Szewczyk Jerzy, pseud.: Szarzyński, (Szaryński), Sza, Sza., (Sza), -Sza-, (S), Szary, Yes (1922–1944), poeta, dziennikarz, żołnierz Armii Krajowej.

Ur. 8 III w Tarnowie, był synem Franciszka, legionisty, urzędnika i handlowca, oraz Klementyny Antoniny z Waruszyńskich.

Po rozpadzie małżeństwa rodziców S. w r. 1931 opuścił z matką Tarnów i zamieszkał w Krakowie. Uczył się w szkole w Nowym Sączu, a w r. szk. 1937/8 w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Działał w harcerstwie, m.in. był organizatorem i drużynowym gromady zuchowej oraz przybocznym 6. męskiej drużyny harcerzy przy Szkole Podstawowej nr 4 im. św. Jana Kantego przy ul. Smoleńsk. W kampanii wrześniowej 1939 r. dotarł z falą uchodźców do Monasterzysk i zatrzymał się u dziadków Waruszyńskich. Podczas okupacji sowieckiej, pod koniec listopada t.r., zamieszkał we Lwowie, a następnie w Przemyślu. Przekradł się na teren okupacji niemieckiej i w grudniu 1939 znalazł się ponownie w Krakowie. Uczył się na tajnych kompletach i działał w konspiracji związanej z Szarymi Szeregami. Wiosną 1941 zainicjował w tym środowisku konkurs literacki na opowiadanie. Publikował wiersze w wydawanym nieregularnie w l. 1941–2 „Przeglądzie Polski Młodych”. Wspólnie z Lucjanem Krywakiem, Adamem Trembeckim i Juliuszem Jasieńskim wydał (1941/2) sześć numerów tajnego, powielanego pisma „Z trudu i znoju”. Jako plutonowy podchorąży o pseud. Szary został w r. 1942 drużynowym w 1. drużynie 3. plutonu 3. komp. AK. Przeszedł t.r. szkolenie wojskowe i brał udział w akcjach małego sabotażu. Sztuki dziennikarskiej uczył się na Kursie Korespondentów Wojennych zorganizowanym przez przedwojennych dziennikarzy związanych z Biurem Informacji Prasowej Komendy AK w Krakowie. Zainicjował wydawanie i był redaktorem naczelnym krakowskiej gazetki młodzieżowej „Bez wędzidła” (w okresie 10 VII – 24 XI 1943 ukazało się pięć numerów). W r. 1943 związał się z redakcją „Przeglądu Polskiego”, dziennika i tygodnika Szarych Szeregów oraz AK. Był również współzałożycielem oraz redaktorem naczelnym (jako Szarzyński, Sza i ) tygodnika satyrycznego „Na ucho” (ukazywał się od 7 XI 1943 do kwietnia 1944). Wraz z grupą konspiratorów dokonał 10 XI 1943 na Plantach krakowskich napadu na kasjera krakowskiej filii «Creditanstalt-Bankverein», zdobywając 450 tys. zł, za które zakupiono potem m.in. powielacz. Od 15 XI t.r. był redaktorem naczelnym pisma Szarych Szeregów „Czuwaj”. We wszystkich tych pismach publikował m.in. swoje utwory poetyckie. Wspólnie z Wiesławem Zapałowiczem wydał w Krakowie t.r. trzy tomiki wierszy patriotycznych: Premiera, II tomik wierszy i III tomik wierszy; większość utworów była jego autorstwa (sygnowane jako Szarzyński, Yes i ). Razem z Eugeniuszem Kolanko (pseud. Bard) wydał w Krakowie w grudniu, nakładem tygodnika „Na ucho”, tomik poetycki Dysonanse; opublikował w nim szesnaście swoich wierszy (m.in. Modlitwa do Matki Podziemnej, Powstanie, Miasto nocą). Współpracując nadal z Kolanką, przygotował następny tom z czternastoma swoimi wierszami (niewyd.). W grudniu pięć wierszy S-a znalazło się w antologii „Krwawe i zielone” (Kr.) wydanej nakładem krakowskiego tygodnika konspiracyjnego „Watra”. T.r. ogłaszał też wiersze w „Legionie”, dodatku młodzieżowym „Przeglądu Polskiego”. Od grudnia współpracował z „Watrą”, redagowaną przez Tadeusza Staicha (pseud. Andrzej Styrbny); ogłosił tu wiersze (Krwawy sonet, Witraże, oba 1944 nr 1, Poeci podziemia, 1944 nr 5, Apel 1944 nr 8) oraz artykuły kreślące wizję przyszłego państwa (Realizujmy idee, Droga wzwyż, 1943 nr 12). Współpracę z tym tygodnikiem zakończył w marcu 1944. Wiersze S-a zamieszczono też w konspiracyjnym zbiorze pt. „Biały wiolin – czerwony bas” (Kr. 1944). Aresztowany 8 V 1944 przy ul. Grzegórzeckiej 14, wraz z redaktorami „Przeglądu Polskiego”, „Watry”, „Na ucho” i „Czuwaj” oraz zastępcą szefa krakowskiego Biura Informacji Propagandy, Edwardem Heilem, został osadzony w więzieniu przy ul. Montelupich i 15 V t.r. skazany na karę śmierci. Stracono go 27 V 1944 w zbiorowej egzekucji w Krakowie na ul. Botanicznej (róg ul. Lubicz 27).