Aleksandrowicz v. Alexandrowicz Franciszek Antoni z przydomkiem Witold h. własnego. Był starszym synem Łukasza Antoniego, chorążego lidzkiego za czasów Augusta II i III i Konstancji Aleksandrowiczówny, kasztelanki nowogrodzkiej. Pochodząc z zamożnej rodziny litewskiej, osiadłej w powiecie lidzkim, piastował niemal wszystkie stopnie urzędów tegoż powiatu. Był cześnikiem około 1746 roku, w r. 1748 został deputatem i marszałkiem trybunału duchownego compositi iudicii. W dwa lata potem posłował ze swego powiatu na sejm warszawski 1750 r. W tymże roku wstąpił A. w związki małżeńskie z Teklą Matuszewiczówną starościanką stokliską, siostrą Marcina, znanego pamiętnikarza, skutkiem czego razem ze szwagrem oddalał się od kanclerza Czartoryskiego a zbliżał się do Radziwiłła. Około r. 1759 A. awansował na chorążego lidzkiego i w tym charakterze uczynił popis obywateli pow. lidzkiego. Widocznie wrócił do stronnictwa Familji, bo w r. 1764 podpisał akt konfederacji generalnej litewskiej, 1766 posłował z powiatu lidzkiego, a w r. 1769 został mianowany podkomorzym lidzkim. Na zakończenie karjery powiatowo-urzędniczej otrzymał z końcem grudnia 1783 marszałkostwo powiatu lidzkiego, od dłuższego też czasu zabiegał najpierw (1781) o kasztelanję żmudzką, potem (1790) o smoleńską, dopiero jednak na sejmie grodzieńskim (12 I 1793) objął w nagrodę za wierną służbę królowi nowokreowaną kasztelanję lidzką. Przywilej królewski otrzymał dopiero 26 listopada 1793 r., tymczasem po drugim podziale król uniwersałem z 20 XII t. r. zniósł tę kasztelanję, pozostawiając marszałkowi tytuł kasztelański i miejsce w senacie dożywotnio. Bliższa data zgonu A. nieznana.

W. Enc. Ill.; Enc. Org.; Niesiecki, Herbarz polski; Boniecki, Herbarz polski; Wolff, Senatorowie i dygnitarze, Kr. 1885, s. 109; Matuszewicz, Pamiętniki, wyd. A. Pawiński, W. 1876, I, 209, 220, II, 94–8; Vol. Leg., VII, 61; Muzeum ks. Czartoryskich rkp. 597, 655, 717, 722.

Helena Waniczkówna