Müldner Henryk (1845–1910), dziennikarz, współpracownik i dyrektor administracyjny „Czasu”. Ur. 20 X w Krakowie, był synem Józefa i Filipiny Wilhelminy de Lierhammer, bratem Artura (zob.) i Wilhelma (zob.). Nauki pobierał m. in. w Gimnazjum Św. Anny (od r. 1857). W lutym 1863 zgłosił się do szeregów powstańczych, został jednak po miesiącu odesłany przez Mariana Langiewicza do domu po przebytym zapaleniu płuc. Praktykował następnie w firmie księgarskiej D.E. Friedleina, a później w Niemczech, m. in. przez 16 miesięcy w słynnej firmie F. Brockhausa. Czas jakiś przebywał w Warszawie, ale już od r. 1869 zatrudniony był w redakcji „Czasu” w Krakowie, na stanowisku dyrektora administracyjnego; w r. 1909 obchodził z tej okazji jubileusz 40-lecia. Jako administrator „Czasu” położył znaczne zasługi dla rozwoju tego dziennika. Udzielał się również w różnych instytucjach i organizacjach, jak np. Tow. Dobroczynności, Tow. Tatrzańskie, w którym pełnił kilka lat funkcje podskarbiego. Podobne stanowisko zajmował w Tow. Muzycznym oraz w Stowarzyszeniu Nauczycielek (przez 25 lat). Napisał w formie reportaży kilka książek, częściowo o charakterze informatorów turystycznych zdobnych w piękne drzeworyty: m. in. Przejażdżka koleją Tarnowsko-Leluchowską (Kr. 1877), Szkice z podróży po Słowacji z dodaniem krótkiego przewodnika (Kr. 1877), Kąpiele Schwarzenberg, węgierski Graefenberg na Spiżu (W. 1879), Z nad brzegów Morza Północnego. Hamburg. Kąpiele morskie Westerland na wyspie Sylt (W. l881). Nadto opublikował dwa studia ekonomiczno-historyczne: Étude sur la rente de Ricardo (Kr. 1876) i Przyczynek do historii i statystyki zarazy morowej (Kr. 1879). Prace te częściowo były drukowane w „Czasie”. M. zmarł 8 V 1910 w Krakowie. Pogrzeb był wielką manifestacją ludności miasta, zwłaszcza wspieranej przez M-a biedoty. M. nie był żonaty.
Fot. z r. 1863 w Materiałach Red. PSB; – Estreicher w. XIX t. 6; – Leniek, Książka pamiątkowa Gimn. Św. Anny; – „Czas” 1910 nr 207, 209, 211; Kalendarz J. Czecha, 1911; „Nowa Reforma” 1910 nr 207; – Kronika i Archiwum Rodzinne Wiesława Müldner-Nieckowskiego (fot. z r. 1863 i inne dokumenty).
Red.