INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Flora Szczepanowska  

 
 
Biogram został opublikowany w latach 2010-2011 w XLVII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Szczepanowska Flora (Florentyna) (1884–1929), pianistka, teoretyk nauczania muzyki, profesor konserwatorium w Poznaniu.

Ur. w Słobodzie Rungurskiej (pow. kołomyjski), była córką Stanisława Antoniego (zob.) i Heleny z Wolskich, siostrą Stanisława Wiktora (zob.), Eleonory (zob. Plutyńska Eleonora), Wandy (zob.), Witolda i Zofii, żony Stefana Szumana, lekarza i psychologa.

Szkołę średnią ukończyła S. we Lwowie. Od r. 1899 opiekowała się młodszym rodzeństwem, ponieważ rodzice po bankructwie firmy osiedli w Bad Nauheim w Niemczech, gdzie matka prowadziła polski pensjonat. Od r. 1905 studiowała pianistykę w Konserwatorium Galicyjskiego Tow. Muzycznego we Lwowie, m.in. pod kierunkiem Viléma Kurza i Stanisława Niewiadomskiego. Konserwatorium ukończyła ze złotym medalem, po czym kształciła się w Wiedniu u Teodora Leszetyckiego. Po powrocie do Lwowa, od jesieni 1908, brała lekcje fortepianu u Kurza, a także rozpoczęła działalność koncertową. Następnie pracowała jako nauczycielka muzyki w jednej ze szkół muzycznych we Lwowie oraz w tamtejszym Konserwatorium. W r. 1910 podróżowała do Niemiec; odwiedziła matkę, a w Monachium zetknęła się z odczytami i pokazami praktycznej nauki solfeżu metodą Émile Jaques-Dalcroze’a. T.r. podjęła naukę na kursie nauczycielskim w prowadzonym przez Jaques-Dalcroze’a zakładzie w Hellerau pod Dreznem; ukończyła go z dyplomem w zakresie nauczania solfeżu i rytmiki. Razem z Zofią Świątkowską, koleżanką z konserwatorium lwowskiego i kursu w Hellerau, otworzyła w październiku 1911 we Lwowie szkołę muzyczną z pionierskim programem nauczania wg metody Jaques-Dalcroze’a. Mistrza odwiedziła w Hellerau, a następnie po wybuchu pierwszej wojny światowej i po jego przeniesieniu się do Genewy utrzymywała z nim korespondencję. W tym czasie, m.in. ze względów finansowych, musiała zamknąć swą szkołę. Podczas obrony Lwowa, w listopadzie 1918, była czynna w sanitarnej służbie polowej; za tę działalność otrzymała Krzyż Obrońców Lwowa.

W r. 1920 została S. nauczycielką w powstającej w Poznaniu Państw. Akademii i Szkole Muzycznej; opracowała wtedy dla tej uczelni nowy program nauczania. W r. 1924 podjęła równocześnie pracę na Państw. Wyższym Kursie Nauczycielskim, gdzie omawiała metodykę nauczania rytmiki i solfeżu (proponowała zastąpić termin solfeż określeniem kształcenie słuchu). Stopniowo, na podstawie metody Jaques-Dalcroze’a oraz własnych doświadczeń z pracy z nauczycielami, stworzyła program kształcenia słuchu. Wykorzystała w nim także badania i wiedzę swego szwagra Stefana Szumana. Założenia programu przedstawiała w Poznaniu na kolejnych posiedzeniach Komisji opiniodawczej dla ustroju szkolnictwa muzycznego przy Min. WRiOP. Po zapoznaniu się z nimi Komisja zwróciła się do ministra WRiOP z prośbą o powołanie S-iej do swego składu. Pod koniec l. dwudziestych włączyła się S. w dyskusję nad metodami kształcenia słuchu, publikując kilka pionierskich artykułów na ten temat (m.in. w „Muzyce w Szkole” 1929 nr 1–3, 5–6, 10–11). Nie zdążyła zrealizować zamiaru stworzenia systemu nazw solmizacyjnych dla chromatyki i enharmonii oraz wydania podręcznika. W maju 1929 zapadła na grypę i w wyniku komplikacji zmarła 5 VII 1929.

S. rodziny nie założyła.

Pośmiertnie ukazało się kilka artykułów S-iej, m.in. Metoda Jaques-Dalcroze’a („Muzyka w Szkole” 1930 nr 1) oraz Metoda Jaques-Dalcroze’a a kształcenie słuchu (tamże 1932 nr 7).

 

Ludwikiewicz A., Wrażenia z kursu wakacyjnego w Instytucie Jaques-Dalcroze’a w Genewie, „Ruch Muzycz.” 1958 nr 8; Przychodzińska M., Wybitni polscy pedagodzy wychowania muzycznego lat międzywojennych i ich poglądy na nauczanie (cz. 1), „Isme Polska” 1978; Przychodzińska-Kaciczak M., Polskie koncepcje powszechnego wychowania muzycznego. Tradycje–współczesność, W. 1979; – Nekrologi i wspomnienia pośmiertne: „Muzyka w Szkole” 1929 nr 12 (W. Piotrowski).

Joanna Daranowska-Łukaszewska

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

 

Wanda Szczepanowska

1889-12-18 - 1978-02-04 malarz
 

Stanisław Antoni Szczepanowski

1846-12-12 - 1900-10-31 inżynier
 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Olga Helena Boznańska

1865-04-15 - 1940-10-26
malarka
 

Janina Romanówna

1904-10-09 - 1991-10-11
aktorka teatralna
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Franciszek Salezy Krysiak

1865-12-18 - 1924-06-24
publicysta
 

Marian Kazimierz Olszewski

1881-10-19 - 1915-03-15
plastyk
 
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.