniak J., Elita ziemi dobrzyńskiej w późnym średniowieczu i jej majątki, w: Stolica i region. Włocławek i jego dzieje na tle przemian Kujaw i ziemi dobrzyńskiej, Włocławek 1995 s. 30–1; tenże, Rody rycerskie jako czynnik struktury społecznej w Polsce XIII–XV wieku, w: Polska w okresie rozdrobnienia feudalnego, Wr. 1973 s. 188, 192–3; Piotrowski T., Rozsiedlenie rodowe szlachty łęczyckiej na przełomie XIV i XV wieku, „Roczn. Oddziału Łódz. PTH” T. 3: 1939 s. 28–9; – Lites, Wyd. 1, II 73–4; Laguna S., Nieznane zapiski heraldyczne średniowieczne, głównie sieradzkie, w: Pisma Stosława Laguny, W. 1915 nr 54; Metryka Księstwa Mazowieckiego z XV–XVI wieku, W. 1918–30, I 581, 880; Starod. Prawa Pol. Pomn., VIII nr 5731; Teki Pawińskiego, III–IV; – AGAD: Ks. ziemska brzeska 2 k. 46v., 53v., 69, 72, księgi ziemskie łęczyckie, 1–10 passim, ks. ziemska orłowska 2a passim; Arch. Archidiec. w Gnieźnie: ACons. A 14 passim.
Janusz Bieniak