Kanigowski Fryderyk (zm. 1858), lutnik, budowniczy i korektor. Brak danych o miejscu i czasie urodzenia K-ego. W młodości kształcił się u lutników francuskich, stąd też instrumenty jego noszą ślady szkoły francuskiej. Wedle R. Vannesa zaczął swą karierę w Kijowie jako skrzypek w orkiestrze. W r. 1835 pracował jako pedagog w Warszawie. W l. 1840–58 prowadził warsztat lutniczy w Warszawie i zyskał sobie opinię świetnego budowniczego skrzypiec i wiolonczel. Tajemnicę dobrego tonu instrumentu uzależniał od umiejętnie sporządzonego werniksu. Poglądy na te sprawy wypowiedział w artykule ogłoszonym w „Bibliotece Warszawskiej” w r. 1853 przez Antoniego Kątskiego, pt. Krótka wiadomość o przygotowanym do druku dziełku przez F. K. pt. O skrzypcach i innych instrumentach smyczkowych. Praca ta ukazała się następnie w odbitce i w wydaniu niemieckim. Inną rozprawkę K-ego na ten temat drukowała, „Księga Świata” w r. 1855. Specjalnością jego były doskonałej jakości smyczki – dzięki czemu nazywano go polskim Tourtem – które nabywali różni sławni skrzypkowie. Dziękowali mu publicznie za jego prace lutnicze tacy wirtuozi, jak H. W. Ernst i A. Artôt, chwaliła go też zagraniczna prasa: „Allgemeine Musikalische Zeitung” (1841 nr 48) i „Berliner Figaro” (1841 nr 178). Na wystawie przemysłowej w r. 1845 w Warszawie otrzymał K. nagrodę za swe instrumenty, wzorowane na modelach Stradivariusa. Skrzypce jego roboty znajdowały się też na wystawie muzycznej w r. 1888 w Warszawie. W korygowanych przez siebie instrumentach nalepiał K. karteczki z drukowanym napisem: «Fridericus Kanigowski correxit Varsoviae an…» Kolekcję jego instrumentów posiadał ks. Kazimierz Lubomirski. K. zmarł w Warszawie, po długiej, kilkumiesięcznej chorobie 1 XII 1858 r. i pochowany został na cmentarzu ewangelicko-augsburskim.

Estreicher; Słownik muzyków polskich, Kr. 1964 I; Sowiński, Słownik muzyków; Szulc Z., Słownik lutników polskich, P. 1953; Vannes R., Dictionnaire universel des luthiers, Bruxelles 1951 (jako Konigowski); Poliński A., Katalog rozumowany polskiej wystawy muzycznej, W. 1888; – Lüttgendorff W. L., Die Geigen und Lautenmacher, Frankfurt a. M. 1922; Reiss J., Skrzypce i skrzypkowie, Kr. 1952; – „Bibl. Warsz.” 1853 t. 3 s. 380–8; Bogdany W., Michałowski K., „Ruch Muzycz.” (Kr.) 1957; „Księga Świata” 1855 I 50–6, 73–9; „Kur. Warsz.” 1837 nr 345, 1841 nr 188, 1858 nr 321 z 3 XII; –B. Jag.: rkp. 5322 (materiały L. Petera); – Reiss J., Słownik muzyków polskich (mszp.).

Red.