Seydenmann z Berlinerblauów Dorota (1898–1943), malarka. Ur. 1 VIII w Warszawie (podawany jest też inny rok i miejsce ur.) w rodzinie inteligenckiej żydowskiego pochodzenia. Miała starszą siostrę Anielę (zob. Steinsberg Aniela) oraz młodszych braci z wykształceniem architektów Adolfa i Tadeusza (absolwenta ASP w Krakowie).

Ukończyła 6 klas pensji Antoniny Walickiej w Warszawie. Na wybór studiów artystycznych duży wpływ miała atmosfera rodzinnego domu, w którym bywali literaci, muzycy i malarze, m. in. Józef Pankiewicz. W l. 1916–20 studiowała w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (SSP). Kontynuowała naukę jako studentka nadzwycz. w ASP w Krakowie w pracowniach Wojciecha Weissa (1920–23), Pankiewicza (1923–4) oraz Felicjana Szczęsnego Kowarskiego (1926–7). W l. 1924–31 przebywała (zapewne z przerwami) w Paryżu, gdzie uzupełniała studia w prowadzonym przez Pankiewicza oddziale paryskim krakowskiej ASP. W tym zapewne okresie wyszła za mąż za Mieczysława Seydenmanna, inżyniera dróg i mostów; na studia w Warszawie i Krakowie była zapisana pod panieńskim nazwiskiem, wystawiała swe obrazy i jako artystka używała nazwiska swego męża. Po powrocie do Polski S. zamieszkała w Warszawie przy ul. Karłowicza 11 (na Mokotowie). Dom Seydenmannów był miejscem spotkań artystów. Została członkiem zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków. Ze względu na zalety charakteru i talent stała się osobą popularną w środowisku artystycznym.

W Paryżu S. związała się z grupą «Komitetu Paryskiego» (Kapistów) i uczestniczyła w jej wystawach w r. 1930 w Galerie Zak w Paryżu, w r. 1931 w Musée Rath w Genewie oraz w Polskim Klubie Artystycznym w Warszawie, w r. 1934 w Instytucie Propagandy Sztuki (IPS) w Warszawie, a także wraz z kilkoma członkami grupy w r. 1935 w tzw. Ruchomej Wystawie Sztuki, i w r. 1938 w Salonie 35 w Poznaniu. Brała udział w wielu wystawach IPS w Wilnie: w r. 1931, III Salonie Zimowym 1932/33, przeniesionym do Łodzi w r. 1933, IV Salonie Zimowym, II Międzynarodowej Wystawie Plastyczek w r. 1934, V Salonie Zimowym w r. 1935, Salonie Plastyków w r. 1936, Salonie Wiosennym w r. 1937, Salonie Malarskim 1937/38, X Salonie w r. 1938, w wystawie «Martwa Natura» w r. 1938 oraz w wystawie poświęconej kompozycji figuralnej w r. 1939, a także w r. 1933 w wystawie otwierającej Instytut Krzewienia Sztuki w Poznaniu oraz w r. 1937 w Salonie Wiosennym Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie.

Tworzyła S. pejzaże, m. in. z Pieskowej Skały, Rudek, warszawskiego Mokotowa, Trembowli (Kościółek w Poznańskiem, a także Lato, Okno, Szary dzień), wnętrza i kompozycje figuralne (Kobieta pod oknem, Dziewczyna w oknie, W pracowni), martwe natury i kwiaty (np. Garnki, Żółte kwiaty i owoce). Miała duży talent kolorystyczny i wysoką kulturę malarską, ukształtowaną, podobnie jak inni przedstawiciele «Komitetu Paryskiego», przez Pankiewicza pod wpływem sztuki francuskiej (H. Matisse’a i P. Bonnarda). Malowała intymne obrazy o intensywnym kolorycie, stosując w końcu l. trzydziestych technikę malarską bliską pointylizmowi (Martwa natura, 1937, w zbiorach Muz. Narodowego w Warszawie).

We wrześniu 1939 S. przeniosła się do Krakowa, a następnie ukrywała się w Rabce. Przyjazd do Rabki jej dalekiej krewnej, malarki Maryli Spät-Oppenheim spowodował dekonspirację i uwięzienie S. przez Gestapo w Nowym Sączu; tam przypuszczalnie została zamordowana jesienią 1943 (wg J. Sandla w r. 1942).

Twórczość S. zaginęła w czasie drugiej wojny światowej. W r. 1945 na «Wystawie Pośmiertnej Polskich Artystów Plastyków, zamordowanych przez Niemców» w Krakowie eksponowano Pejzaż z wodą i Pejzaż.

Portret S., przez Tytusa Czyżewskiego (ok. 1930, zaginiony?); Fot. z r. 1920 (z grupą studentów SSP w Warszawie, reprod. w: Pol. życie artyst. w l. 1915–39); – Vollmer, Künstler Lexikon; – Pinkes Warsze, Buenos Aires 1955 s. 1161–2; Piwocki, Hist. ASP (pod: Berlinerblau); Pol. życie artyst. w l. 1915–39; Pollakówna J., Rudzińska W., Malarstwo polskie między wojnami, W. 1982; Potworowski T., Dorota Seydenmann, w: Straty kultury pol. 1939–44; Rutowska M., Serwański E., Losy polskich środowisk artystycznych w latach 1939–1945, P. 1987; Sandel J., Umgekumene jidisze kinstler in Pojln, W. 1957 I 153–6 (tu rok ur. 1900); Wallis M., Sztuka polska dwudziestolecia, W. 1959; Wystawa Dzieł Żydowskich Artystów–Plastyków, męczenników niemieckiej okupacji 1939–1945, W. 1948; – Mater. do dziej. Akad. Sztuk Pięknych (jako Berlinerblau; tu, że ur. w Wiedniu); Sosnowska J., Listy Stanisława Szczepańskiego do Kazimierza Mitery i jego rodziny, „Twórczość” 1995 nr 9 s. 63–89; – „Droga” 1935 nr 1, 1936 s. 94–5; „Przegl. Artyst.” 1937 z. 4/5, 1948 z. 6/7; „Wiad. Liter.” 1931 s. 416–17; IS PAN: Mater. do Słown. Artystów Pol.

Jerzy Malinowski