Romanowski Henryk (1889–1960), ekonomista rolny, profesor Uniw. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Ur. 9 VI we Lwowie, był synem Aleksandra i Marii z Paralewiczów, młodszym bratem Jadwigi (zob.).
Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie i Akademii Rolniczej w Dublanach w r. 1912 z odznaczeniem, R. zarządzał przez 14 lat wieloma gospodarstwami rolnymi, m. in. należącym do Wydz. Rolniczo-Lasowego Politechn. Lwow. w Dublanach. W r. 1926 został asystentem w Katedrze Ekonomiki Rolniczej Politechn. Lwow. u Stefana Pawlika, gdzie w r. 1933 doktoryzował się u Henryka Górskiego na podstawie pracy Próba organizacji gospodarstwa włościańskiego w powiecie żółkiewskim (W. 1930). W r. 1936 uzyskał habilitację na Uniw. Wil. na podstawie rozprawy Wpływ położenia na ustosunkowanie kapitałów gospodarstw wiejskich („Roczniki Nauk Roln. i Leśnych” T. 26: 1931 z. 2–3); habilitację następnie przeniósł na Politechn. Lwow., gdzie w Katedrze Ekonomiki Rolniczej kierowanej przez Wacława Ponikowskiego pracował jako docent do wybuchu drugiej wojny światowej.
R. opublikował wiele prac z różnych dziedzin ekonomiki rolnictwa, m. in. Uwagi o umarzaniu i odpisach („Roczniki Nauk Roln. i Leśnych” T. 33: 1934), Z dziedziny potanienia kosztów produkcji trzody chlewnej (W. 1934), Rolnicza wartość dziedzin klimatycznych (W. 1938). Najwięcej jednak prac badawczych poświęcił ekonomice gospodarstw chłopskich, np.: Dochody większego gospodarstwa a kryzys (Lw. 1934), Ogólne uwagi o organizacji gospodarstw chłopskich (Wil. 1937), Badania pracy ludzkiej w gospodarstwach rolnych (P. 1938). Na podstawie badań teoretycznych już od r. 1927 rozwinął praktyczną działalność w zakresie organizacji gospodarstw rolnych inicjując założenie przy Katedrze Ekonomiki Rolniczej inspektoratu gospodarstw małych, którym kierował do momentu włączenia go do Lwowskiej Izby Rolniczej. Gdy zorganizowano takie inspektoraty we wszystkich izbach rolniczych, R. został w l. 1934–9 przewodniczącym Komitetu Organizacji Drobnych Gospodarstw przy Min. Rolnictwa i Reform Rolnych.
W czasie drugiej wojny światowej R. w l. 1939–41 wykładał w Dublanach maszynoznawstwo rolnicze w przemianowanym przez władze radzieckie Instytucie Rolniczym, a w l. 1942–4 po utworzeniu przez Niemców na jego miejsce rolniczych kursów zawodowych (Landwirtschaftliche Fachkurse) wykładał i kierował praktykami rolniczymi, wreszcie w l. 1944–5 po wznowieniu Instytutu Rolniczego w Dublanach został kierownikiem Katedry Genetyki i Selekcji Roślin.
Po wojnie R. osiedlił się w r. 1945 w Lublinie. Zorganizował tu Katedrę Ekonomiki Rolnej, przemianowaną później na Katedrę Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa, na Wydziale Rolniczym Uniw. Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS); wydział ten w r. 1955 został przekształcony w Wyższą Szkołę Rolniczą (WSR). Katedrą R. kierował do przejścia na emeryturę w r. 1960. W r. 1946 został profesorem nadzwycz., w l. 1947–8 pełnił funkcję dziekana Wydz. Rolniczego UMCS, a w l. 1956–7 był prorektorem do spraw nauki WSR w Lublinie.
W okresie powojennym R. ogłosił m. in.: Niektóre ekonomiczne zagadnienia chowu zwierząt („Zesz. Problemowe Postępów Nauk Roln.” 1956 z. 4), Organizacja przedsiębiorstwa rolniczego na terenie erodowanym (tamże 1957 z. 8). Ogółem dorobek naukowy R-ego obejmuje 74 pozycje. R. był m. in. członkiem Komitetu Ekonomiki Rolnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu Ekonomiki Rolnej, a także członkiem Lubelskiego Tow. Naukowego oraz Polskiego Tow. Ekonomicznego (od r. 1954 prezesem lubelskiego oddziału). Zmarł 30 XI 1960 w Lublinie, tam został pochowany. Był odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II kl., Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.
W małżeństwie (od r. 1921) z Jadwigą z Paparów (zm. 1977) miał R. trzy córki: Marię (ur. 1921), zamężną Warteresiewiczową, doktora hab. w zakresie przemysłowych zanieczyszczeń środowiska, docenta w Instytucie Podstaw Inżynierii Środowiska PAN w Zabrzu, Janinę (ur. 1925), studentkę medycyny, zmarłą w r. 1945 w Lublinie na tyfus brzuszny, którym zaraziła się podczas transportu ze Lwowa, i Teresę (ur. 1927), magistra pedagogiki, pracownika Prymasowskiego Instytutu Ślubów Narodu w Warszawie.
Manteuffel R., Prof. dr Henryk Romanowski (1888–1960), „Zagadnienia Ekonomiki Rolnej” 1961 nr 1 s. 3–6 (fot.); Zarys polskiej myśli ekonomiczno-rolniczej do drugiej wojny światowej, Wr. 1973; – Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio E, Vol. XV s. I–VII (fot., częściowa bibliogr.); – Nekrologi z r. 1960: „Kur. Lub.” nr 332 (fot.), „Sztandar Ludu” nr 285, 286, „Tryb. Ludu” nr 336, „Życie Szkoły Wyższej” nr 1 s. 131–2; – Arch. PAN: Zespół Minerwa; – Informacje córki, M. Warteresiewiczowej z Zabrza.
Stanisław Sroka