INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Jan Rydzak  

 
 
1908-03-22 - 1971-02-05
Biogram został opublikowany w latach 1991-1992 w XXXIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Rydzak Jan (1908–1971), botanik, profesor Uniw. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Ur. 22 III w Samborze, był synem Kazimierza, robotnika kolejowego, i Reginy z domu Smereka.

Klasyczne gimnazjum im. A. Mickiewicza R. ukończył w Samborze, a następnie w l. 1926–32 studiował botanikę na Wydz. Filozoficznym UJ i uzyskał tytuł magistra filozofii na podstawie nie opublikowanej pracy Światło jako czynnik siedliska roślin. Po studiach pracował w Instytucie Botaniki UJ pod kierunkiem Władysława Szafera i równocześnie dokształcał się w Studium Pedagogicznym UJ. Po uzyskaniu w r. 1933 dyplomu nauczyciela szkół średnich był przez rok bezrobotnym i w r. 1934 przeniósł się do Lublina, gdzie został nauczycielem szkoły powszechnej, a w l. 1940–5 kierował szkołą powszechną w Jastkowie pod Lublinem. Od września 1945 pracował w Zakładzie Mikrobiologii Weterynaryjnej Uniw. Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) i jednocześnie wykładał na pedagogicznych kursach dla nauczycieli, a następnie w l. 1947–50 w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Lublinie. W lipcu 1947 doktoryzował się na UMCS z zakresu mikrobiologii i botaniki na podstawie niepublikowanej pracy Studia nad paraaglutynacją i paraalergią doświadczalną przy zakażeniu Brucella abortus bovis i Bacterium Proteus X19 napisanej pod kierunkiem prof. Józefa Parnasa. W październiku 1948 został starszym asystentem, w dwa lata później adiunktem w Zakładzie Systematyki i Geografii Roślin UMCS. W r. 1954 uzyskał nominację na zastępcę profesora, w r. 1956 otrzymał tytuł kandydata nauk biologicznych na podstawie pracy Rozmieszczenie i ekologia porostów miasta Lublina („Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”. Sectio C Vol. 8: 1953 z. 9), a w r. 1958 stopień docenta. W l. 1963–70 kierował Katedrą Botaniki Ogólnej UMCS, od r. 1968 jako profesor nadzwycz. W l. 1956–8 wykładał dodatkowo botanikę na KUL. W l. 1954–8 i 1964–6 był prodziekanem Wydz. Biologii i Nauk o Ziemi UMCS, a następnie przez kilka lat prodziekanem do spraw studiów zaocznych.

R. zajmował się lichenologią, głównie ekologią porostów w miastach, florą i ekologią większych obszarów leśnych, m. in. Puszczy Białowieskiej, Roztocza, Puszczy Solskiej, Tatrzańskiego Parku Narodowego. Opracował oryginalną metodę badań tempa wzrostu porostów. Opublikował ok. 25 rozpraw naukowych, głównie w lubelskich „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”. Sectio C, m. in.: A method of studying growth in lichenes (Vol. 10: 1955 [1957] z. 4), Wpływ małych miast na florę porostów. Część I: Dolny Śląsk – Kluczbork, Wołczyn, Opole, Cieszyn (tamże z. 1). Część II: Beskidy Zachodnie. Wisła–Ustroń–Muszyna–Iwonicz–Rymanów–Lesko (tamże, z. 2). Część III: Tatry. Zakopane (tamże, z. 7). Część IV: Lubelszczyzna–Kieleckie–Podlasie–Puławy–Zamość–Busko–Siedleckie–Białowieża (tamże z. 14). Część V: Kotlina Kłodzka – Kłodzko, Kudowa Zdrój, Duszniki Zdrój, Polanica Zdrój, Lądek Zdrój, Stronie Śląskie (Vol. 11: 1956 [1959] z. 2). Część VI: Region bałtycki – Międzyzdroje, Ustka, Łeba (tamże, z. 3), a wspólnie z Henrykiem Stasiakiem Badania nad stanem flory porostów w rejonie przemysłu azotowego w Puławach (Vol. 26: 1971) oraz z Jerzym Pióreckim Stan flory porostów w okolicach tarnobrzeskiego zagłębia siarkowego (tamże). Jego badania wzbudziły zainteresowanie wśród lichenologów wielu krajów. Wyrazem tego było przyznanie mu w r. 1964 członkostwa dwóch towarzystw naukowych: The British Lichen Society i American Bryological Society. Współpracował również z działem botaniki British Museum w Londynie i Biologisch Station w Holandii. Przez wiele lat działał w Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP); był członkiem Zarządu Głównego ZNP (1958–65), przewodniczącym i wiceprzewodniczącym ZNP przy UMCS. Zmarł 5 II 1971 w Lublinie i tam został pochowany. Odznaczony był m. in. Złotym Krzyżem Zasługi.

R. był żonaty z Marią Janiną z Burdów, nauczycielką, miał trzech synów: Tadeusza Wiktora (ur. 1944), lekarza, Ryszarda Radosława (ur. 1945), prawnika, i Zbigniewa Bolesława (ur. 1951), absolwenta prawa i orientalistyki.

 

Nekrologi z r. 1971: „Sztandar Ludu” nr 33, „Trybuna Ludu” nr 41; – Arch. UJ: sygn. KM 47, S II 517, WF II 401; – Informacje Arch. UMCS: Bogusława Sałaty, profesora botaniki UMCS, oraz syna, Ryszarda Rydzaka z L.

Stanisław Sroka

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Jadwiga Marcinowska

1872-10-28 - 1943-01-04
poetka
 
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.