Riemer Jan (1876–1941), działacz młodzieżowy, nauczyciel, kurator okręgu szkolnego pomorskiego, krakowskiego i lwowskiego. Ur. 25 IX w Dębicy koło Człuchowa w zniemczonej rodzinie kaszubskiej, był synem Hermana, zamożnego rolnika, i Teresy z Labenzów.
W l. 1887–97 R. uczył się w gimnazjum klasycznym w Chojnicach. Tutaj, pod wpływem przynależności do tajnego koła filomatów «Mickiewicz» (1892–7), w którym pełnił funkcję bibliotekarza i kasjera, ukształtowało się w nim polskie poczucie narodowe. Po maturze przez dwa lata pracował jako kupiec w południowej Rosji. Następnie przez 3 semestry studiował teologię, najpierw w Seminarium Duchownym w Pelplinie, a następnie w uniwersytecie w Münster. Od października 1901 przeniósł się w tymże uniwersytecie na wydział chemiczny, a w l. 1902–7 studiował chemię na uniwersytecie wrocławskim, uzyskał w marcu 1907 doktorat na podstawie pracy Ein Beitrag zur Kenntnis der hannoverschen Erdöls (wyd. pt. Über die Entstehung des Erdöls, Breslau 1907). W r. 1900 jako kleryk w Pelplinie założył R. koło seniorów filomatów chojnickich. Seniorzy odbywali zjazdy, brali udział w zebraniach aktualnie działającej organizacji filomackiej w Chojnicach, służyli jej radami i zasilali książkami tajną bibliotekę. Koło seniorów istniało do r. 1905 i było jedyną tego typu organizacją na terenie zaboru pruskiego. Po r. 1905 R. kontynuował we Wrocławiu opiekę nad kołem filomackim w Chojnicach z ramienia tajnego akademickiego Związku Młodzieży Polskiej («Zet»). Spisał wspomnienia z działalności filomackiej, opublikowane przez J. Karnowskiego („Filomaci pomorscy” Cz. I 1840–1901, Tor. 1926 s. 29–36).
Po ukończeniu studiów R. przez kilkanaście miesięcy pracował w cukrowniach na terenie Kongresówki. W l. 1909–11 uczył języka niemieckiego w gimnazjum założonym przez Polską Macierz Szkolną w Płocku (później im. Władysława Jagiełły). Był czynny również w Tow. Naukowym Płockim. Przez r. szk. 1911/12 uczył w szkole handlowej w Mławie. W styczniu 1912 zdał egzamin uprawniający do nauki języka niemieckiego w szkołach średnich, a w l. 1912–14 i 1915–20 był nauczycielem na kursach handlowych im. A. Zielińskiego w Warszawie (późniejsza Szkoła Główna Handlowa). Przebywając w r. 1914 na wakacjach w rodzinnych stronach, został jako poddany pruski, po wybuchu pierwszej wojny światowej, wcielony na rok do armii niemieckiej. Po zwolnieniu z wojska uczył języka niemieckiego w warszawskich szkołach średnich, m. in. już po wojnie w r. szk. 1919/20 w gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Miał opinię nauczyciela bardzo wymagającego, ale zarazem dobrego dydaktyka, sumiennego i punktualnego niemal do przesady.
Z chwilą utworzenia w r. 1920 w Toruniu Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego, R. został wizytatorem, a wkrótce potem naczelnikiem wydziału szkół średnich tego kuratorium. Od 16 V 1922 do 31 VIII 1925 był R. kuratorem okręgu szkolnego pomorskiego, następnie kuratorem okręgu szkolnego krakowskiego, a od 23 XII 1926 objął analogiczne stanowisko w okręgu lwowskim. Równocześnie w r. 1924 wchodził w skład komisji rozjemczej Zarządu Okręgu Pomorskiego Tow. Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych, a w r. 1927 był członkiem komisji kwalifikacyjnej dla urzędników kuratorium lwowskiego. Przeniesiony został w stan nieczynny 24 XI 1927, a zwolniony na własne żądanie z pracy w kuratorium z dn. 30 VI 1928. W l. 1928–39 był lektorem języka niemieckiego i wykładowcą niemieckiej korespondencji handlowej w Szkole Głównej Handlowej (SGH). Równocześnie był w l. 1928–30 zastępcą dyrektora biblioteki tej uczelni. Następnie aż do wybuchu wojny 1939 r. bezinteresownie współpracował z biblioteką SGH, zajmując się m. in. uporządkowaniem i rozbudową bibliotek seminaryjnych lektoratów języków niemieckiego, francuskiego i angielskiego. W l. 1930 i 1936 odbywał naukowe podróże do Niemiec i Austrii. Od r. 1927 należał do Tow. Naukowego w Toruniu, był także członkiem Poznańskiego Tow. Przyjaciół Nauk i Związku Filomatów Pomorskich, skupiającego uczestników tajnych organizacji młodzieżowych z okresu zaborów.
Podczas okupacji niemieckiej, po zamknięciu SGH, uczył języka niemieckiego w szkole Zgromadzenia Kupców. Zmarł w Warszawie na atak serca 13 XI 1941. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 136, IV rząd, grób 2). Zgodnie z wolą R-a obszerną jego bibliotekę oraz 28-tomowy zielnik przekazano w r. 1947 Uniw. Tor. (którego założenie przewidywał).
W małżeństwie ze Stanisławą z Ziółkowskich (zm. w kwietniu 1932), miał R. syna Feliksa i córkę, zmarłą w dzieciństwie.
Olszewicz, Lista strat kultury pol.; Stromski Z., Pamięci godni. Chojnicki słownik biograficzny 1275–1980, Bydgoszcz 1986; Spis członków Związku Filomatów Pomorskich T. Z., Chełmno 1936 poz. 167; Spis b. filomatów i filaretów gimnazjów pomorskich… [Tor. 1921] s. 30; – Araszkiewicz F. W., Szkoła średnia ogólnokształcąca w Polsce w latach 1918–1932, Wr. 1972; Dzieje Towarzystwa Naukowego w Toruniu 1875–1975, Tor. 1978 II 185 (błędnie: Reimer); Nauczyciele „Jagiellonki”, Płock 1981 s. 24; Pamiętnik trzydziestolecia Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. 1906–1936, W. 1938 s. 299; Serafin T., Władze szkolne w latach 1917/ 18–1937/38, W. 1938 s. 124, 125, 126; Trzebiatowski K., Szkolnictwo w województwie pomorskim w latach 1920–1939, Gd. 1985; Tync S., Jan Riemer (1876–1941), „Przegl. Hist. Oświat.” 1949 s. 272–6; Veritate et scientia. Księga pamiątkowa w 125-lecie Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, W.-P. 1982 s. 218; – Dziennik Urzędowy Min. Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, W. 1922 nr 19 s. 355, 1925 nr 16 s. 314, 1927 nr 1 s. 41, nr 3 s. 94, nr 15 s. 552, 1928 nr 8 s. 350; – „Nauka i Sztuka” 1945 nr 1 s. 138; – Arch. Szkoły Głównej Planowania i Statystyki: Teczka akt personalnych nr 39/338; – Informacje Zbigniewa Zdrójkowskiego z Tor.
Stanisław Konarski i Jerzy Szews