INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Halina Snopkiewicz (1.v. Gałka, 2.v. Pyszniakowa, 3.v. Kapitaniak)  

 
 
1934-04-16 - 1980-06-30
Biogram został opublikowany w latach 1999-2000 w XXXIX tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Snopkiewicz Halina, 1.v. Gałka, 2.v. Pyszniakowa, 3.v. Kapitaniak (1934–1980), powieściopisarka. Ur. 16 IV w Zawierciu, była córką Józefa Snopkiewicza, nauczyciela i oficera WP, oraz Genowefy z domu Gbyliczek, nauczycielki.

Dzieciństwo spędziła S. we wsi Skłoby w pow. koneckim, tu też przebywała w czasie okupacji niemieckiej. W r. 1940, podczas pacyfikacji Skłobów przez oddziały SS, spowodowanej pomocą udzielaną przez mieszkańców wsi oddziałowi Hubalczyków, straciła ojca. Odtąd wraz matką i bratem aż do końca wojny mieszkała kolejno w kilku wsiach regionu kieleckiego. Po wojnie podjęła naukę w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym im. Augusta Witkowskiego w Skarżysku-Kamiennej. W r. 1948 przeniosła się do Zawiercia, gdzie kontynuowała naukę w tamtejszym Państwowym Gimnazjum i Liceum; wyróżniała się w przedmiotach humanistycznych, zwłaszcza łacinie. W tym czasie działała w Związku Młodzieży Polskiej. W r. 1951 zdała maturę i t.r. podjęła studia w Akad. Medycznej w Warszawie; zrezygnowała z nich we wrześniu 1954 «wobec niezgodności zainteresowań z kierunkiem nauki», jak pisała w liście do Inst. Badań Literackich. Do tej decyzji przyczynił się także jej niezbyt dobry stan zdrowia oraz macierzyństwo. Pozostała na stałe w Warszawie.

S. debiutowała w r. 1962 powieścią dla dziewcząt Słoneczniki (W.); podpisała ją w pierwszym wydaniu podwójnym nazwiskiem Snopkiewicz-Gałka; od r. 1964 swoje utwory podpisywała zawsze nazwiskiem panieńskim. Książka spotkała się z dużym zainteresowaniem młodych czytelniczek, otrzymała też liczne pozytywne recenzje prasowe; jej wątek kontynuowała S. w Paladynach (W. 1964). Mało publikowała w czasopismach; fragmenty prozy zamieszczała m.in. w „Tygodniku Kulturalnym” (1964, 1966–7) i „Zwierciadle” (1967–8). Od r. 1965 była członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP); działała w miejscowym kole Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W tym czasie miała w dorobku już trzecią powieść pt. Piękny statek (W. 1964), wkrótce wydała kolejne: Drzwi do lasu (W. 1966) i nagrodzoną w konkursie «Naszej Księgarni» Tabliczkę marzenia (W. 1967, adaptacja filmowa w reż. Zbigniewa Chmielewskiego na podstawie scenariusza S. w r. 1968, w l. 1969–75 przekłady na języki: czeski, litewski, mołdawski, niemiecki, rosyjski). W l. n. opublikowała, kilkakrotnie wznawiane, powieści: Karygodna zabawa (W. 1970), Katastrofa nadfioletu (W. 1974), Kołowrotek (W. 1975).

Wczesne powieści S. (Słoneczniki, Paladyni, także Tabliczka marzenia) ukazywały pierwsze miłosne fascynacje bohaterek, ale też ich młodzieńczy sprzeciw wobec dostrzeganych norm i zachowań obyczajowych. Bohaterki następnych powieści (Piękny statek, Katastrofa nadfioletu, Karygodna zabawa) to kobiety już dojrzałe, sfrustrowane i rozgoryczone, miotające się między niezrealizowanym marzeniem o szczęściu, a brakiem uczuciowych satysfakcji w kontaktach z mężczyznami, którzy ostatecznie okazują się ich kolejną pomyłką życiową. Powtarzalność zachowań bohaterek (właściwie ciągle tej samej bohaterki na kolejnych etapach jej życia) i podejmowanych problemów (np. awans społeczny, nieprzystosowanie do wrogiego świata, feminizm oparty na dramatycznej konstatacji niemożności udanych związków z mężczyzną) skłaniał krytyków do doszukiwania się autobiograficznych wątków w powieściach S. (E. Nowacka).

Powodzenie czytelnicze twórczości S. przerastało zainteresowanie krytyki literackiej. Stosowała formę pamiętnika intymnego; niektórzy krytycy zarzucali jej słabość w budowaniu fabuły («proza bałaganiarsko-dygresyjna»), inni podkreślali walory filmowej konstrukcji powieści. Niezwiązana pracą etatową, sporo podróżowała, wyjeżdżała w l. 1964–8 m.in. do Holandii, Belgii, Niemiec, Bułgarii, ZSRR, Portugalii i Syjamu; efektem ostatniej wyprawy był tom reportaży Do pewnego stopnia (W. 1970). Zmarła nagle 30 VI 1980 w Warszawie; informacja podana w „Roczniku Literackim 1980” o samobójczym charakterze śmierci S. nie jest prawdziwa. Pochowana została na cmentarzu na Wólce Węglowej w Warszawie.

S. była trzykrotnie zamężna: z Konradem Gałką, porucznikiem lotnictwa (1953–62), Stanisławem Pyszniakiem, inżynierem chemikiem (1963–70), oraz Michałem Kapitaniakiem, inżynierem elektrykiem (od ok. r. 1970). Z pierwszego małżeństwa miała córkę Małgorzatę Joannę Snopkiewicz (ur. 1954), zamężną Bugajak.

 

Nowy Korbut (Słown. Pisarzy), S. 2, II; Pol. Bibliogr. Liter. za l. 1962/3 i n.; Bartelski L.M., Polscy pisarze współcześni 1939–1991, W. 1995; Nowy słownik literatury dla młodzieży, W. 1984; – Drawicz A., Dziewczyna z roku pięćdziesiątego, „Płomienie” 1963 nr 2; Kruszewska-Kudelska A., Polskie powieści dla dziewcząt po roku 1945, Wr. 1972; Kuliczkowska K., W szklanej kuli, W. 1970; Mach W., Uwaga! Dobry debiut, „Tyg. Kult.” 1964 nr 27; Nowacka E., Halina Snopkiewicz rediviva, „Nowe Książki” 1994 nr 10 s. 15–16; – „Roczn. Liter.” 1980 (A. Biernacki); „Tyg. Kult.” 1980 nr 28 (wspomnienie pośmiertne), „Życie Warszawy” 1980 nr 158; – Arch. Akad. Med. w W.; Arch. B. ZLP w W.: Teczka osobowa S-ej. (fot.); IBL PAN: Arch. Pracowni Dok. Liter. XX w. (odpowiedź na ankietę z r. 1966); USC Warszawa-Śródmieście: Akta dotyczące związków małżeńskich S.; – Informacje córki Małgorzaty Joanny Snopkiewicz-Bugajak z W.

Ewa Głębicka

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Konrad Nałęcki

1919-10-29 - 1991-05-28
reżyser filmowy
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Józef Roman Rybicki

1901-12-18 - 1986-05-09
filolog klasyczny
 

Bronisław Nikodem Rydzewski

1884-09-15 - 1945-09-16
geolog
 

Julian Przyboś

1901-03-05 - 1970-10-06
krytyk
 

Antoni Szałowski

1907-04-21 - 1973-03-21
kompozytor
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.