Ciapiński Jerzy od św. Bernarda (1718–1768), pijar, kaznodzieja i poeta. Znany był z gruntownej znajomości języka i literatury łacińskiej, dlatego też sławny poeta rosyjski Łomonosow utrzymywał z nim bardzo ożywione stosunki, radząc się go często w sprawach związanych z kulturą antyczną. Jako kaznodzieja katedralny w Wilnie słynął C. z płynnej i przekonywującej wymowy. Pisał wiele epigramatów łacińskich, odznaczających się wytwornością języka i dowcipem, ponieważ jednak drukował je na osobnych kartach, a często również bezimiennie, wiele z nich nie dochowało się, inne trudne są do zidentyfikowania. Z jego prac ogłoszonych drukiem zasługują na wyróżnienie: Methodus docendi pro Scholis Piis Provinciae Lituaniae (1762), podręcznik dydaktyki, oraz dwutomowy Zbiór kazań (1754). Osobno wydał C. kilka kazań okolicznościowych oraz panegiryczne poematy i ody łacińskie.

Estr.; Karbowiak A., Polska Bibliografia Pedagogiczna (rkp. w zbiorach Komitetu Źródeł do życia umysł. w Polsce P. A. U.); Kraszewski I., Wil. IV; Enc. Org.; W. Enc. Il.; Wizerunki i roztrząsania, 1838, poczet II, t. II, s. 86–9; »Dziennik Wil.« 1825, I, 360; Janocki, Lexic, II 157.

Stanisław Szczotka