Baerkman v. Bärkman Jan Karol (1783–1856), dr med. i prof. Uniw. Wileńskiego, ur. się w Wilnie i tu został ochrzczony 2 XI 1783. Był synem Anny Hincówny i Józefa, zegarmistrza wileńskiego, którego roboty zegar wieżowy znajduje się w kościele Św. Piotra i Pawła w Wilnie, inne zaś są rozrzucone po kraju. B. odbył studja lekarskie w Uniw. Wileńskim, gdzie kolegował z Joachimem Lelewelem. Doktoryzował się w r. 1814 w Berlinie na podstawie rozprawy Descriptionem febris castrensis sistens etc. Po powrocie do Wilna, trudniąc się praktyką prywatną, ogłosił drukiem rozprawę O wakcynie (Wil. 1815) i wiele innych w tomie I »Pamiętnika Lekarskiego« i »Dziejach dobroczynności kraj. i zagran.« (1821). W r. 1825, za kuratorstwa Nowosilcowa, powołany został na prof. medycyny sądowej, policji lekarskiej i higjeny w Uniwersytecie Wileńskim, po którego skasowaniu przeszedł do nowoutworzonej Akad. medyko-chirurgicznej i wykładał w niej aż do jej zamknięcia, tj. do r. 1842. Wkońcu przeniósł się do Petersburga i tam zmarł w r. 1856.

Z kilku braci B-ana Józef Michał (1781–1856), ożeniony z córką znanego stolarza wil. Kiesslinga Ludwiką, głośną swemi wizjami i jasnowidztwem, był również zegarmistrzem wileńskim. Młodszy brat jego Kazimierz (1791–1858) był urzędnikiem zdrowia V-go korpusu ks. Józefa Poniatowskiego, później lekarzem powiatowym w Szawlach, Oszmianie i Wołożynie. Żonaty był z Różą z Rosińskich, z którą miał syna Józefa, art.-malarza i weterana 1863 roku.

Dokumenty rodzinne Baerkmanów.

Michał Brensztejn